aan Smithson:

dit groeiend pluralisme

Zoals de tekst al zegt is er niet écht sprake van een verbreding in de Vlaamse Beweging. Linkse flamingante groepen (bijvoorbeeld www.meervoud.org) bestaan al sinds het begin van de Vlaamse beweging. Dat linkse flaminganten tot op heden op hun honger bleven zitten is dus niet waar. Meer zelfs, inhoudelijk staan andere of oudere publicaties heel wat verder dan de Gravensteengroep.

Nog iets: er is bijzonder weinig verband tussen een scepsis tegenover de Vlaamse Beweging anno 2008 en al dan niet republikeins zijn. De notie dat het in de twee discussies gaat over een loutere 'ontvoogding' is een ridicule simplifiëring van de huidige Belgische situatie.

Beste Smithson, ik stel jou de vraag die ik altijd weer stel aan mensen met jouw gedachtengoed. Wat zijn de garanties dat een onafhankelijk Vlaanderen een betere samenleving is dan Vlaanderen-in-België? Dat de welvaartstaat er beter beschermd wordt dan nu? Dat het er beter wonen is voor mensen van allerhande slag en pluimage? Dat er een groter ecologisch bewustzijn is dan nu? Dat men humaner staat tegenover vluchtelingen en asielzoekers? Dat men er kordater optreedt tegen uitbuiting, discriminatie en racisme? Dat men een krachtiger verweer optrekt tegen extreem-rechts?

Zolang men mij hierop geen deugdelijk antwoord kan geven ben ik niet overtuigd van jullie standpunt. En ik denk dat mijn vragen volmaakt redelijk zijn. Ik kan een deel van het antwoord overigens zelf al geven. In Vlaanderen vertegenwoordigt extreem-rechts 20% van het electoraat, in België is dat 10%. België is op zich dus een dam tegen de doorbraak van extreem-rechts, en ik hou dat heel graag zo.

Hier onderaan is er ook een discussie over het Gravensteenmanifest:

[Opinie] Korte reactie op manifest van de Gravensteengroep
http://indymedia.be/nl/node/26103

Enkele bedenkingen aan het adres van Prof. dr. Blommaert.

Ik heb voor mijn dissertatie de interne correspondentie doorgenomen tussen oa. u en Antoon Roosens. Naast het feit dat Roosens niet echt enige kennis had van de naoorlogse continentale filosofie (meer specifiek het structuralistisch, poststructuralistisch en lacaniaans onderzoek van de taal) of (postmoderne) culturele antropologie, kon ik mij ook niet van de mening ontdoen dat noch u of Roosens daadwerkelijk de historische geladenheid van de concepten "Vlaanderen" en "België" wilde onderkennen. U deed de moeite om de identiteit Vlaanderen te deconstrueren, Roosens repte zich om België te plaatsen binnen het, althans bij hem onbewust, leninistisch concept van de burgerlijk heersende cultuur tijdens het ontstaan en evolutie van de natie België. Hij deed dit op een hoogst onwetenschappelijke manier, hij had een naïef idee over taal en cultuur als zijnde een "natuurlijk" spiegelbeeld van een volk, maar tegelijk zag ik nooit uw concrete weerlegging van het feit dat ook België gebouwd is op het bourgeoiscultureel idee van zelfbeschikking. En dit heeft dan ook alles te maken met de productierelaties, de klassenrelaties binnen de Belgische maatschappelijke geschiedenis. En zoals men weet, uit elke bourgeoiscultuur kan fascisme ontstaan, vermits het fascisme een vormelijke politieke transformatie is van het kapitalisme (Johannes Agnoli blijft hieromtrent een autoriteit). Vlaanderen eenzijdig beschouwen als zijnde voorbestemd te zijn als (proto)-fascistisch, vind ik dan ook ondialectisch en ergo onwetenschappelijk.

Tenander moet men ook de les van Lenin niet vergeten, wat voor mij, naast mijn paradoxale voorliefde voor het differentiedenken, nog steeds een leidraad is. Indien de vorming van een natiestaat de werkende klasse in staat stelt het internationale imperialistische systeem te doen kantelen, indien het de complete mondiale verhoudingen in het voordeel van het proletariaat doet omslaan, dan steun ik het. Ik heb vooralsnog geen bewijs gezien dat België een betere optie is voor het proletariaat.

Indien wij dus de betekenis van de zelfbeschikking der naties willen begrijpen zonder in gegoochel met juridische definities te vervallen, zonder abstracte begripsbepalingen ‘uit te broeden’, maar door de historische en economische voorwaarden van de nationale bewegingen te onderzoeken, dan komen wij onvermijdelijk tot de conclusie; onder zelfbeschikking der naties moet hun staatkundige afscheiding van vreemde nationale gemeenschappen en het vormen van een zelfstandige nationale staat worden verstaan. [...] Het betekent dat de ‘zelfbeschikking van de naties’ in het programma van de marxisten vanuit historisch-economisch standpunt bezien geen andere betekenis kan hebben dan die van politieke zelfbeschikking, staatkundige zelfstandigheid en vorming van een nationale staat. [...] Moet men inzake de afscheiding bij iedere natie met ‘ja of neen’ antwoorden? Dat lijkt een bij uitstek ‘praktische’ eis. In werkelijkheid echter is het een dwaze eis, die, metafysisch in theoretisch opzicht, er in de praktijk toe leidt dat het proletariaat zich neerlegt bij de politiek van de bourgeoisie. Deze stelt altijd haar eigen nationale eisen op de voorgrond. Zij stelt ze onvoorwaardelijk. Voor het proletariaat zijn deze eisen ondergeschikt aan de belangen van de klassenstrijd. Theoretisch kan men niet met zekerheid van te voren vaststellen of de afscheiding van een bepaalde natie, dan wel haar rechtsgelijkheid ten opzichte van een andere natie de burgerlijk-democratische revolutie zal besluiten; voor het proletariaat is het in beide gevallen van belang de ontwikkeling van de eigen klasse te waarborgen; voor de bourgeoisie is het van belang deze ontwikkeling te bemoeilijken door de taken van het proletariaat ten achter te stellen bij die van de ‘eigen’ natie. Daarom beperkt het proletariaat zich om zo te zeggen tot de negatieve eis van erkenning van het recht op zelfbeschikking, zonder een enkele natie ook maar iets ten koste van een andere natie te garanderen, te waarborgen. [...] Het proletariaat is tegen zulk een praktische houding: het erkent de gelijkgerechtigheid en het gelijke recht op een nationale staat, het beschouwt de vereniging van proletariërs van alle landen als het waardevolste en stelt die boven alles, terwijl het iedere nationale eis, iedere nationale afscheiding vanuit het oogpunt van de klassenstrijd der arbeiders beoordeelt. De leuze van een praktische houding is in werkelijkheid slechts een leuze die oproept tot het kritiekloos volgen van burgerlijke stromingen.

Met bewonderende groeten, ik ben een grote fan van uw werken,

Jelle V.

Een economische zwakkere regio van 4 miljoen mensen is, aldus Gert en alle andere kaakslagflaminganten, in staat om een economische sterkere regio van 6 miljoen mensen te koloniseren!!!!?????
Chapeau voor de Walen... en wij die dachten dat ze lui en dom waren...

Karim

Als ik het goed begrijp zijn de argumenten van de zelfverklaarde 'linkse' intellectueel Blommaert als volgt:

1. de vlaamse beweging was en is rechts. Voor een zogenaamde intellectueel is dat wel een kemel van formaat, zijn historisch inzicht reikt blijkbaar niet verder dan drie jaar geleden (en dan nog zou hij minstens al van sfl gehoord moeten hebben). De linkse flaminganten gaan zelfs terug tot 1830, de eerste flaminganten waren links.

2: een confederatie is rechts en is nu alleen maar 'aanvaard omdat het vb nog radicaler is'.
Dat is belachelijke onzin, een confederatie is een lege doos die zowel links als rechts kan ingevuld worden. Zulke intellectuele oneerlijkheid vinden we doorgaans terug bij reactionaire unitaristische Belgicisten.

... het nu al belegen werk van Lode Wils, 'Van Clovis tot Happart', beste Kevin. Het is ouder dan drie jaar en geschreven door een van de eminentste historici van de Vlaamse Beweging - iemand die men onmogelijk van 'reactionair unitaristisch Belgicisme' kan verdenken. Trek daarna zelf uw conclusies maar.

Ziehier een volkomen verkeerde tegenstelling: ofwel is men pro Vlaanderen, ofwel pro België. Blijkbaar zijn dat abstracte posities. Voor mij gaat het om concrete samenlevingsvormen. Pro-Vlaanderen betekent in het hier en nu dat men de visie van NVA deelt (en dus eveneens die van VB, of men dat nu graag hoort of niet). En pro-België zou dan betekenen dat men het huidige België zo wenst behouden te zien.

Ik ben niet pro-Vlaanderen in die zin, maar ik ben eveneens niet pro-België in die zin. Ik bnn pro een betere samenleving: een betere democratie, een meer egalitaire samenleving, een resoluut pluriculturele en open samenleing die racisme en discriminatie actief bestrijdt. Het Vlaanderen van de NVA biedt daarvoor geen enkele garantie, en dat is niet de schuld van de Franstaligen in de rand. Het zit ingebakken in de ideologie van die partij. En zoals ik in een eerdere mail zei, ik verkies een België waarin extreem-rechts een kleine minderheid is boven een Vlaanderen waarin het de op één na grootste partij is.

Aan dat België is veel werk, uiteraard, en ik denk dat geen enkele van de zogeheten 'rabiate Belgicisten' daar anders over denkt. De Belgische structuur is failliet, maar niet in de zin zoals De Wever of Dewinter dat bedoelen. Wel in dezelfde zin als wanneer ik zeg dat het Britse systeem failliet is, of het Franse of het Nederlandse. In al die landen ziet men dezelfde 'pourriture noble' aan de top en in de hogere strata van de samenleving. In elk van die landen, dus ook in België, dringt zich een staatshervorming op - maar dan een echte, die de samenleving daadwerkelijk en diepgaand verbetert. Een progressief houdt zich, me dunkt, met zo'n vragen bezig, niet met absurde tegenstellingen tussen Vlaanderen en België, maar met vragen over welk organisatieverband de beste garanties op beterschap biedt. Het Vlaanderen van de heer De Wever scoort wat dat betreft buitengewoon laag.

Sinds wanneer denkt u de N-VA over dezelfde kam te scheren met het Vlaams Belang.
U hebt het manifest duidelijk niet goed gelezen, ergens stond hier 'het is ook nooit goed'. inderdaad, het is nooit goed. Als nu eens mensen die echt progressief in hart en nieren zijn, toevallig uiting geven dat men vlaamsgezind is en pas op er is een verschil tussen enerzijds 'vlaamsgezind' zijn en anderzijds 'vlaams-nationalist' zijn.Beiden worden hier zoals gewoonlijk zonder enige gene over dezelfde kam geschoren. Net zoals partijpolitiek N-VA en VB over dezelfde kam geschoren. Beide streven naar een onafhankelijk vlaanderen, nv-a wil dit bereiken stap voor stap door onderhandelen, VB wil conflictmodel. Toch al een klein verschil, mag ik menen. Ok dat NV-A centrum-rechts is, zie ik ook.dat VB radicaal-rechts is, zie ik eveneens. Wil dat daarom zeggen dat alle vlaams-nationalisten per definitie rechts zijn? omdat toevallig politiek vertaald er een meerderheid rechts is? (ldd, vb,nva)
Vlaamsgezind is niet meer maar ook niet minder respect vragen voor de eigen taal, de eigen cultuur, eigen territorium, sommigen van hen erkennen het belgisch gegeven andere niet, nog anderen zeggen: 'met onze franstalige vrienden! als het kan, zonder hen als het moet'. Wanneer ze het 'territorium' van de vlaamse gemeenschap niet erkennen is er geen politieke solidariteit en dan kan er ook niet gesproken worden over sociaal-economische solidariteit. Zijn Turkije en Iraaks-Koerdistan sociaal-economische vrienden? ik denk het niet, erkennen de Turken de Koerdische territoria? neen. Hier erken ik wel dat het gaat om een extremere vorm. Maar de gedachte erachter is niet meer dan kolonisatie. Als het Brussels gewest (franstaligen) vragen om uitbreiding, dan is dat een aanfluiting van eerder gemaakte afspraken die in de grondwet verankert zijn, als men voor om het even welke kleine aanpassing elke vastgelegde afspraak moet wijzigen, hoe ben je dan aan politiek aan het doen? Het gaat hier om wederzijds respect, los van allerhande ideologische zever!
Ik zeg nogmaals, toen de VS Irak binnenviel, stond de halve wereld op zijn kop...de soevereiniteit van een land en van een volk werd geschonden. Als Franstaligen in de Vlaamse rand, in de gemeenteraad Frans spreken omdat ze in die gemeente zeggen in de meerderheid te zijn dan is dat een aanfluiting van de democratische regels! niet omdat ze franstalig zijn, maar omdat men één weigert het Nederlands als voertaal te aanvaarden (gemeente is een bevoegdheid van de gemeenschappen en gewesten), men stuurde herhaaldelijk franstalige kiesbrieven naar alle inwoners (ook de nederlandstaligen), in horecazaken kan een nederlandstalige in bepaalde gemeenten nauwelijks of niet meer in het Nederlands terecht, in een bepaalde gemeente kreeg een jeugdhuis geen subsidies vast van de vlaamse overheid omdat het franstalige gemeentebestuur dat vertikte. Terwijl het ging om een vlaamse gemeente? Als u vind dat dit getuigd van democratie dan moet ik dringend mijn wereldbeeld aanpassen, al zou ik u dat niet gunnen!

Men spreekt hier over pluralisme, interculturaliteit, allemaal mooi, allemaal prachtig. Maar als er in de praktijk voorbeelden zijn waar dat compleet scheefloopt en men die scheeftrekking aan de alarmbel hangt, dan is men extreem-rechts, conservatief, onverdraagzaam. Terwijl dat een simpele vraag naar respect is.
Het is even onrespectvol van Irak binnen te vallen als een Vlaamse gemeente eensklaps te gaan omvormen tot een franstalige.
Je zou eens moeten proberen om in han-sur-lesse plots te gaan zeggen, hey jongens, vanaf vandaag is er hier een nederlandstalige meerderheid, de voertaal wordt hier nederlands ..;terwijl de waalse overheden zeggen: frans is steeds de voertaal. HET KOT ZOU TE KLEIN ZIJN! maar als die Vlaming daar, dat uitschot, iets durft uitsteken ..staan ze daar klaar met een batterij verwijten!
Zeer vriendelijk. Linksen lees de geschiedenis er eens op na, lees het manifest er op na!
Ga u vergewissen in randgemeenten...o ja en gij misschien als nederlandstalige nog eens naar een Brussels ziekenhuis, vraag in Halle naar een MUG...

Het zou u sieren indien u zelf de geschiedenis er eens op na leest. Op dit soort zever reageer ik niet meer.

Ik wil gerust toegeven dat ik in dit debat soms de scherpe kantjes te fel aanscherpte. Maar u moet weten dat wat anderen over progressieve vlaamsgezinden schrijven eveneens ver onder niveau zakt en enkel maar provocerend is. Het is dan een fout mijnentwege op die provocaties in te gaan. Maar ik ben ook maar een mens.
Ik zal vanaf nu proberen het provocerende achterwege te laten en er dus ook niet meer op reageren.
En rustig mijn standpunt duidelijk te maken! Ik hoop dat anderen volgen!

Het is correct dat rechts het nationalisme monopoliseerd hier in Vlaanderen/belgie. Dit komt voor een groot stuk door 1) het cordon sanitaire (wat links zich doet distanciëren van wat rechts zich toeëigent), 2) links durft (buiten de gravensteners) nog steeds niet echt de vlaamse kaart te trekken uit schrik om geassocieerd te worden met wat 'rechts' monopoliseerd.
Ik snap dus wat hier boven geschreven is, zeer goed. Voor een deel vind ik dan ook jammer dat links/progressief Vlaanderen, de symbolen (vlaamse leeuw), ....laten claimen door rechts. Het geeft hen een al te gemakkelijk argument, eerlijk?
Wat Vlaams is vals is! Zich afzetten tegen Vlaanderen is gemakkelijker dan te proberen het 'cordon' te doorbreken. Daarmee bedoel ik niet plots gaan samenwerken met het VB, maar wel terug de vlaamse identiteit weer van iedereen maken.
In de marge nog dit, de Bretoenen, Occitanen,Corsicanen, Basken...aleja hun bewegingen zijn het grootste deel 'links' georiënteerd. Alleen hier in Vlaanderen kan dat niet en als het kan (weerom zie gravensteenmanifest) dan is dat raar. Het past niet meer in de context van wat als 'links' beschouwd wordt. Links staat tegenover rechts, dus kan men moeilijk door rechts geclaimde zaken gaan overnemen, deze te fel een associatie zouden kunnen duidelijk maken. Wat doet men hieraan? men gaat zich distansiëren, men gaat over tot ontkenning van identiteit. Alles doen om zich niet geassocieerd te weten met die 'rechtse zakken'. Zo geef je natuurlijk rechts hooi op de vork als ze zeggen 'links is tegen alles wat Vlaams is"!
Wat de Gravensteengroep wil bereiken is dat het debat anders gevoerd wordt, niet in een links-rechts padstelling, maar rationeel en met argumenten uit het nu. Het is echter niet abnormaal dat er zaken uit het verleden de toestand van nu bepalen!

Goh voor mij is een onafhankelijk Vlaanderen absoluut geen hinderpaal, maar het is geen noodzakelijkheid. Ik heb dan ook een Europa van regio's en volkeren voor (om het niet onmiddelijk mastodont werelds te zien) ogen. Waar regio's over grenzen heen samenwerken, maar waar respect voor ieders ruimte en identiteit de dienst uit maakt. Waar er geen taalimperialisme is, maar waar alles nast elkaar kan leven en niet de ene boven of de ander onder. Dit is vast utopisch? ja, maar soms is het net dat wat een mens nodig heeft. In de wereld van de 'open grenzen' (voor de vrije neoliberale markt).
Ik ben Vlaamsgezind, maar ik kan er niet mee om dat de Vlaamse regering zich mee schuldig maakt aan het verdwijnen van het dorp Doel. Als ik moest kiezen tussen Vlaanderen of zijn Vlaamse dorpen dan kies ik resoluut voor dat laatste. Dat past trouwens in mijn integraal-federalistische visie. Die de samenleving van onderop bouwt. Niet voor niets is 'mayor for peace' Willy Kuypers een groot voorbeeld en persoonlijke vriend van mij.
In absolute termen denken is niet aan mij besteed. Doch is ieder mens die in een hoekje gedrumd wordt sneller 'op zijn paard gezet' dan hij eigenlijk wil.

Ik snap wat je (han) wil zeggen maar ik vind dit heel gevaarlijk uitgedrukt.

Wat als ik herschrijf:

"Gisteren was de strijd voor vrouwenrechten democratisch. Het stemrecht voor vrouwen, het recht op werk, het recht op een eerlijk loon voor hetzelfde werk..."

Als ik daar bij voeg "Vandaag is het pleidooi voor meer vrouwenrechten alleen iets voor extremistische manwijven", dan zijn dit voor mij woorden van een verstarde, conservatieve, enggeestige zeurkous.

Maar waarom gebruik jij als progressieveling een gelijkaardige redenering. Wanneer is een emancipatiestijd gestreden? Wie bepaalt het einde van de ontvoogding? Zijn alle Vlamingen rijker dan alle Franstaligen? Zijn alle vrouwen evenveel betaald als alle mannen voor gelijk werk? Zijn alle Nederlandstaligen evenveel gerespecteerd als alle Franstaligen? Zijn er evenveel politicae als politici?

Dus waarom heb je dit zo geschreven?

Ik heb het gevoel dat de "ingebeelde" kloof niet tussen flaminganten en belgicisten zit, maar tussen vlaams gezinden die zich progressief achten en vandaaruit een ideële toekomst zien voor Vlaanderen, en mensen die wel willen hervormen (zie commentaar over de valse dichotomie tussen VLamingen vs. Belgicisten, want daarover gaat het debat helaas buiten mijn wil om alvast!), maar vrezen dat de huidige inbedding in Vlaanderen helemaal niet progressief is.

Het gaat er dus niet om dat staatshervoming "an sich" slecht is en dat het antwoord zou zijn dat Belgicisten gelijk hebben vanuit hun standpunten. Het gaat erom dat je, zoals Jan Blommaert hier al enkele commentaren lang probeert over te brengen, dat je je moet afvragen "welke staatshervorming" een linkse agenda kan versterken?

Ik geloof, mede met Jan Blommaert(zoals ook onze reactie van "12 academici" in DS duidelijk wil maken over het economisch liberale Vlaanderen) dat de huidige inbedding (beheerst door NVA/ CD&V en VLD/ LDD en consoorten...) niet links is! Bovendien misbruiken veel van deze partijen en gelinkte groeperingen in de economische en maatschappelijke sectoren zelfbeschikking, Vlaamse identiteit en zelfbestuur (OOK) om een economisch liberale agenda door te duwen. Ook dit vind ik niet echt respectvol!

MAW. ik ben het schreeuwen en verwijten over identiteit naar elkaar toe behoorlijk beu. Ik betreur dat dit gebeurt, al begrijp ik dat de emoties diep zitten wat betreft dit debat. Dit verwijten verlaagt echter de kwaliteit van het werkelijke debat.

Laat ons uitgaan van "de huidig toestand" in Vlaanderen en ons van daaruit de vraag stellen "welke hervormingen (DIE NODIG ZIJN in de context van economische globalisering) kunnen recht doen aan een linkse agenda en brengen voordeel voor de meest kwetsbare groepen in de samenleving (Belgisch, Vlaams of Europees...en breder).

Mr. Verwilt,

1) U blijft mijn redenering over het racisme krom vinden. Dat is Uw goed recht. Echter, redeneringen zijn correct of ze zijn niet correct (krom). Dat is geen kwestie van smaak ("ik vind..."), maar van logica.

2) U heeft het over de kolonisatie van de rand en niet van Vlaanderen. Inderdaad, maar dat is niet het probleem volgens de vlaams-nationalisten, het probleem is, volgens hen, dat dan brussel verder uitdeint over gans brabent en zo steeds meer vlaams grondgebied wegneemt. Anders gezegd het argument tegen de verfransing van de rand is gebaseerd op de idee dat kolonisatie van de rand een eerste stap is op weg naar de kolonisatie van Vlaanderen. Als je niet aanneemt dat er tussen die twee dingen een verband is, dan is er hoegenaamd geen reden om zo bezorgd te zijn over de rand. Kent u de argumenten van uw eigen kamp niet???

Ik kan me alleen maar aansluiten wat Han Soete, Christophe Callewaert en Jan Blommaert al schreven. Hier wordt niet geargumenteerd met rationele argumenten en dus heeft het weinig zin daar verder op in te gaan.

Karim

Ok, wat Žižek beweert, geldt niet voor de geschiedenis van het Vlaams nationalisme.
Maar dat betekent dan toch (wat ook blijkt uit uw antwoord) dat er zowel een rechts als links nationalisme bestaat. Maar waar het discours van het rechts nationalisme zwaarder in doorweegt. Toch zeker de laatste decennia.
Verder ben ik geneigd te denken dat we (het toch altijd al een beetje moeilijk te omvatten) begrip "nationalisme" teveel als een beladen begrip zien waar we het beter als een neutrale term zouden beschouwen. Is de natie dus sowieso niet noodzakelijk (en dus niet noodzakelijk een belegen, gedateerd romantisch of gevaarlijk idee) als een "tussenstructuur" tussen de kleinere structuren als gezin, verenigingsleven, wijk, gemeente en de superstructuur Europa en de grote wereld. Valt het trouwens anders te organiseren? Daarom lijkt het me goed nationalisme niet aan rechts over te laten en het uiteraard anders te definiëren dan rechts dat doet: dus als een noodzakelijke tussenstructuur met alle respect voor én solidair met de andere tussenstructuren nextdoor en verder weg. Dat dat af en toe of zelfs regelmatig tot betreurenswaardige botsingen en conflicten leidt heeft de geschiedenis jammer genoeg al te dikwijls aangetoond maar juist daarom is een goed functionerende onmiddellijke hogere structuur (Europa)zo noodzakelijk. Jammer toch dat links dat niet goed begrijpt. August Vermeylen wist het al. Vandaar dus het citaat van Žižek.

De Gravensteengroep dreigt met het aanvragen van het lidmaatschap van de EU, indien in de Belgische kontext geen respect wordt opgebracht voor de territoriale en andere eisen van de Vlamingen.

Waar heeft de Gravensteengroep daarvoor teruggekoppeld ?

Zal de groep bij het Vlaamse volk verdedigen dat de deelstaat Vlaanderen financieel voort geleid wordt door een niet verkozen Europese Centrale Bank ? Of ziet de groep de Vlaamse onafhankelijkheid als een hefboom tegen het monetair beleid in Frankfurt ? Zal de groep aanvaarden dat het begrotingsbeleid van de Vlaamse deelstaat in de EU geleid wordt volgens het Stabiliteitspact ? Of ziet de groep de Vlaamse deelstaat als hefboom voor een eigen regionaal budgettair beleid zoals de Waalse regionalisten zonder succes hebben geprobeert na de staking 60-61 ? Zal de groep zich neerleggen bij het Verdrag van Lissabon waar de nationale veiligheid gekoppeld wordt aan de NATO, waar de lidstaten geacht worden een " prodcutieve landbouw" hoog te houden en openbare diensten bedrijven van " algemeen economisch nut zijn" en geen overheidsdienten van de gemeenschap ? Of ziet de groep de Vlaamse onafhankeoijkheid als hefboom voor een eigen Vlaams vredesdividend, een ombouw naar een duurzame landbouw en de herfinanciering van de Vlaamse post, DeLijn, de Vlaamse Spoorwegen enz.

De groep weet ook dat alle 27 lidstaten zonder uitzondering akkoord moeten gaan met haar nieuwe toetreding. En last but not least hoe denkt de groep het probleem van de overheidsschuld op te lossen ? Nadenken over post-België scenarios is niet verkeerd op zich. Maar de 177 jaar geschiedenis van de Belgische Staat is niet weg te toveren en laat elke belastingbetaler ( Vlaming, Brusselaar, Waal) achter met een interestlast aan de banken ten bedrage van een vierde van de federale fiscale inkomsten. Wil de groep een verdeelsleutel onderhandelen om deze historische schuld voort af te betalen en zoja met wie en welke ? Of wil de groep de afschaffing van deze schuld ? Eerlijk gezegd Vlaanderen of België, mij kan dat niet schelen, maar als de groep een politiek draagvlak kan creeren om van die historische schuld af te geraken dan komt er ruimte voor een radicaal ander sociaal beleid. Tja dan wil ik wel ...."Vlaming zijn om Europeers te worden".

Maar laat de groep en haar simpathisanten in al die concrete zaken heel duidelijk zijn zodat elke Vlaming zijn of haar rekening kan opmaken. Laat nu net deze zaken cruciaal zijn op Hertoginnendal in de nota Verhofstadt : hoe gaan de deelstanten de door de EU opgelegde budgettaire normen verdelen ? Leteme had daar een heel simpel antwoord op: "Vlaanderen is binnekort schuldenvrij . Vlaanderen is zijn Europese verplichtingen nu al te na gekomen. Het is nu de beurt aan Wallonie om zijn duid in het zakje te doen." Het is deze perverse logica die aan de basis ligt van de politieke blokkering van vandaag.

Soevernistische, identitaire, culturele, regionalistische, subsidiaristische ideeën ter discussie stellen zonder tergend concrete antwoorden op die vragen getuigt van weinig moed.

Raf Verbeke

gelijklopend debat op:

http://www.anderepolitiek.be/nieuwecap/modules/news/article.php?storyid=...

De Gravensteengroep blijft hangen in hetzelfde vijandbeeld dat gehanteerd wordt in het extreem-rechtse gedachtengoed dat ze zegt te willen bestrijden (‘een latent onbehagen omtrent cultuurimperialisme, ongezond parasitisme en verborgen partijpolitieke agenda’s’). Ze flirt hiermee met het rechtse Vlaamsnationale populisme waarvan ze ze wil distantiëren. Beiden definiëren de taalgrens die in 1962-1963 werd vastgelegd veertig jaar na datum als een staatsgrens, wat uiteraard nooit in de bedoeling lag van de wetgevers toendertijd. (‘De taalgrens heeft hier in dit opzicht de kracht van een staatsgrens’, het Gravensteenmanifest, 2e kolom). Daarop verder bordurend stellen de Gravensteners ‘Sommigen menen zelfs dat het volstaat in een grensgemeente een meerderheid te verwerven om de grenzen te verplaatsen…Men kan zich indenken hoe de Fransen zouden reageren mocht een Duitstalige meerderheid in een Franse grensgemeente eventjes de grenzen tussen beide landen willen wijzigen…”. Welnu, ik kan mij best indenken dat zoiets problemen zou veroorzaken en een diplomatiek incident zou uitlokken tussen Frankrijk en Duitsland. Maar de vergelijking is compleet ontoepasbaar op de interne Belgo-belgische toestand! De notie “eventjes” is ook niet van populistisch simplisme gespeend. Elio Di Rupo formuleerde recent de voorwaarden waaronder een gemeente van taalregime zou kunnen veranderen. Die overstijgen natuurlijk het begrip “eventjes”. Spreken in termen van “parasitisme” over Franstaligen in de rand van Brussel doet mij denken aan een aktie van het TAK verleden jaar toen die gewapend met insectenverdelgende middelen afzakten naar Sint-Genesius-Rode om daar de franstalige parasieten te verdelgen. Het beeldgebruik roept herinneringen op aan verleden tijden… Er schuilt ook een eigenaardige paradox in hun redenering. Ze verwijten de “statu-quo” intellectuelen dat hun afwijzing van een“demokratische hervorming” van de Belgische staat in feite een pleidooi is voor de ontbinding van die staat en dus aan die ontbinding meewerkt.Als ik mij in de plaats van Etienne Vermeersch en c° stel zou ik zeggen aan de belgistische statu-quo intellectuelen: “Goe bezig, mannen, ondergraaf maar verder wat wij verwerpen ” …. “De splitsing van BHV is een toepassing van dat in de grondwet verankerd territorialiteitsbeginsel”( Gravensteenmanifest). Sorry, het Grondwettelijk Hof heeft nooit geponeerd dat BHV moet gesplitst worden, wel dat de ongelijkheid in de kieskringen tussen BHV en de provinciale kieskringen moet opgeheven worden, wat evengoed kan bereikt worden door de oude provincie Brabant te herstellen.Tot spijt van wie het benijd maar ik heb sterk de indruk dat de intellectuelen van het Gravensteen op intellektueel vlak parallel opereren aan de stoottroepen van flamingantisch extreem-rechts. Wat mij ook de wenkbrauwen doet fronsen is dat intellectuelen van het respectabele slag als de Gravensteners (daar staan kleppers tussen!) een vijandbeeld nodig hebben van (Franstalige) parasiterende, cultuurimperialistische medemensen met verborgen agenda’s om zich als Vlaamse intellectuelen te manifesteren. Nog eentje om af te sluiten want ik heb wel nog andere dingen te doen dan mijn medelijden over dit soort tegenstrijdigheden en wartaal, intellektuelen onwaardig, te ventileren (als het niet om te lachen zou zijn is het om te huilen). De verwijzing naar de “onafhankelijk staat Kosovo” maakt mij bang. Ik mag hopen dat Etienne Vermeersch en c° weten dat de leidende politieke klasse in Kosovo het kruim uitmaakte van het door de maffia gesteunde Kosovaars Bevrijdingsleger.

Jan Vancoppenolle
Strombeek-Bever, 12.000 inwoners waarvan
"30% Franstalige parasieten" !

Mr Zahidi,
inderdaad denk ik niet dat het zo'n vaart zal lopen dat gans VL zal verfransen. Maar voor mij is elk individu belangrijk, dus ook de inboorlingen van de rand, die het slachtoffer zijn van cultuurimperialisme. Kijk, als de Tibetanen,Koerden en Palestijnen het slachtoffer worden van respectievelijk Chinees, Turks en Israëlisch imperialisme schreeuwen we met z'n allen, en terecht lijkt me, moord en brand. De Vlaamse randbewoners interesseren u blijkbaar niet. Dus toch quantité négligéable? De tragedie van de rand is ook een sociale tragedie. Ik vind deze blinde vlek in jullie discours onbegrijpelijk.
Ik vind het ook jammer dat velen hier op het forum niet kunnen redeneren buiten de contouren van een (post)marxistische logica (zelfs Lenin wordt geciteer...). Zo laat je de ethisch/culturele/ dimensie volledig buiten beschouwing.
Nog een opmerking voor dhr. Vancoppenolle: in uw fijnzinnig stukje scheldproza is een minuscuul foutje binnengeslopen. De actie van TAK ivm de pesticiden kwam er na een uitspraak van Oncklinckx in oktober 2007. Ze vergeleek toen de Vlamingen met zwammen ('meerules') die de woningen van binnen uit aantasten.
Een leugentje om bestwil mr Vancoppenolle?

Er is hier kennelijk al héél wat (interessante) polemische inkt gevloeid, en zou dan ook niet graag in herhaling willen vallen.

Ten eerste doet het goed om vast te stellen dat er na de campagne "Red de solidariteit" (waarvan ik de legitieme bekommernissen niet in twijfel wil trekken) toch een debat binnen de bredere linkerzijde (en ik weiger me in dit verband niet aan excommunicatieve praktijken te bezondigen met gebruik van de nodige adjectieven) op gang is gekomen dat misschien ook wat getuigt (doch beslist van véél méér dan dat alleen) van wat frustraties van zij (en daar reken ik me wezenlijk ook toe) die herhaaldelijk in een associatief verdomhoekje werden/worden gedrukt. Wat "Vlaamsch is valsch is", luidde een dik jaar terug een mooi opiniestuk van Marc Reynebeau, nochtans ook één van de ondertekenaars van "Red de solidariteit".

Een van de eigenaardigheden van heel wat verdedigers van "België" (neen, ik viseer niet per sé J. Blommaert, en gewaag al evenmin van "rabiate belgicisten") is dat ze de identitaire reflexen waarvan het elk reëel bestaand of potentieel Vlaams nationalisme blijk geeft (die zijn er, en ik wil onderlijnen dat een rechtse en een linkse identiteitsconstructie verschillend verlopen, een andere taal -ook tav anderen in de onvermijdelijke "confrontatie" waarmee die identiteit mede gestalte wordt gegeven- andere symbolen, andere riten enz. hanteren), puur tot een imaginaire constructie herleiden, en die identiteit dus een kunstmatig gegeven is.

Mooi zo, maar waarom:

1) wordt dit argument zelden of nooit gehanteerd tav "le fait belge" en de identiteitsvorming die daarrond heeft plaatsgevonden, met een langdurig franstalig overwicht (opgelet: de franskiljonse dominantie annex uit adellijke kringen voortgekomen delen van de "'Belgische burgerij" is iets geheel anders dan "de Walen" - ziehier een vb. van hoe een links "nationalisme" door inachtname van een andere realiteit een andere taalgebruik leidt) ?

2) wordt steeds weer, soms suggestief, soms expliciet door diezelfde laten we ze pro-Belgische "identiteitsontkenners" verwezen naar het intrinsiek proto-fascistoïde karakter van één regio ("extreemrechts = 5% in Wallonië, 10% in België, 20% in Vlaanderen, België een dam tegen Vlaams extreem-rechts")... is er dus niet tóch sprake van eigenheid en identiteit, en voeren de identiteitsontkenners niet zélf een operatie "identiteitsconstructie" (van Vlamingen) door die dié aspecten die voor hun politieke betoog van belang zijn, weerhoudt ? De identiteit, de enorme verschillen die worden "opgeklopt": ze bestaan toch !

Hetgeen onder punt 2 wordt gesteld, verdient des te meer serieus te worden genomen, daar "die 20%" in de analyse van een groot deel van de linkerzijde zonder enig verder historisch (zelf?)onderzoek (nog van de laatste twee decennia, nog van de laatste 177 jaar) wordt geponeerd, en derhalve een soort cirkelredenering wordt gehanteerd, die er vereenvoudigd gesteld op neerkomt dat "Vlaanderen rechts is omdat de Vlaamse beweging een (uiterst-)rechts discours aanhangt, en die (uiterst)rechtse Vlaamse nationalisme zo snel en efficiënt wortel schiet... omdat dit volk zo rechts is".

J. Blommaert onderstreept dat hij geen aanhanger is van het huidige België en de huidige crisis hier in wezen geen alleenstaand geval is... Zeer tot mijn tevredenheid merk ik dat er al heel wat genuanceerder wordt geschreven dan in een reeks commentaren op bv. de site van "Red de solidariteit"... of hoe de uitbreiding of liever, heropening van het debat, ongeacht of men het nu eens is met Gravensteengroep, Meervoud enz. toch al zijn sporen nalaat.
De vernietigende en algemene kritieken die worden geformuleerd op Bart De Wever (voor zover dat nog niet duidelijk is -men weet in dit debat maar nooit :-)) zouden ook meer kracht hebben, moesten ze wat concreter worden uitgewerkt. Hier lijdt men een beetje onder hetzelfde euvel van de rechts-georiënteerde staatshervormers die er lang over gedaan hebben om nu eindelijk uit te leggen waarom meer Vlaanderen goed is voor Vlaanderen.

J. Blommaert -in zijn kritiek op een linkerzijde die het Vlaamsnationalisme achternaholt, nu en eerder in de jaren '90- vermeldt als één van de boegbeelden van een linkerzijde die daar gelukkig niet in is meegegaan... Willy Claes. Niet alleen een tijdlang het politieke gelaat van de NAVO, maar ook de man die zijn naam gaf aan de "kaderwet Claes". Een krachtig en ondemocratisch instrument om -weliswaar in het geruststellende Belgische staatsverband- alle maatregelen te kunnen nemen om het hoofd te bieden aan de "concurrentie van de buurlanden" (en voorloper van de loonnorm). "Red de solidariteit", maar niet verder dan Belgische staatsgrenzen ?

Goed, ik wil zijn hele betoog niet op deze schoonheidsfout vastpinnen; bij deze is enkel aangetoond tot wat een analoog gebruik van de klassieke "identificatietechnieken" die helaas nog téveel als een rode draad door o.m. zijn betoog lopen en waarbij het VB idd. de "maatstaf der dingen" is geworden ("in de kaart spelen", "achterna hollen", "overnemen" enz.) zou kunnen leiden indien op de traditionale gebruikers ervan zélf worden toegepast.

Steeds maar weer horen we in de alternatieven gesuggereerd door wat ik de neo-Belgische linkerzijde zou noemen (ik neem dus de beweringen dat ze niet staan voor een terugkeer naar oude verhoudingen of een simpele handhaving van het status quo voor oprecht) dat er een nieuwsoortig en dynamisch project dient te worden ontwikkeld, waarbij België -owv zijn verleden, ligging, huidige blokkeringen enz. -een soort multitalige (taalgebruik lijkt in dit project een al even belangrijke rol te spelen dan in het discours van "nationalisten" allerlei !) proeftuin moet worden (vereenvoudigend gesteld), waarbij ook plaats wordt ingeruimd voor andere (grotere) talen.

Klinkt mooi en ambitieus. Een aantal bedenkingen daarbij.

1) De formulering van dit project blijft vaak al even vaag dan het dominante discours over de staatshervorming. Wellicht omdat men beseft dat door méér dan één zure appel zal moeten worden gebeten, en het tot heden vooral de functie van "anti-discours" vervult, dat vooralsnog weinig explicitering behoeft.

2) Dit laatste blijkt ook vaak over de kritieken die er vanuit die visie occasioneel worden geformuleerd. "Aan Vlaamse zijde dient te worden afgestapt van het territoriumbeginsel", "uitbreiding van het Brussels gewest onder één of andere vorm, mede om zo een moderne grootstedelijkheid te creëren".

3) Aan een aantal elementaire vaststellingen wordt helaas voorbijgegaan, zoals:

a) het feit dat bitter weinig Brussels-franstalige kringen (daarin gesteund door een versterkt Waals-Brussels front) de hoofdstad als een multitalige stad wensen te zien, maar hameren op het "franstalige karakter" ervan (waarbij de etnische minderheden maar al te vaak enkel, met veel vooruitziendheid, dat kan niet worden ontkend, worden gewaardeerd ifv electorale en andere communautair-strategische berekeningen), dat deze kringen bv. het Engels als een ernstige bedreiging voor het frans zien;

b) als dit al de houding is in "eigen gewest", kan men er zich terecht vragen over stellen wat dit gaat zijn in één of andere vorm van "tout grand Bruxelles" (nota bene óók geen nieuw project);

c) waarom zijn deze kringen in de naam van "moderniteit" en "grootstedelijkheid" zo voor een uitbreidig van het gewest terwijl in dit gewest ALS ENIGE GROOTSTAD in het hele land (franstalige) burgemeesters nog steeds en soms als semi-dorpse heersers over hun soms petieterige NEGENTIEN gemeentelijke bastions regeren, met uiteraard behoud van allerlei cliëntele banden en een grote schare aan politiek-ambtelijk personeel (de "vervreemding" van de burger tav "de politiek" is er in dat opzicht dus minder acuut dan in de andere steden) ?

d) massa's voorbeelden uit het dagelijkse "terreingedrag" dat ik in de hoofdstad mocht en mag ervaren, zoas "il y quelqu'un qui parle l'allemand ?", wanneer een bereidwillige franstalige bijstand roept van een collega om me voort te helpen, of brusselse radio's die NIET EEN nederlandstalig lied draaien ... met het argument "que personne ne le comprend quand-même" (zou een goodwillactie van VRT/RTBF om een hele week 20% muziek uit het andere taalgebied kans op slagen hebben ?)
Een beetje multitaligheid voor-onderstelt alvast een beetje inzicht in wélke taal men hoort, al is (voor sommigen) het jammer genoeg het nederlands dat (vooralsnog) meerderheidstaal is in de federatie die door de maar al te vaak ééntaligen wordt gekoesterd.

--> Derhalve, a) t/m d) in acht genomen, vrees ik dat het in de praktijk vooral -zoniet uitsluitend- langs Vlaamse kant zal zijn dat die meertalige service zal moeten worden geleverd (iets wat ik na jaren werken in Brussel helaas empirisch heb bevestigd gezien).

Zo, genoeg voer voor verdere discussie, veronderstel ik.
In de hoop niemand ten onrechte te hebben geëtiketteerd of woorden in de mond te hebben gelegd die niet werden uitgesproken, een welgemeende groet.

Bedankt alvast voor de geuite waardering.

Mag ik ook wijzen op mijn reactie op het "Antwoord van de 12" ? Te lezen onder: http://www.indymedia.be/nl/node/26156

Beste mensen

Zoals Clinton het al zei: 'It's the economy stupid'.

Ik ben helemaal, in de verste verte niet te vinden voor een onafhankelijk Vlaanderen, dat is immers een dwaalspoor.

'It's Brussels stupid'. Die boutade verklaart alles. Ik zou willen dat al die mensen die gemeenzaam worden aangeduid als 'die zelfverklaarde linkse intellectuelen' en dies meer eens zouden gaan wonen in Brussel en aan den lijve zouden ondervinden wat racisme betekent. Ik verklaar me nader:

Ik was me vroeger niet bewust van het feit dat racisme voorkomt bij alle soorten mensen, ik dacht dat het iets was zoals een éénrichtingsverkeer tussen zwarten en andersgekleurden en witten.

Tot ik in Bxl kwam wonen, een stad waar ik nooit meer weg wil, maar waar ik wel voor de eerste keer heb ondervonden hoe het moet voelen om racistisch behandeld te worden.

Ik bespaar u het hele relaas hoe ik en mijn vriendin - van buitenlandse origine maar wel "nederlandstalig" - de laatste keer dat we er waren zijn behandeld op het gemeentehuis van st-gillis toen we onze adresverandering gingen opgeven. Ik bespaar het u, omdat ik me niet wil verliezen in opsommingen over andere incidenten en aangelegenheden waarbij mensen, officiele gezagsdragers of niet, me deden voelen dat ik - en mijn vrouw - niet welkom waren in hun territorium, hun systeem, hun staat, hun land ... als we Nederlans spraken, een taal die eeuwenlang - een decennium zelfs - de voertaal was in die stad.

Verdiep je er eens in, meneer Blomaert en anderen en kom tot de vaststelling dat racisme een systeem is, een systeem dat op meerdere niveaus werkt.

Bij veel franstaligen IS er een nauwelijks verholen minachting en afkeer van alles dat Nederlands spreekt in Brussel. Om welke reden? Omwille van het feit dat geïnstitutionaliseerd anti-vlaams racisme jarenlang heeft kunnen gedijen (1831 remember?), racisme dat, na de vlaamse ontvoogding, zijn weg heeft gevonden naar racisme tegenover alles dat anders is en denkt. Remember Nols, remember Demol, allemaal exponenten van hetzelfde soort racistisch denken.

'Sale Flamand' is nog altijd vanzelfsprekend in Bxl. En degenen die beschaamd zijn voor hun Nederlands in Bxl hebben net dezelfde reflex als zwarten die hun kroeshaar ontkrullen. Nergens voor nodig zou men denken. Maar kom maar eens leven in Bxl en probeer maar eens zelfbewust Nederlandstalig te zijn in BXl. Veel geluk toegewenst. Mij lukt dat, geen probleem. Ik ben zelfbewust ... wereldburger.

Maar racisme is iets dat doorwerkt. Generaties lang. Veel mensen zijn niet zo zelfbewust als ik.
Ik houd van Bxl, zijn diversiteit. Maar niet van zijn racisme, van de flikken (en andere gezagsdragers en klootjesvolk) tegen alles wat anders is, van de algemene mentaliteit van "Bruxelles est une ville francophone".

Kus mijn klote! Brussel is een tweetalige (officieel) en vooral: meertalige stad!

Kortom, en als u wil zal ik daar eens mij tijd voor nemen hoor, om eens een gedegen stuk te schrijven over die problematiek ,met achtergrond en al, ... maar het gaat om Brussel en om die fukkin bourgeois die dit land al jarenlang gijzelen met hun lebenraumfilosofie ... en om niks anders. waar hebben we het over eigenlijk? Willen we België behouden?

Mij goed, maar respecteer dan bepaalde grenzen en evenwichten en stimuleer dan een tweetaligheid en stimuleer dan een hoofdstad waar OOK de meerderheid van dit land zich thuisvoelt.

Kortom: dat al die mensen die menen iets te zeggen te hebben over België en zijn toekomst (en ja: ik ben Belgiscist als et erom gaat België te behouden - mijn roots liggen in wallonië )eerst eens nadenken over de geschiedenis van België zonder taboes en vooral over de Brussel en hoe het daarmee verdermoet.

Het gaat niet over solidariteit tussen walen en vlamingen (die vind ik vanzelfsprekend), het gaat over respect en hoe dat respect een diepe knauw heeft gekregen. Als je je nu afvraagt waar die diepe knauw vandaan komt, lees dan eens iets van Geert van Istendael of beter nog: kom in Bxl wonen en lees dàn iets van hem. Blijf anders in uw klotedorp.

En daar mag Brussel-Fr wel eens op gewezen worde (op dat dedain voor alles dat Nl-talig is).

En daar mag Brussel-Be wel eens geld voor krijgen (om het echt te laten werken voor Be).

En dat al die klotebourgeois ophoepelen met al hun aanspraken en hun superioriteitsgevoelens en dies meer.

Ik wil respect van de twee kanten anders doe ik niet meer mee. Ik ben nl. geen onderdanige neger.

Vriendelijke groeten
Dries Gilles

Beste Dries Gilles, ik ben opgegroeid in het Brussel van de jaren zeventig, ten tijde van Nols en het Egmontpact. Ik denk dat ik ter zake een ervaringsdeskundige ben.

Het groot probleem van Brussel is de kloof tussen z'n juridisch statuut (tweetalig) en z'n sociologische realiteit (dominant Frans, en met een scheefgetrokken socio-economische verhouding tussen extreem-rijken en extreem-armen). Juridisch is de Vlaamse minderheid in Brussel de best beschermde ter wereld; ze heeft rechten die niks met proportionaliteit te maken hebben (het democratisch deficit dat eerder werd aangehaald, waarbij een Waalse stem zwaarder weegt dan een Vlaamse, is omgekeerd en groter in Brussel). Sociologisch is ze echter gewoon een minderheid, kleiner in aantal dan 'allochtonen', en omgeveer met de omvang van de Eurocraten in Brussel. De zichtbare Vlaming in Brussel is in de eerste plaats de pendelaar die Brussel gebruikt maar niet bewoont. Een minderheid van die omvang heeft nooit, nergens ter wereld, een impact op de lokale dominante cultuur, tenzij die minderheid een ondemocratische dominantie uitoefent (zoals in de koloniale context). Het is dan ook onredelijk een dergelijke impact te verwachten. Mensen leven hun leven, en als dat leven hoofdzakelijk in het Frans verloopt gebruiken ze Frans.

Als Brusselse Vlaming sprak ik destijds overwegend Frans, met uitzondering van thuis en in het hele beperkte Vlaamse verenigingsleven in Brussel. Van zodra ik buiten dat kleine netwerk ging was Frans de taal, en waren we al tevreden wanneer een allochtone tramconducteur moeite deed om een paar woorden Nederlands te spreken. Wanneer we insisteerden op Nederlands volgde er vaak een scheldtirade aan ons adres. Zoals ik zei, Nols maakte toen de dienst uit, Flor Grammens ging rond met verfpot en kwast om Franstalige borden te overschilderen, en TAK en VMO floreerden als nooit tevoren. Het sfeertje was bepaald onprettig.

Men kan dit allemaal jammer vinden, maar dit zijn simpele sociologische feiten die men in elke samenleving bevestigd ziet. Men kan van oordeel zijn dat dit niet zou mogen kunnen, maar men kan een steen niet doen omhoog vallen. En à fin de compte is er de juridische overbescherming van de Vlamingen in Brussel, iets wat grondwettelijk vastligt en de Vlamingen een permanente politieke invloed bezorgt in Brussel, die ze sociologisch niet kunnen waar maken.

Laat me even het volgende meegeven. Men lijkt hier nogal eens te vergeten dat de hele staatshervorming mee is goedgekeurd en uitgevoerd door de Franstaligen. Men had immers voor elk akkoord ook de Franstaligen nodig. Dat is een flinke brok hoor: de volledige agenda van de Volksunie - federalisme - is uitgevoerd en ver overstegen, want we leven in een los confederaal systeem. Die Volksunie-agenda was onbespreekbaar tot de jaren zeventig. De Franstaligen zijn hem beginnen bespreken, hebben hem overgenomen en uitgevoerd, als loyale Belgische partners. We hebben sinds de jaren zeventig niet te klagen over de Franstaligen, en wanneer men het heeft over het Franstalige 'non' moet men goed beseffen dat er een zeer lange reeks 'oui' aan vooraf gegaan is.

Ze deden dat in het besef dat ze daarmee
(a) een systeem zonder einde schiepen, waarvan de logica allerhande nieuwe kwesties zou doen ontstaan. Het bestaan van twee echte deelstaten, bijvoorbeeld, zou onvermijdelijk aanleiding geven tot de kwestie van 'transfers' van de ene naar de andere deelstaat. Die kwestie van 'transfers' is een nieuw vraagstuk dat is ontstaan als gevolg van de confederalisering van België. De Franstaligen waren zich bewust van het feit dat dergelijke nieuwe problemen zouden ontstaan uit de staatshervorming, en toch hebben ze die goedgekeurd en uitgevoerd.
(b) Ze wisten eveneens dat het uiteindelijk over zeer veel geld zou gaan, en dat deze logica de Waalse economie zou bedreigen - dit gaat over de splitsing van de sociale zekerheid. Als men die splitst dwingt men Wallonie tot een anti-sociaal beleid indien het econmische groei wil behouden. Ook dat risico hebben ze erbij genomen. De risico's van de confederalisering waren altijd groter voor Wallonië dan voor Vlaanderen, en toch hebben de Franstaligen dat allemaal goedgekeurd en uitgevoerd.

Maar misschien beseft men nu waarom de Franstaligen na iedere nieuwe ronde van staatshervorming zegden dat het nu wel even genoeg moest zijn, dat er een periode van 'communautaire rust' nodig was. Die rust hebben zij nodig om hun eigen belangen te waarborgen, en dat recht kan hen niet ontzegd worden. Doorgaans duurde die rust vier jaar, tot de volgende verkiezingen wanneer de Vlaamse partijen hun Gulden Sporen aangespten en met een nieuwe ronde staatshervorming in de vlag naar de verkiezingen trokken. Franstalige partijen zijn nooit naar verkiezingen getrokken met agenda's rond staatshervorming, wel met economische groei, het scheppen van banen, sociale voorzieningen en dergelijke - dingen waarvan we weten dat ze in gevaar komen bij verdere stappen in de staatshervorming. De Franstalige 'non' wordt zo, misschien, wat beter te verstaan.

Dat men zich te buiten gaat aan gejank over 'gerechtvaardigde eisen' zoals BHV, klaagzangen over de 'arrogantie' van de Franstaligen uit de Rand (ik hoor niks over de Amerikanen en Japanners in de Rand, maar ga eens kijken - als je binnen mag - naar de golfclub van Tervuren als je wat arrogantie wil zien) en andere pietluttigheden is ergerlijk wanneer men weet dat er boven dat alles zeer reële sociaal-economische belangen op het spel staan. Wallonië dreigt bij verdere staatshervormingen - die, indien nu uitgevoerd, zouden samenvallen met een periode van economische recessie - een zeer zware sociale, economische en politieke prijs te betalen voor iets wat ze moeilijk op een andere manier kunnen begrijpen dan als Vlaams egoïsme en arrogantie.

Dus: ook de Franstaligen hebben hun belangen en hun toekomst te verdedigen. Bekijk de zogenaamde 'redelijkheid' van de 'Vlaamse eisen' eens vanuit die hoek.

Wat betreft verdieping in racisme, ik nodig je uit tot lezing van een boekje dat ik in 1994 samen met Jef Verschueren schreef, getiteld 'Antiracisme'. je zal zien dat veel draait rond de bekwaamheid om de wereld doorheen de ogen van de andere te zien. Weiger je dit, of ben je hiertoe niet bekwaam, dan dreigt er allerhande onheil.

In het licht van het bovenstaande zal men begrijpen dat ik niet van oordeel ben dat de Gravensteengroep degelijk werk heeft gedaan. Het is een zoveelste losse flodder die de gemoederen verhit, tromgeroffel uitlokt en mensen strijdkreten doet schreeuwen, maar die enkel naar de eigen navel kijkt. Weinig constructief, en zeker niet de 'doorbraak' in het publieke debat die we nodig hebben. Eén commentator noemt het al de 'Gravensteengrap'.