Jullie zijn hier met meer dan twintig man…
"Dat we met zoveel zijn is logisch. We hebben mensen van de verschillende centrales mee: van de Bedienden, de Openbare Diensten, de Bouw,… Onze delegatie is een afspiegeling van hoe het ACV is opgebouwd. Dat geeft aan ons bezoek de input van verschillende invalshoeken op de wereld en op de economie, want iedereen kijkt vanuit zijn eigen perspectief. We nemen als ACV nu al voor de zesde of zevende keer deel aan het WSF. Voor mezelf is het de eerste keer, anderen waren er al vaker bij. Ook dat is een goede combinatie: nieuwelingen en habitués."

Wat is je het meest opgevallen?
"Ik ben vooral onder de indruk van de omvang van dit gebeuren en van hoe het in elkaar zit. De verscheidenheid aan thema’s die hier behandeld worden is echt indrukwekkend: van economische ontwikkeling over handelsstromen tot onderwijs en gezondheid. Wat mij ook is opgevallen is de verscheidenheid aan organisaties die hier aanwezig zijn – tot kerkelijke organisaties toe. Allemaal werken ze op hun eigen manier aan een andere wereld. De sociale bewegingen, dat zijn niet alleen de vakbonden."

Leggen jullie hier ook contacten? Smeden jullie hier nieuwe samenwerkingsverbanden?
"Om contacten te leggen is dit natuurlijk een ideaal moment: van zowat alle organisaties zijn hier verantwoordelijken aanwezig. Samenwerkingsverbanden daarentegen – met alles wat dat impliceert aan gemeenschappelijke standpunten, platformteksten, acties ,… – zet je niet op op één, twee, drie. De Decent Work-campagne bijvoorbeeld (een samenwerking tussen de Wereldvakbond, Social Alert, Solidar en een groep progressieve politici) komt niet uit de lucht vallen, dat is gegroeid over verschillende jaren."

"Maar de contacten die we hier leggen, kunnen wel het begin van zo’n proces zijn. En als er al samenwerking bestaat, is zo’n Wereld Sociaal Forum natuurlijk een ideaal moment om samen campagnes te lanceren. Zoals we gedaan hebben met de Decent Work-campagne, en zoals de Bouw dat doet met een campagne rond het wereldkampioenschap voetbal in 2010."

Hebben jullie ook iets bijgeleerd over Afrika?
"Voor we samen naar het WSF kwamen in Nairobi, zijn we in drie aparte groepen op bezoek geweest bij vakbondspartners in Congo, Zuid-Afrika en Mauritius. Daar zie je hoe de wereldeconomie écht in elkaar zit. Als je in die landen de problemen van onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg ziet…"

"In Mauritius hebben we de globalisering in actie gezien. We hebben er het vierde grootste kledingbedrijf van de wereld bezocht. De katoen komt in balen toe uit India. De afgewerkte producten worden verscheept naar het Westen. En de helft van het personeel in de confectie zijn geïmporteerde meisjes uit China. Ze kloppen in Mauritius gedurende een paar jaar lange uren om wat meer te verdienen dan thuis. Maar dat blijft slechts een fractie van wat we gewoon zijn in België. Het toploon voor de meest performante stiksters, die alle premies binnenhalen – want ze worden per stuk betaald –, is driehonderd euro per maand."

Hoe zit het met de vakbondsbescherming in zo’n bedrijf?
"Heel moeilijk. Ten eerste omwille van de taal: de meisjes spreken alleen Chinees. Ten tweede omwille van de afzondering: de meisjes wonen op het terrein, afgesloten van de buitenwereld. Bovendien heeft men heel Mauritius tot een ‘Vrije Zone’ gemaakt, en daar krijgen vakbonden heel moeilijk voet aan de grond."

Wat is dat, zo’n ‘Vrije Zone’?
"Vrije Zones vind je overal ter wereld: in India, in Mexico,… Voor de bedrijven die er opereren geldt een belastingstarief van nul procent. Maar wat betekent dat? Dat de staat een heleboel fiscale inkomsten derft, en dat heeft twee grote gevolgen. Ten eerste wordt fiscale herverdeling op globaal vlak onmogelijk gemaakt – alle belastingen moeten nu komen van de eigen bevolking. En ten tweede wordt door het verlies aan belastingsinkomsten het beetje sociale staat dat er was totaal ontmanteld, want er is geen geld meer voor."