Vrede vzw30 december 2006 – 13:43

1. Alle mensenrechtenorganisaties zijn het er over eens dat de rechtsgang tegen Saddam Hoessein en zeven medebeklaagden in de zaak Dujail een aanfluiting was van alle elementaire rechtsregels. De hoofdrechter heeft verschillende keren zijn misprijzen tegenover de verdediging van de beklaagden geuit. De hoofdrechter zei letterlijk dat “een rechtszaak niet nodig is, enkel een ophanging”. Het huidige regime in Irak geraakt daarmee nog meer in diskrediet omdat nu ook blijkt dat er geen onpartijdige en onafhankelijke rechtsgang mogelijk is. Dat legt een nieuwe hypotheek op de toekomst van het land.

2. De rechtsgang is internationaal rechterlijk illegaal. Hij is er gekomen als gevolg van een illegale invasie, gevolgd door een bezetting waarbij het Handvest van de VN meermaals zwaar is geschonden. De statuten van het IST zijn geschreven door VS-advocaten. De VS financieren het IST, en zorgen ook voor de opleiding en bescherming van het personeel. De VS beïnvloeden rechtstreeks het handelen van het IST.

3. De executie was een politieke daad. Ze moest er vlug komen omdat Saddam Hoessein fungeerde als symbool voor een deel van het gewapend verzet. De executie moet ook benadrukken dat de invasie van Irak wel degelijk zijn vruchten heeft afgeworpen met als hoogtepunt de fysieke liquidatie van een wrede dictator. De executie komt op een ogenblik dat het aantal gedode VS-militairen de kaap van 3.000 dreigt te halen. President Bush heeft meer dan ooit behoefte aan ‘succesverhaal’ voor zijn desastreuze campagne in Irak.

4. Met de executie van Saddam Hoessein en binnenkort ook andere voormalige leiders van het Baath-regime, vallen ook een aantal belangrijke daders en getuigen weg van een regime dat verdacht wordt van tal van oorlogsmisdaden. Zo zal het moeilijker worden om meer licht te werpen op allerlei duistere periodes tijdens het Saddam-bewind, zoals de moorddadige Anfal-campagne in het Koerdische noorden (1988). Saddam Hoessein kan hiervoor niet langer meer ter verantwoording worden geroepen. Voor buitenlandse mogendheden verdwijnt een lastige getuige. In zijn oorlog tegen Iran in de jaren tachtig werd Saddam Hoessein gesteund en bewapend door verschillende westerse landen. Ook de opbouw van het arsenaal chemische wapens was slechts mogelijk met de hulp en de steun van buitenaf. Met de executie van Saddam Hoessein verdwijnt meteen een getuige met voor verschillende staten, inclusief de VS, bezwarende informatie.

De executie valt samen met het ogenblik waarop president Bush zich voorbereid op de bekendmaking van zijn nieuwe ‘Irak Strategie’. Die volgt op de mid-term verkiezingen in de VS waar de anti-oorlogsstem gezorgd heeft voor een Republikeinse nederlaag en op de publicatie van het rapport van de ‘Studiegroep Irak’, dat de mislukking van de invasie en bezetting van Irak in de verf heeft gezet. De executie is een teken dat Washington tegen beter weten in voort wil gaan op de mislukte ingeslagen weg. De VS lijken de desastreuze bezetting te willen handhaven. Het wordt hoog tijd dat president Bush en zijn regering ter verantwoording worden geroepen voor de vele slachtoffers die zij op hun geweten hebben.