Pijnlijk amateurisme van een journalistiek fotograaf verstoorde de persconferentie van het parket van Leuven in de moordzaak van Annick Van Uytsel. De fotograaf, waarschijnlijk een werknemer van de geschreven pers, bleef minutenlang in het beeld hangen met zijn toestel. Het gezicht van de woordvoerder van het parket verdween daardoor af en toe uit beeld. Bijzonder pijnlijk bij zo een ernstig onderwerp!
De cameraman van de VRT probeerde het leed te beperken door in te zoomen op de woordvoerder, maar natuurlijk mocht de microfoon met het logo van de VRT nieuwsdienst niet uit het beeld verdwijnen.

(c) vrtnieuws.net

De fotograaf was wel zeer gretig om de beste plaatjes te hebben voor zijn krant en stoorde zich daarbij niet aan het feit dat honderden mensen op dat ogenblik de uitzending van de VRT live volgden, waaronder wellicht ook de naaste geliefden van het vermoorde slachtoffer.
Een slordigheid die te maken heeft met onkunde, een schoolvoorbeeld van ongezonde sensatiezucht, riooljournalistiek ... Mijnheer Bert Anciaux vergeleek op zijn blog dit soort amateur-journalistiek als maden op een lijk. Die beeldspraak, een veel voorkomende kwaal in de politiek, is misschien ook een soort van recuperatie, maar hij heeft ergens wel gelijk, vind ik.

De fotograaf in kwestie mag eens flink op de vingers worden getikt, maar ook zijn werkgevers, de eigenaars van de krant waarvoor hij werkt, zijn mee verantwoordelijk voor dit soort wangedrag.