Jan Hertogen01 juli 2009 – 19:00

Imam Nordine Taouil heeft het gedaan

Als je de enige toeverlaat bent voor mensen om met hoofddoek een secundair diploma te halen en ze dan in de steek laten, dat is het sterk staaltje waartoe Directrice Heremans, mede onder druk van Spa-trekpaard Patrick Janssens en de lobby van het Gemeenschapsonderwijs, heeft moeten beslissen, zo verzekerde me althans een goede bekende met deze middens. De minimale maar toch aanwezige schooldemocratie werd daarbij volledig genegeerd zo stelde hij nog: noch de Ouderraad, noch de leerlingenraad hebben kunnen, meespreken, adviseren laat staan mee beslissen in deze kwestie. Ook dat werd vakkundig onder de mat geveegd. De aandacht van het essentiële diende dan afgeleid. De meisjes moesten beschermd worden tegen de sociale druk alsof een school geen andere middelen heeft om daar actief op in te grijpen. Het is een drogreden die niet ter zake doet. Alle pijlen werden daarbij gericht op Imam Nordin Taouil die geen kans kreeg zijn terechte en genuanceerde standpunt en bekommernis verder toe te lichten, nochtans was hij duidelijk: “In België bestaat leerplicht en geen schoolplicht, dus wij roepen de meisjes op om van school te blijven als zij geen hoofddoek meer mogen dragen. Zij zullen dan binnen de eigen omgeving zich voorbereiden op de examencommissie en zo aan hun leerplicht voldoen”. Helder, genuanceerd en met respect voor de wet, ook al werd hij in 2005 door de Belgische staatsveiligheid geweerd uit de moslimexecutieve omdat hij zogezegd anti-democratisch was, omdat ik ‘flamingant’ was en een Vlaamse moslimexecutieve voorstond was zijn antwoord toen. Onder druk van de goe- of zeg maar ‘slecht’gemeente, moest de Imam in de 7de dag van 28/06/09 publiekelijk terugkrabbelen, begrijpelijk wanneer iedereen hem, de moslima’s en de islamgemeenschap in de steek laat of al met vakantie vertrokken was. In het interview van Karin Heremans, directrice van het Antwerpse Atheneum in DM van 27/06/09 worden evenwel (weer) alle registers open getrokken. Dirk Verhofstadt vond dat interview dan weer een ideale gelegenheid om olie op het vuur te gooien op 29/06/09 en uiting te geven aan liberale denkbeelden die eerder aan mysogenie (vrouwenhaat) dan aan warborg voor individuele rechten doen denken. Monika Van Pamel en Meyrem Almaci op 30/06/09 in DM doen ook hun en Kitty Roggeman laat een scherpe en gedegen stem horen.

Na ‘Á bas la calotte” “Weg met het kapje”

Na het anti-kalootisme (tegen de tsjeeven, de katholieken, à bas la calotte – paaps keppeltje, kap) omwille van hun aanwezigheid in onderwijs, gezondheidszorg, vakbonden, het middenveld wat katholieken betreft nu het anti-kapjisme (tegen de hoofddoek, moslims, islam, à bas le foulard) omwille van de groeiende aanwezigheid van moslimkinderen in het onderwijs en later op de arbeidsmarkt, zonder zich evenwel, zoals de katholieken, verder ‘institutioneel’ uit te bouwen. Het hoofddeksel heeft blijfbaar al langer dan vandaag de irritatie en weerstand opgewekt. De minimale maatschappelijke aanwezigheid (moslims vormen 3,9% van de bevolking in Vlaanderen, 25,5% in Brussel en 4% in Wallonië) moet uit het onderwijs, de publieke functies en onder de korenmaat gestopt (voor wanneer het straatverbod?). In tegenstelling tot wat men van de katholieken en joden heeft moeten aanvaarden, n.l. de grondwettelijke vrijheid een eigen onderwijsnet uit te bouwen is een eigen moslim onderwijsnet niet tot stand gekomen. De katholieken en de joden konden terugvallen op een vermogen dat doorheen de historische omwentelingen en destructies geconserveerd werd. Voor de relatief arme islammigratie is het vooralsnog niet mogelijk geweest om zonder collectief vermogen een infrastructuur op te zetten en eigen onderwijs en sociale dienstverlening uit de grond te stampen. Mede daardoor heeft in aanzet het gemeenschapsonderwijs het grondwettelijk recht op beleving van religie ook op school moeten ondervangen. Dit blijkt nu een val te zijn wanneer in het gemeenschapsonderwijs de godsdienstbeleving en kledingcode verbannen wordt samen met de tekenen van andere godsdiensten die natuurlijk wel kunnen terugvallen op een eigen net. De moslims en hun vertegenwoordigers kunnen het zich terecht beklagen goedgelovig te zijn geweest te zijn in deze zogezegd pluriforme samenleving. Dat de islam, zoals reeds uitvoerig aangetoond financieel ten zeerste en actief gediscrimineerd is en wordt is een belangrijke factor in dit onvermogend houden van een alsmaar groeiende bevolkingsgroep met eigen religie. Voor de komende decennia zullen zij de lessen moeten trekken en het vermogen verzamelen om hierin het verleden in te halen. Het ter beschikking stellen van renteloze leningen voor de verwerving van een onderwijsinfrastructuur, kan hierbij een belangrijke motor zijn.

Als men geen recht heeft is er onrecht

Of een hoofddoek nu om religieuze dan wel om andere redenen/betekenissen gedragen wordt is op geen enkel punt van belang. Vraag is of de samenleving een onderwijs- en arbeidsorganisatie moet aanbieden die elke burger het recht geeft in zijn gemeenschap aanvaarde kledingcodes te volgen, die in overeenstemming is met de wettelijkheid. Zelfs de vraag naar de positie van de vrouw en man-vrouw verhouding is hier niet aan de orde, evenmin de mate waren er sociale druk uitgeoefend wordt of niet. Dit betrekken op de hoofddoekdiscussie is drogredenen zoeken of spijkers op laag water. Op al deze terreinen is de algemene wetgeving van toepassing, en het toezicht waartoe de school zelf verplicht of gemachtigd is laat toe de onderlinge verhoudingen of gedrag in de school te sturen of te corrigeren. “Als er sociale druk is, waarom werden wij daar nooit van op de hoogte gesteld” vraagt de Ouderraad van het KAA zich terecht, “of dat men ons nu minstens inzage geeft in dat dossier”. Als er eigen islamonderwijs komt om de grondwettelijke vrijheid en vrije schoolkeuze met kledijcode ook voor moslims te waarborgen dan zijn onverdeeld de eindtermen en alle onderdelen van het lesprogramma zoals opgelegd van toepassing. Daar hoeft echt niets speciaals rond te gebeuren. Het is evenwel op deze beide terreinen dat Heremans en Dirk Verhofstadt uitzondermaatregelen of illegale toepassingen wensen (geen hoofddoek meer om de sociale druk op te heffen, geen islam scholen want die zouden in tegenspraak komen met de eindtermen, evolutieleer enz.). Hiermee zitten Dirk Verhofstadt, Heremans, enz. dezelfde lijn van de verordeningen en uitzonderingsmaatregel die de nationaalsocialisten aan de joden oplegden, tot en met de beeldvorming van achterlijkheid, niet-beschaafdheid, onbetrouwbaarheid en onvermogen om de wetten van een land (of het nationaalsocialisme) te volgen. Deze uitzonderingsaanpak en dit uitzonderingsdenken tendeert naar racisme, dwz gericht op het uitsluiten van een groep op basis van religie, fysieke kenmerken, kledij van de in de grondwet verankerde basisprincipes die het leven in dit westerse en beschaafde land regelen.

Wat die Imam zegt is misdadig, waanzinnig, walgelijk, dom

Verdeel en heers, breng de woordvoerders in diskrediet en pak ze desgevallend op (zoals met Abou Jah Jah is gebeurd) – dat is zowel de rode draag van elke actie gericht tegen het volk, een bevolkingsgroep en haar belangen. In Antwerpen heeft men z’n (historische) les goed geleerd. In haar interview in DM van 25/06/09 wordt door Karin Heremans op een frappante en stuitende manier Imam Nordine Taouil de mantel uitgeveegd. Hij is de kop van jut, als legitieme vertegenwoordiger van z’n gemeenschap, die verder geen hiërarchische structuur kent en geen ‘hoger niveau’ om de puntjes op de i te zetten, wordt hij afgemaakt. Nochtans is zijn standpunt op alle punten legitiem, conform aan de wettelijkheid en gericht op een collectief verzet dat een oplossing kan meebrengen: “ In België is er leerplicht, geen schoolplicht en wij zullen de leerplicht nakomen, desgevallend met eigen onderwijs, maar slechts als jullie de situatie van volledige uitsluiting creëren. En als op 1 september geen regeling is dan gaan de meisjes niet meer naar jullie school en zullen wij met eigen middelen de leerplicht na komen.” Hij relativeerde toen al de consequentie van z’n standpunt, “ik ben niet voor aparte moslimscholen” – behalve als jullie met jullie onderwijssysteem ons geen andere keuze laten was in feite zijn terechte onderliggende boodschap. Maar neen, hij moest en zou de volle laag krijgen in deze georchestreerde liquidatie van het door deze school zo gekoesterde recht op het dragen van de hoofddoek, enkele dagen voor het einde van het schooljaar. Zo klonk het in het interview van DM:

“Moslims oproepen om hun dochters van school te halen, is misdadig” zo luidt de titel over een ganse blz op twee lijnen uitgesmeerd. Hiermee wordt door de redactie de klassieke truc van de veralgemening toegepast, wat Heremans zei het zo: “Dat die imam ouders oproept om hun dochters dan maar thuis te houden als ze op school geen hoofddoek meer mogen dragen is complete waanzin, is misdadig”. Na een gesprek op m’n bureau, “waarin hij zelfs begrip toonde voor mijn standpunt, komt hij op de speelplaats en begint hij iedereen op te ruien. Walgelijk”. De ‘verdwazing’ of conditionering bij Heremans is blijkbaar van die aard dat zij niet meer kan luisteren en niet meer begrijpt dat zij met deze beslissing de godsdienstbeleving in schoolverband en daarmee ook het grondwettelijk recht op vrije schoolkeuze, tot nu toe nog op enkele plaatsen gewaarborgd zoals in haar school, nekt. Dat hierbij de Imam begrip toont dat het KAA het ‘slachtoffer’ is van de negatieve houding van alle andere scholen is prijzenswaardig. Dat betekent niet dat hij haar beslissing moet aanvaarden en het recht verliest als aangestelde vertegenwoordiger van z’n gemeenschap in verzet te gaan. Na misdadig en waanzinnig noemt Heremans hem hierom walgelijk. En over de door haar gevormde sterke, mondige vrouwen en hun speech moet ze niet alleen haar bewondering kwijt “weliswaar tegen mij gericht, hij was zo raak, zo intelligent.”, maar ook haarpubliek geventileerde minachting: “Honderd keer intelligenter dan Imam Taouil”. Je moet maar durven, de moslima’s, gedrild door Westerse, beschaafde intelligentie uitspelen tegen de domme, achterlijke Imam. Misdadig, waanzinnig, walgelijk en dom, dat is de depreciatie voor de heldere, consequente, correcte én wettelijk conforme uitspraken van Imam Noridine Taouil. Het was nog niet genoeg, de Imam moest nog een publieke knieval doen in de 7de dag voor de Antwerpse Hoge Heren en Dames.

Dat hierbij bisschoppen, priesters, dominees, rabbi’s de mond houden en niet reageren wanneer een van hun collega’s zo geschoffeerd wordt doet opnieuw denken aan de tijd dat de rabbi’s in de Judenräd binnen zeer strikte perken de rechten en uiteindelijk de destructie van hun eigen gemeenschap moesten regelen en uitvoeren, en uiteindelijk punt van tegenspraak en verzet werden vanuit hun eigen joodse gemeenschap zelf.

Vrijheid van beleving van godsdienst, behalve voor moslims

Katholieken kunnen in het katholieke onderwijs met kruisjes, misgewaden, misdienaars, sacramenten, vormsel, pauselijke uitspraken tegen condoomgebruik en voorbehoedsmiddelen, homofobe standpunten enz… hun ‘vrij’ onderwijs volgen, en terecht. Joden kunnen met keppeltjes, kleding- en lichaamscodes in alle variaties die het jodendom rijk is kwalitatief onderwijs volgen, en terecht.

Moslims moesten zich vooralsnog behelpen, hetzij in hoger genoemde onderwijssystemen, zonder wezenlijke concessie aan hun eigen goddienstig kader, hetzij in het gemeenschapsonderwijs dat, onder invloed van het alsmaar onvrijer denken van de “vrijdenkers” meer en meer moest inbinden op de hoofddoek zodat de basis alsmaar smaller werd voor de godsdienstvrijheid en de godsdienstbeleving van moslims in scholen, en dit in tegenstelling met katholieken en joden. De rechterlijke macht neemt vooralsnog over deze godsdienstaangelegenheid een dubbele positie in en laat (meer en meer) toe dat de schoolse overheden tot religieuze exclusie overgaan. Op termijn zal een rechtstraat die België pretendeert te zijn, langs haar rechtspraak deze ongelijkheid vaststellen en het publieke onderwijs opdragen om een religieuze kledingcode met hoofddoek toe te laten ook in het gemeenschapsonderwijs, zodat het recht op ‘vrij onderwijs’ publiekelijk gewaarborgd wordt, voorzover er geen islam onderwijsnet is uitgebouwd. Dat een school als het KAA intussen een ‘Islamschool’ zou geworden zijn, zou haar sieren, en haar in pole positie brengen voor een maatschappelijke evolutie die het verleden van religieuze uitsluiting kan rechtzetten in een maatschappelijk geïntegreerd kader. Men zou als het ware de school kunnen openstellen voor een islam-medebestuur, conform aan alle verplichtingen die gelden voor het onderwijs. En andere scholen kunnen het ASO-aanbod binnen het kader van het gemeenschapsonderwijs verder voor iedereen waarborgen. En dat zou constructiever zijn dan zichzelf nu volledig onderuit te halen door mee te gaan met de restrictieve en exclusieve maatschappelijke en politieke tendensen die gericht zijn op de beperking van de bewegings- en opvoedkundige vrijheid van de islamgodsdienst.

De omgekeerde denkwereld van Dirk Verhofstadt

Dan denk je dat je alles gehad heb, of Dirk Verhofstad in DM van 29/06/09 komt met zijn verhaal dat Heremans uit de wind zet op kap van de moslima’s, Boeh en de Imam. Slachtoffers worden verantwoordelijk, worden dader en schuldig. Als we evenwel het perspectief terug omkeren klinkt het zo:

“Waar zijn we mee bezig als directies van scholen de hele toekomst van talentvolle meisjes ondergeschikt maken aan hun hoofddoek”. Maar dat staat er niet, nee slachtoffers worden de schuldigen: “Waar zijn we mee bezig als talentvolle meisjes hun hele toekomst ondergeschikt maken aan hun hoofddoek”, zo stellen Heremans en Dirk Verhofstadt. Wat is voor de school van belang, de meisjes of de hoofddoek?

“Wie zich bedreigt voelt door wie de macht heeft plooit zich terug op zijn eigen identiteit”. Maar dat staat er niet, wel “Wie zich bedreigt voelt door de moslimsjongens en meisjes, plooit zich terug op zijn eigen identiteit”. Probeer daar maar eens een touw aan vast te knopen. De moslima’s moeten beschermd worden tegen zichzelf en hun eigen (achterlijke) sociale omgeving en zij moeten daarbij gered worden door intellectuele ontwikkeling en de macht die hen een beter (westers) bestaan kan geven, toch als zij zich kunnen losmaken en afzetten tegen hun eigen afkomst en milieu. De voorzitster van de ouderraad Mine Cheeba is op dit punt formeel: “Als vertegenwoordigers van de ouders in de schoolraad hebben helemaal geen weet van sociale druk waartegen onze dochters zogezegd tegen moeten beschermd worden. Als er daadwerkelijke klachten zijn, dan zouden wij die graag inkijken, zodat we samen tot een oplossing kunnen komen” zo stelde zij op 28 juni 2009. Schoolbeleid voeren, ‘democratie aanleren’ en dan zelf de Ouderraad en de Leerlingenraad negeren duidt op een verregaande feitelijke arrogante miskenning van de groep en haar vertegenwoordigers.

Het misogynie(voor islamvrouwen) en het anti-feminisme van Dirk Verhofstadt

“En waar blijven onze zelfverklaarde ‘progressieve’ feministen” zo vraagt de zelfverklaarde liberale proleet zich af? Niet alleen m.b.t. de hoofddoek maar volgens Dirk Verhofstadt blijven deze feministen “blind voor manifeste gevallen van onderdrukking in de vorm van huiselijk geweld, verplichte klederdracht, gedwongen huwelijken, genitale verminkingen en verstotingen die vanwege culturele en religieuze redenen schering en inslag zijn”. Daar mogen die feministen eventjes over nadenken, dat is straffe taal van een straffe intellectuele behoeder van de mensheid tegen culturele en religieuze achterlijkheid. Maar voor Dirk Verhofstadt kan het niet op: “Baas Over Eigen Hoofd (BOEH!) slaagde er zelfs in om te argumenteren dat het hoofddoekenverbod jonge meisjes emancipatiekansen zou ontnemen …zo duwen de BOEH!-fanaten diezelfde meisjes in de door orthodoxe mannen gewenste minderwaardige posities. Het wordt tijd om de schuldige medeplichtigheid van die zelfverklaarde ‘porgressieve’ feministen aan de kaak te stellen… Met hun idolatrie voor de godsdienstvrijheid banen ze de weg voor misogyne types, zoals Iman Nordine Taouil … Nog liever dom houden dan ze bloot te stellen aan die duivelse verlichte waarden zoals het recht op zelfbeschikking en de gelijkwaardigheid van man en vrouw, dat is hun redenering”. De verbeelding van Dirk Verhofstadt is blijkbaar sterker dan zijn denkkracht en rechtsgevoel. Hoofddoekverbod in onderwijs en op de werkplaats tast juist het zelfbeschikkingsrecht aan in de mogelijkheid onderwijs te volgen en volwaardig te werken. Wat hij over de Iman zegt is, zoals bij Heremans ongehoord en volledig misplaatst.

“Graag een debat op basis van argumenten en niet op basis van stemmingmakerij en selectieve blindheid” reageert Meyrem Almaci nog veel te vriendelijk in DM van 30/06.09. En de feministen zijn die al met vakantie? Toch niet want Kitty Roggeman heeft in DM van 01/07/09 een antwoord klaar: “Vrijzinnigen kunnen hun persoonlijke opvattingen hebben over religie, maar kunnen die niet opdringen aan gelovigen.” “Zoals voor “baas in eigen buik” beslist de vrouw, “baas over eigen hoofd” Zelfbeschikkingsrecht, zoals ten tijde van de abortusstrijd.” Maar vooral dit sterke argument: “Ook veel moslimvrouwen willen zich emanciperen via onderwijs, werk of een eigen inkomen dat onafhankelijkheid garandeert. Ook zij willen strijd voeren tegen partnergeweld, tegen verouderde rolpatronen. Of zij dat nu al dan niet loskoppelen van hun religie is niet de kern van de zaak. Ook kristelijke vrouwen kiezen voor emancipatie zonder daarom hun geloof op te geven.” En dan moet ik denken aan m’n moeder die na enkele jaren bij de KAJ van Cardijn te werken, waar ze m’n vader leerde kennen, eind dertiger jaren naar de KAV is overgegaan om de Practische school mee uit te bouwen, en de “vrouw aan de haard” met groot kindertal na de oorlog haar plaats naast de man te geven. M’n tante is tot haar pensioen in 1972 boekhoudster geweest bij de KAV en heeft mee de evolutie gevolgd en aan ons doorgegeven van een beweging wiens maatschappelijke en emancipatorische kracht niet genoeg kan beklemtoond worden. Waarom aan de moslimvrouwen en hun organisaties misgunnen of miskennen wat de huidige samenleving aan positieve waarden en emancipatie heeft meegekregen van de voruwenorgansiaties in de kristelijke en socialitische organisaties. Want het is juist de minachting, waarvan zij altijd het voorwerp geweest zijn in hoofden van de altijd aanwezige verlichte (verstokte) geesten, die zich nu opnieuw reproduceert tav de moslim-vrouwen en hun bewegingen en hun eis om erkenning, respect en betrachtingen, met inbegrip van hun geloof. “Vrijzinnig fanatisme is even erg als het religieus fanatisme. Het argument dat moslims ons binnenkort hun regels zullen opleggen is lachwekkend, want een drogreden. Het is puur paternalisme om te spreken in naam van de moslima’s en te beweren dat zij niet weten waar hun bevrijding ligt”, zo besluit Kitty Roggeman.

“Hoog tijd om hoofddoek in alle scholen toe te laten”

De opinietitel van Dirk Verhofstadt in DM van 29/06/09, werd uitgesmeerd op twee lijnen over de ganse bladbreedte: “Hoog tijd om hoofddoek in alle scholen toe te laten” staat er dus niet maar wel “Hoog tijd om hoofddoekenverbod op alle scholen toe te passen” de omkering van slachtoffer en dader, de samenleving en haar denktanken die het noorden (of zuiden) kwijt zijn, het verraad aan het belang van de arme, de onderdrukte, de onvermogende islammigratie die de middelen niet had een eigen onderwijsnet op te bouwen, het onvermogen ook om de maatschappelijke tegenstelling in haar juiste dimensie te zien. De katholiek met z’n kruisje in katholieke scholen, de jood met z’n keppeltje in de joodse scholen, en de moslim, miskend en zonder recht op volwaardig onderwijs in een kader dat z’n religieuze eigenheid respecteert. Het ontbreken van een islamnet breekt nu zuur op maar is meer dan ooit een noodzaak om de maatschappelijke evenwichten te behouden en de grondwettelijke (persoonlijke) vrijheden in de praktijk te respecteren.

Dat het gerecht uitsluitsel geeft: gelijk recht op godsdienstig omkaderd onderwijs

Of moeten de hoogste rechterlijke instanties beslissen om het dragen van een hoofddoek in het gemeenschapsonderwijs toe te laten, en bij uitbreiding in alle netten, want gefinancierd door de overheid, zolang er geen volwaardig alternatief ontwikkeld is onder vorm van een uitgebouwd en islam onderwijsnet. Het zou de katholieken, het Israëlisch consistorie, het humanistisch verbond, de vrijdenkers sieren wanneer zij zich achter deze grondwettelijke gewaarborgde vrijheid zou scharen, die voor katholieken en joden volledig gewaarborgd is en waar de moslims meer en meer van uitgesloten zijn en worden.

Komt het licht (weer) van Marx

Waarom luistert men in deze bijvoorbeeld niet naar Marx, zoals men nu opnieuw doet wat de financieel, economische crisis betreft.” De religieuze ellende is enerzijds een weergave van de werkelijke ellende en anderzijds een protest tegen de werkelijke ellende. Religie is een verzuchting van de onderdrukte, het gemoed van een harteloze wereld, het spook van een geestloze toestand. Ze is het opium van het volk. De opheffing van de godsdienst als een bedrieglijk geluk van het volk is de eis/uitdaging voor zijn werkelijke geluk: de eis om het bedrieglijke van zijn toestand op te heffen, het is de eis/uitdaging de toestand op te heffen die deze illusie nodig maakte. De kritiek op de godsdienst is evenzo in de kern een kritiek op het tranendal waarvan de godsdienst de stralenkrans is.” www.dober.de/religionskritik/marx1.html . Marx stelt dus niet de godsdienst zelf op te heffen of terug te dringen, maar om de toestand op te heffen die ‘deze illusie’ mogelijk maakt. Religie is een verzuchting van de onderdrukte, het gemoed van een harteloze wereld… Kritiek op de godsdienst is daarom ook kritiek op het tranendal waarvan de godsdienst de stralenkrans is. Kan het poëtischer en concreter gezegd? Godsdienstige symbolen ontnemen is dan niet alleen de uitdrukking ontnemen om het leven draaglijk te maken, maar is ook een miskenning van de betekenis van de godsdienst als teken van verzet tegen onrechtvaardigheid, miskenning, en onderdrukking. Met een hoofddoekverbod zet men zich in wezen aan de kant van de onderdrukker, de economische en politieke macht en de verantwoordelijken voor de ongelijke verdeling van goederen en diensten en het verbod voor de mensheid om zich vrij te verplaatsen. Heremans en Verhofstadt en al wie zij gewild of ongewild vertegenwoordigen, desolidariseren zich van de slachtoffers van uitsluiting, en zetten zich daarmee (voor de zoveelste maal) aan de verkeerde kant van de geschiedenis.

En wat is de volgende stap

Dirk Verhofstadt zet al een verdere stap door een hoofddoekverbod af te kondigen in de toekomstige islamscholen. “En wat te denken van hun dreigement om desnoods moslimscholen op te richten waardoor meisjes met hoofddoek naar school kunnen blijven gaan? … Het wordt hoog tijd om het verbod op hoofddoeken in alle scholen toe te passen” ook in de toekomstige islamscholen, die voor hem een ‘dreigement’ zijn, ook al gaat het om het om een elementair democratisch recht. En worden dan ook de kruisjes in de katholieke en keppeltjes in de joodse scholen verboden?

Wanneer worden werknemers met hoofddoek uit ziekenhuizen, gehandicaptenvoorzieningen, bejaardenhomes en kinderzorg geweerd en komt de tijd dat loketpersoneel of medewerkers van vakbonden en middenveldorganisaties hun hoofddoek moeten afleggen. Of is dat al het geval misschien? Wanneer komt het dragen van de hoofddoek op straat ter discussie, de nieuwe intellectuele klasse en een bepaald soort vrijzinnigheid gaat nog veel werk hebben om de samenleving “zuiver” te houden.

Jan Hertogen, socioloog

www.npdata.be
www.npdoc.be
www.getuigen.be
www.hertogen.be