christophe20 mei 2009 – 19:46

In syndicale middens houdt men het hart vast voor de gevolgen van de crisis. Er gaapt een enorm gat in de begroting en de komende jaren zal dat gat moeten dicht gereden worden. In zijn Rerum Novarum-toespraak in Wetteren sluit ACV-voorzitter Luc Cortebeeck niet de ogen voor die bittere realiteit.

“Tegen 2011 moet stilaan orde op zaken worden gesteld. We beseffen maar al te goed dat het opkuisen van de begroting zware inspanningen zal vergen. Omdat drie uitdagingen in één keer samenkomen: de vergrijzing voorbereiden, de schade herstellen van het lakse begrotingsbeleid van de jaren 2000 (onder de Paarse regering, red.) én de afbetaling van de crisisplannen.”

Alleen is de vraag, zegt Cortebeeck, naar wie de rekening wordt doorgeschoven. “Ik pas voor een bepaald soort syndicaal populisme dat de illusie zou kunnen wekken dat het een geheel pijnloze bevalling kan worden. Daarvoor zitten we te diep in de nesten. Maar ik pas evengoed voor de ideeën van diegenen die deze crisis misbruiken om hun oude kramakkelige stokpaardjes van stal te halen: tot je 67 jaar blijven werken, hakken in de werkloosheidsuitkeringen, snoeien in het ambtenarenkorps, heksenjacht op de oudere werklozen, index afschaffen, zoniet manipuleren of een loonstop in de sectoren en bedrijven.”

Neoliberale recepten
Volgens Cortebeeck zijn dat net de recepten uit het kookboek van diegenen die ons tot deze crisis hebben geleid. “Diegenen die nu weer alle wijsheid in pacht lijken te hebben, maar niet de wijsheid hadden deze crisis te zien aankomen, laat staan te voorkomen. Dat men eerst en meest de inspanningen zoekt bij hen die ons in deze crisis hebben gestort. Bij hen die de afgelopen jaren nauwelijks inspanningen hebben gedaan. Bij hen die eerst en meest de vruchten gaan plukken van het crisisbeleid, als de beurzen opnieuw opveren.”

Ook de roep om te snoeien in de openbare diensten ergert Cortebeeck. “Een efficiënte overheid moet een permanente bekommernis zijn. Maar we mogen toch de vraag stellen wat dat wil zeggen, niet? Minder personeel per gang in de rust- en verzorgingstehuizen? Minder begeleiding in het buitengewoon onderwijs? Efficiëntie, het gaat erin als zoete koek, maar komt er meestal uit als zure melk. Omdat het in dat soort debatten meestal niet gaat om een betere overheid, maar om minder overheid.”

Cortebeck pleit wel voor een kordate aanpak van de fiscale fraude. “De aanpak ervan zou 30 miljard opleveren, berekende de VUB, en 10 miljard door gewoon al te doen wat men in het buitenland doet.” Hij wil ook dat de regering het bankgeheim afschaft zoals ook de G20 in maart voorstelde.

Politieke debatten
In zijn toespraak klinkt bitterheid door over de huidige generatie politici en beleidsvoerders en het gebakkeleid in de kiescampagne. “Ik kijk met grote bezorgdheid naar de politieke debatten. Gaan die echt over wat nu belangrijk is? Over de antwoorden die de slachtoffers van de crisis moeten krijgen? Ik zie in dit tijdsscharnier zo weinig toekomstvisie. Zo weinig sociale verantwoordelijkheid.”

Cortebeeck waarschuwt ook voor zelfgenoegzaamheid. “Ik erken vandaag graag dat heel wat zaken beter gaan. Maar al die Vlaamse zelfgenoegzaamheid én de honger om het geld vooral te gebruiken voor allerlei electorale belastingcadeaus, verdoezelt echter dat er ook bijzonder zwakke plekken blijven: of hoe verklaar je anders dat Vlaanderen met een hardnekkige armoede blijft kampen? Dat er een tekort blijkt te zijn aan 180.000 sociale woningen? Dat het aandeel jongeren dat de school verlaat zonder kwalificatie niet daalt, maar stijgt? Dat de democratisering van het hoger onderwijs, zo’n belangrijk strijdpunt van de christelijke arbeidersbeweging al jaren tot stilstand is gekomen?”

Download:

speech Luc Cortebeeck.doc