thea11 mei 2009 – 17:14

Het Vlaams ABVV voerde vanochtend actie in Antwerpen om het tekort aan kinderopvang in Vlaanderen aan te klagen. “Wij zijn naar Antwerpen gekomen omdat de situatie hier nog schrijnender is dan in de rest van Vlaanderen. Slechts voor 25 op de 100 kinderen is er hier plaats in een crèche, terwijl we eigenlijk zouden moeten streven naar gepaste opvang voor 50 op de 100 kinderen,” zegt Françoise Vermeersch, medewerkster van de studiedienst van het ABVV.

kansarmoede wegwerken
Goede kinderopvang moet volgens de vakbond een basisrecht worden. “Wij moeten als samenleving investeren in kinderopvang. Het is een van de vele manieren om kansarmoede weg te werken. Als kansarme kinderen naar een crèche gaan, halen ze meteen al een stuk van hun leerachterstand op, iets wat hen vaak niet lukt binnen ons onderwijssysteem.”

Volgens Vermeersch is er een grote nood aan betaalbare kinderopvang. “Door het tekort aan gesubsidieerde crèches zijn vele ouders genoodzaakt om zich tot de zelfstandige sector te wenden. Dat kost je dan zo'n 20 euro per dag. Bij gesubsidieerde opvang betaal je naargelang je verdient. Voor de laagste inkomens is dat dan 1,38 euro, voor de hoogste 25 euro per dag.

moeders getuigen
Het Vlaams ABVV wil de komende regering onder druk zetten om meer te investeren in kinderopvang. Om hun eisen kracht bij te zetten zochten ze steun bij het Antwerps gemeentebestuur en dan vooral bij schepen van jeugd, Leen Verbist. Dat deden de vakbondsleden niet alleen, ze brachten twee (toekomstige) mama's mee, die elk getuigden over hun strijd met de wachtlijsten.

“Toen ik zes weken zwanger was, besloot ik mijn kind in te schrijven in de crèche van mijn keuze. Ze vertelden mij dat er absoluut geen probleem was. Zes maanden later krijg ik opeens een brief waarin stond dat er toch geen plaats vrij was voor mijn kind. Ik was totaal in paniek,” vertelt Suzy, mama van een ondertussen 1,5-jarig zoontje.

“Ik heb de hele tijd zitten rondbellen maar nergens kon men mij helpen, ik mailde zelfs naar de burgemeester. Toen kreeg ik plots te horen dat er toch plaats was voor mijn zoontje, zelfs in de crèche die ik verkoos. Dat was een hele opluchting.”

Toch bleven er nog problemen over voor Suzy. “In januari moest ik terug gaan werken, terwijl er pas plaats was in de crèche vanaf april. Ik heb dus noodgedwongen mijn ouderschapsverlof opgenomen, maar eigenlijk wilde ik dat opsparen tot mijn zoon naar school gaat. Dan zou ik woensdagnamiddag bij hem kunnen blijven.”

hoogzwanger en geen oplossing
Lindsey is hoogzwanger en wordt binnenkort mama van een van de 4000 kinderen die in Antwerpen op de wachtlijst staan. “Ik werk zelf al drie jaar in een crèche en wilde mijn kind daar opvangen. Toen ik drie weken zwanger was ben ik mij gaan inschrijven, eind maart kreeg ik te horen dat er geen plaats meer vrij was, waar dan ook.”

Lindsey heeft nog altijd geen oplossing gevonden. “Mijn ouders werken allebei voltijds dus zij kunnen niet bijspringen en de ouders van mijn man wonen tegen de Franse grens, dus dat is ook geen optie. Ik zal niet anders kunnen dan loopbaanonderbreking nemen, maar dat is niet evident. Mijn man en ik moeten een huis en een auto afbetalen, als ik thuisblijf wordt dat een zware financiële dobber.”

werkloosheidssteun verliezen
Volgens schepen Verbist kan de stad Antwerpen niet veel meer doen, dan wat ze nu doet. “Wij hebben al 750 plaatsen extra gecreeërd en tegen het einde van de legislatuur zouden dat er 1500 moeten worden. Natuurlijk blijft dat veel te weinig, daarom zullen ook wij er bij de nieuwe Vlaamse regering op aandringen om dit probleem aan te pakken. Het vormt een belangrijk onderdeel van ons stedelijk memorandum. Tot dan blijft het voor ons roeien met de riemen die we hebben.”

De vakbondsafgevaardigden zijn blij met deze steun maar willen toch nog graag de aandacht vestigen op een ander probleem. “Wat moet je als werkzoekende doen zonder kinderopvang? Als je hierdoor jobs moet weigeren wordt je als werkonwillig beschouwd, met als gevolg dat je je werkloosheidssteun dreigt te verliezen. Daar moet dus dringend iets aan gedaan worden,” zegt Françoise Vermeersch.