Media maken van Dedecker superheld: "De Wreker"

han20 april 2009 – 12:03

Het is bijna zoals in een doorsnee Comic. Slechterikken beheren het land, ze misbruiken de belastinginkomsten om zichzelf zonder enige scrupules te verrijken en gebruiken daarvoor allerlei slinkse trucjes. Soms vergrijpen ze zich open en bloot aan het belastinggeld van hun burgers: ze organiseren bijvoorbeeld luxe reisjes voor zichzelf, verpakt als handelsmissies. Meestal zijn ze slinkser en zijn de cadeaus voor zichzelf en hun vrienden goed verpakt en gecamoufleerd. Alle inwoners weten wel dat het allemaal niet pluis is, er zijn geen harde bewijzen.

En dan is daar plots "De Wreker"
Ooit, in betere tijden, maakten hij zelf deel uit van het clubje slechterikken. Hij was een befaamd leider van sportieve elite en nadien werd hij zelf opgenomen in de politieke elite. Om redenen die voor de lezer / kijker nog niet duidelijk zijn (ooit wordt het via een Flashback wel duidelijk gemaakt aan de lezer / kijker) werd hij verstoten uit het clubje verkorenen des vaderlands. De motieven van "De verstotene" blijven vaag al is het duidelijk dat hij liefst zo snel mogelijk terug mee wil spelen in het clubje uitverkorenen.

Wat we wel weten is dat de verstotene zich kort nadien ontpopte tot de gevreesde "De Wreker"
Hij slaagt erin het ene schandaal na het andere bloot te leggen, politici moeten vertrekken anderen worden weg gepromoveerd,....
De media schreeuwen moord en brand. In normale omstandigheden zou het hun taak zijn om alle malversaties uit te spitten en bloot te leggen, ze noemen zichzelf immers de vierde macht, de watchdog van de democratie. De mediamakers van dienst zitten echter veel liever op de schoot van machthebbers, ze gaan samen uit eten, mogen mee op reis, .... en jawel soms mond dat zelfs uit in romances en delen ze elkaars bed.

"De Wreker" dus.
Als hij alweer eens een stinkend potje wil open trekken laat hij zich afleiden door zijn persoonlijke wraakgevoelens.
Hij botst immers op een schandaal waarover sommige media wel al enkele keren gewag maakten, niemand onderzocht ooit de zaak ten gronde.
De slinkse leiders van het land zijn er immers in geslaagd om via vreemde constructies met overheidgebouwen miljoenen door te sluizen naar hun vriendjes uit de vastgoedsector. Gebouwen worden verkocht en dan terug gehuurd, niet alleen lijkt er een probleem te zijn met de verkoop- en huur-prijzen nu zou het ook zo zijn dat alles gebeurt via duistere bedrijven met zetel in een belastingsparradijs.
"De Wreker", verblind door zijn wraakgevoelens, laat het na om die hele transacties uit te pluizen en in kaart te brengen. "De Wreker" stuurt een privédetective af op zijn aartsrivaal en diens familie. Dat onderzoek levert natuurlijk niets op, onze geslepen machthebber zijn echt wel slimmer. Een andere wreker riekt bloed en laat het onderzoek lekken.
Wat volgt is hallucinant.

De machthebbers en hun mediaslaafjes staan immers zo ver af van het gewone volk dat ze denken nu eindelijk "De Wreker" te kunnen ontmaskeren.
Geen woorden zijn straf genoeg om hun verontwaardiging te uiten. Zoals steeds is het 10° lakei in de rangorde die aandraaft met de vergelijking met Nazi Duitsland: "Gestapo". Hij zou immers graag een paar streden stijgen op het laddertje der gezagsgetrouwen. Zelfs op anders kritische en onafhankelijke website indymedia.be is de cartoonist van dienst onder indruk van zoveel media geweld en pakt uit met een cartoon Herr Flick"

In al hun verontwaardiging vergeet de meute gezagsgetrouwe journalisten, opiniemaker dat eigenlijk zij het probleem zijn.
"De Wreker" had natuurlijk geen privé detective moeten afsturen op zijn aartsrivaal en diens familie, hij had dat moeten overlaten aan een gedegen onderzoekjournalist. Het is begrijpelijk dat "De Wreker" dat niet kon weten, er zijn immers nagenoeg geen onderzoekjournalisten in dit klein landje. De paar die er nog zijn mogen af en toe eens in een elitair blaadje hun dossier publiceren, maar slagen er nagenoeg nooit in om enige impact te hebben op het publieke debat. Ze verworden tot de cynische journalisten die in elke comic worden opgevoerd.

"De Wreker" die wrijft in zijn handen.
Zijn privé detective vond niets, en hij onthuld ook helemaal niets. Toch schreeuwen de machthebbers en hun lakeien moord en brand. En zoals in elke comic of slechte actiefilm uit het Reagan tijdperk wordt de wreker uitgespuwd door elite maar op handen gedragen door het volk.
Ze lijken niet te beseffen dat hoe luider ze schreeuwen hoe meer ze van "De Wreker " de superheld maken die hij niet is.

Dubbel gevoel

Luc, 20/04/2009 – 14:35

De hele zaak geeft een dubbel gevoel. Dat het stinkt als je overheid gebouwen verkoopt en dan huurt dat lijkt logisch. Het zal op korte termijn je balans wel in de goede richting duwen, voor mij heeft het meer weg van een lening met een (heel) hoge rente. Dit is inderdaad iets voor onderzoeksjournalisten. Maar daar is geen geld voor. Hoe zou dat nu komen?
DD komt uit de judo wereld en daar is het de bedoeling dat je je tegenstander onderuit haalt. Nagenoeg het hele parlement en regering(en) staan meer op de tatami dan dat ze besturen. Het is de schuld van die andere...
Ze zullen allemaal wel hopen dat het hun tijd wel zal meegaan. En anders gaan ze toch gewoon in de privé, de contacten hebben ze al.

Information is the name of

Insider, 20/04/2009 – 16:19

Information is the name of the game

Vanuit de samenleving is een enorme vraag naar vertrouwelijke informatie die langs officiële weg niet te achterhalen is. Banken, verzekeringen, advocaten, curatoren, ex-echtgenoten, zakenpartners, criminelen en journalisten: er zijn altijd partijen die meer willen weten van hun opponenten dan uit openbare bronnen te destilleren valt.

Open your eyes, don’t hide
In een wereld waarin van alles over iedereen in duizenden computersystemen staat geregistreerd, is het effectief beschermen van die gegevens een utopie. Die informatie blijft daar niet veilig staan, zolang er mensen toegang toe hebben. Niet langer is het nodig om als privé detective, vuilnisbakken te doorzoeken of in bosjes te liggen, wat telefoontjes naar bedrijven en overheidsinstanties volstaan om alles over een persoon of bedrijf te weten te komen. Als je maar een goed verhaal hebt om de kantoormedewerker te misleiden. Daarmee is er een groot verschil ontstaan tussen de theorie en de praktijk: slap toezicht vanuit de overheid in combinatie met de onbedwingbare honger naar persoonsgegevens.

De opdrachten tot achterhalen van privé-informatie uit gesloten bronnen zijn afkomstig van overheden, advocaten, banken, verzekeraars, media en andere bedrijven. Het leidt tot een handel in privacy gevoelige informatie over burgers en bedrijven, die daar zelf onwetend van zijn wat kan leiden tot schade voor individuen, overheden of bedrijven. Dit informatieverkeer steeds vaker mondeling of op papier zonder briefhoofd komt vrijwel nooit aan het licht. Het is de grootste blinde vlek rond het begrip ´privacy´. Bij de aanpak van Justitie, toezichthouders en van alle gebelde bedrijven en instanties vallen veel kanttekeningen te plaatsen. Het laat zien dat privacy in feite allang niet meer bestaat als partijen blijven azen op de privé-gegevens van mensen. En zolang de samenleving daar blind voor blijft zullen de opdrachtgevers altijd vrijuit gaan.

De handel in persoonsgegevens uit gesloten bronnen wordt nu om raadselachtige redenen genegeerd door de rechterlijke macht en de politiek. Het is tijd de werkwijze van recherche en handelsinformatiebureaus te reconstrueren, om zo de opdrachtgevers van de informatiebranche de advocatuur, de financiële wereld, media en overheden ook ter verantwoording te roepen. Pas dan kan de maatschappelijke discussie over privacy uitgaan van de keiharde praktijk: dat het begrip al bijna niet meer bestaat.

http://www.michelkraay.nl/

Als Peter R de Vries

Peter R de Vries & onderzoeksjournalistiek, 20/04/2009 – 16:21

Als Peter R de Vries onderzoek doet naar strafbare feiten binnen het kader van zijn journalistieke werkzaamheden verzamelt hij zoveel mogelijk informatie over een zaak. Daartoe bevraagt, verzamelt, verwerkt en kwalificeert Peter R de Vries persoonsgegevens uit openbare en gesloten bronnen.

Persoonsgegevens geven direct of indirect, informatie over een persoon waardoor ze de sleutel zijn tot het hebben van een goede informatiepositie bij het doen aan opsporingsonderzoek, de bouwstenen vormen voor het doen aan waarheidsvinding en de hoeksteen zijn bij het in kaart brengen van bewijsmateriaal.

In 2006 sprak Michel super PG Harm Brouwer bij de presentatie van het boek ‘Vrijheid van nieuwsgaring’ en vertelde voor Peter R de Vries persoonsgegevens uit gesloten bronnen te hebben verzameld. ” Dat de media om privé-gegevens uit gesloten bronnen vraagt voor het oplossen van strafzaken is een dilemma”, aldus Brouwer.

Hoofdofficier Charles van der Voort van het parket in Den Bosch. "Ik weet niet hoe Peter R de Vries aan zijn informatie komt. Dat De Vries opdrachten geeft die leiden tot het breken van de privacywet is wellicht niet goed, maar in dit soort sommige gevallen moet je als politie misschien meer voor lief nemen. Hij wist hiermee wel de zaak los te krijgen."

In de ogen van Peter R de Vries heiligt het doel ‘de waarheidsvinding’ de middelen” Wat doet het ertoe hoe ik aan informatie kom als het maar klopt.”
Het College Bescherming Persoonsgegevens: “ De Wet Bescherming Persoonsgegevens is ook op de journalistiek van toepassing, maar ons toezicht niet. “

Het verbaast van der Velde dat Peter R de Vries binnen twee dagen de bankgegevens van zijn zus had. Van der Velde: “Ze kunnen blijkbaar meer dan de politie. Misschien kunnen ze een zak met geld bieden.'' De Vries kleurt als hem wordt gevraagd hoe dat kan. “Vraag niet hoe het kan, profiteer er van. Ik ga niet het geheim van de smid vertellen. Aan de andere kant is er heel veel openbaar”. Collega Simon Vuijk over de bankgegevens: “Daar zeg ik liever niets over. Ik denk niet dat het schering en inslag is. Maar je kunt er uit concluderen dat dergelijke dingen kunnen in Nederland.'' Wat De Vries betreft doet hij dus eigenlijk niet veel meer dan de politie of willekeurig welke andere burger ook zou kunnen doen.

De Fortis bank,

Ethicus, 20/04/2009 – 16:37

De Fortis bank, advocatenkantoren Pels Rijcken en Droogleever Fortuijn, Nauta Dutilh, De Brauw Blackstone Westbroek, Houthoff Buruma e.a. wonnen een Big Brother Award wegens het 'helen' van gestolen informatie. De directie en personeel van Mariëndijk Intermediair BV vroegen met listige kunstgrepen allerlei privé-informatie op bij alle denkbare instanties en bedrijven. De slachtoffers moeten zelf uitzoeken of hun gegevens zijn misbruikt, het is niet de taak van het College Bescherming Persoonsgegevens om de gedupeerden aan te schrijven.

Heel advocatend Nederland maakte gebruik van informatiebureau Mariëndijk Intermediair BV. Het CBP heeft opdrachten gezien van advocatenkantoren waar expliciet in stond dat de opdrachtgever langs reguliere weg niet in staat was om aan informatie te komen. Als je informatie gaat vragen over iemands eventuele uitkering, bankrekeningen, banksaldi, kentekens, justitiële antecedenten en inkomsten dan weet je dat je informatie aan het vragen bent, die je zonder toestemming van de betrokkene niet mag krijgen. Het College Bescherming Persoonsgegevens geeft toe dat de opdrachtgevers inderdaad strafbaar handelden, b.v. door uitlokking van schending van de geheimhoudingsplicht, opzet- cq schuldheling en door illegaal verkregen gegevens te verwerken. Advocaten, banken, verzekeraars, deurwaarders en recherchebureaus horen te weten dat ze om informatie vragen die alleen onrechtmatig verkregen kan worden. Maar de opdrachtgevers mochten er van het Openbaar Ministerie vanuit gaan dat privé-informatie als banksaldi, kentekens, belastinggegevens, justitiële veroordelingen legaal te verkrijgen zijn.

Volgens Bob Hoogenboom, hoogleraar Fraudewetenschappen aan de Nyenrode Universiteit konden de opdrachtgevers van Mariëndijk Intermediair BV weten dat de informatie illegaal verkregen was. “Die bedrijven hebben boter op hun hoofd”, zegt hij. “Enerzijds benadrukken ze het belang van eerlijk en transparant bestuur en zakelijke ethiek, anderzijds maken ze gebruik van dit soort schimmige methodes om aan informatie te komen.” En uit de praktijkvoorbeelden op de KSU cursus beslagrecht bleek dat de meeste advocaten op de hoogte waren van de werkwijze van Mariëndijk Intermediair BV, aldus docent mr. Pablo van Klinken.