solidariteitsgroep en Lappersforters 03 maart 2009 – 16:17

In het gerechtsgebouw van Brugge werd deze morgen omstreeks 10u30 een jongeman tot 28 dagen extra gevangenisstraf veroordeeld. “Ollie” werd donderdag 25 februari gearresteerd nadat hij in de afvalcontainer op het terrein van Delhaize gezocht had naar weggegooid voedsel met overschreden vervaldatum. Hij wordt beschuldigd van diefstal en inbraak. Het feit dat hij zijn identiteit niet wil vrijgeven wordt door de aanklager geïnterpreteerd als arrogantie tegen ‘ons’ rechtssysteem. Voorts acht men zijn gevangenschap noodzakelijk om verder onderzoek te kunnen doen naar gelijkaardige feiten die hij al dan niet in ‘bende’ zou gepleegd hebben.

Kleinere pesterijen maken het ook de advocaat moeilijk. Zo kreeg deze geen toestemming om met Ollie te spreken in het gerechtsgebouw zelf. Ook zijn voorstel om een officieel adres aan Ollie te verlenen werd afgeketst.

Ollie zal waarschijnlijk worden overgeplaatst van de gevangenis van Brugge naar die van Gent.

Het is niet toevallig dat deze jongeman één van de milieuactivisten is die nu reeds zes maanden het Lappersfort Bos bezetten om het te vrijwaren van kap en industrie. Begint de intimidatie tegenover de groep jonge mensen die ijveren voor het behoud van het Lappersfort geen buitenproportionele houdingen aan te nemen? Of is het wegnemen van ‘afval’ in tijden van economische en ecologische crisis waarlijk een crimineel feit geworden? (1)

Het pleidooi van de advocaat kon op geen enkele rationele respons rekenen. Hoe geloofwaardig is een rechtssysteem dat bedorven voedselwaren uit een afvalcontainer niet kan beschouwen als res derelicta (Latijnse juridische term voor een verlaten / weggeworpen zaak) of res nullius (voorwerpen die voor degene die ze achtergelaten heeft kennelijk waardeloos waren).(2) Bovendien gaat het om res corruptae (bedorven zaken, want de uiterste vervaldatum was overschreden). Of is Delheize zodanig getroffen door de economische crisis dat het nog van plan is winst te slaan uit de inhoud van zijn vuilbakken?

Hoe ruimdenkend is een rechtssysteem dat geen greintje cultuurrelativisme aan de dag kan leggen tegenover een individu die zich niet wenst te laten platwalsen door deze controlemaatschappij? Hoe zelfkritisch is een rechtssysteem dat niet beseft hoezeer het de metafoor van het “panopticon” zoals beschreven door Michel Foucault steeds opnieuw verpersoonlijkt? Hoe menselijk is een rechtssysteem dat niet kan meevoelen met iemand die uit ideologische redenen weigert uit afgeslacht dier gefabriceerde schoenen te dragen? (Dit laatste was een reden was om hem zaterdag 27 februari een gesprek met zijn advocaat te ontzeggen.)

Er wordt vandaag nog beroep aangetekend tegen de uitspraak van de rechter.

Morgen tonen wij ons ongenoegen over deze absurde situatie door middel van een lawaaidemonstratie en picknick. We verzamelen om 14u aan het station van Brugge en trekken uit solidariteit met Ollie naar de hoofdingang van de gevangenis.

Wij ijveren voor de onmiddellijke vrijlating van onze vriend!

Voedsel in vuilnisbakken zoeken is geen misdaad!

Groeten van een spontaan gegroeid solidariteitscomité

(1) Het ironische aan de zaak is dat uitgerekend vandaag de krantenkoppen schreeuwen: “Crisis treft jongeren het hardst”.

(2) Zie M.G.M. Hoekendijk, Zakboek Strafrecht voor de Politie , p. 218. Of gaat ‘ons’ westers rechtssysteem er in deze zaak eigenmachtig eens niet prat op gebaseerd te zijn op het Romeinse rechtssysteem? Dat schrijft immers het volgende voor: “Om deze reden is de opvatting juist dat als iemand zich een zaak die als door de eigenaar geabandonneerd wordt beschouwd, heeft toegeëigend, hij terstond daarvan eigenaar wordt. Als geabandonneerd wordt beschouwd hetgeen door de eigenaar met dié bedoeling is weggeworpen, dat hij niet wil dat het nog tot zijn vermogen hoort; daardoor houdt hij dadelijk op eigenaar te zijn. (Ins., 2, 1, 47). Een res derelicta wordt door occupatio (toeëigening) in bezit genomen.” Uit: Constant de Koninck, Beknopte encyclopedie van het Romeinse recht, p. 442. Zie ook M.G.M. Hoekendijk, Zakboek Strafrecht voor de Politie , p. 218.