Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Postbode ontslagen na een teveel aan werk

Postbode ontslagen na een teveel aan werk

Na een jaar hard en graag werken is een jonge postbode ontslagen, omdat hij na zijn deelname aan de nationale actiedag van maandag 6 oktober het werk van die dag nét niet kon bijbenen. De reclamefolders van een supermarktketen kon hij op dinsdag niet in zijn loodzware tas proppen. Alle andere post heeft hij uit respect voor zijn klanten en werkgever toch bedeeld. Het was niet de eerste keer dan hij vele uren extra werkte zonder ervoor betaald te worden.

Hoewel hij eigenlijk te hooggeschoold is voor de job, was T. een postbode met liefde voor het beroep. Ondanks zijn pijnlijke afscheid spreekt hij nog steeds lovend over het contact met de mensen, de zelfstandigheid en het nut van “een nobele job”. Hij twijfelde ook of hij dit artikel wel wilde, omdat hij “nog steeds een zekere loyauteit voelt”. Zijn kritische zin en mijn argument dat zelfs druppels op een hete plaat een verschil maken, gaven de doorslag.

Tweehonderd onbetaalde overuren

“In het afgelopen jaar heb ik meer dan dertig interim-postbodes zien komen en gaan,” vertelt T. De reden was hem al gauw duidelijk: Als postbode heb je niet alleen een meer dan gewone dosis werklust nodig, je moet ook bereid zijn om vooral de eerste jaren vele uren onbetaald te werken. Je wordt betaald van zes uur tot twee uur 's middags, maar als je post om twee uur nog niet bedeeld is, werk je door tot alles weg is. “Een beginner stopt in plaats van om twee uur, dan ook pas om vier à zes uur 's avonds. Vaak zonder de veronderstelde middagpauze.”

T. vroeg zijn bazen regelmatig waar volgens hen de bovengrens lag van de hoeveelheid te bedelen post. Hij heeft nooit een antwoord gekregen op die vraag. Heikel punt misschien? Het is in elk geval een feit dat in 2011 de postmarkt opengaat en dat er dan concurrenten voor De Post zullen opduiken. Ondanks een behoorlijke winst die De Post nu als verzelfstandigd overheidsbedrijf al maakt, dankt zij daarom al een hele tijd mensen af. Aan werk nochtans geen gebrek.

Stakingsrecht?

Op 6 oktober 2008 vond T. het gepast om te staken, na de oproep van de drie vakbondskoepels tot een nationale actiedag voor meer koopkracht. Slechts twee andere collega's op vijftig waren ook bereid te staken. De volgende dag werd T. geacht om het werk van maandag zo snel mogelijk bij te benen.

Hoewel hij voor maandag niet werd betaald, heeft hij in de daarop volgende dagen het werk van maandag ingehaald. Met één uitzondering: de supermarktfolders. Om zijn klanten ook daar enigzins tegemoet te komen, propte hij toch enige folders in zijn overvolle tas voor wie erom zou vragen. T. staakte omdat hij verontwaardigd was over de gigantische ontslagpremies van topmanagers terwijl de koopkracht van de gewone man daalt. Ook wilde hij zijn collega's tonen dat staken nodig is vanwege de ontslagen die dreigen. Uiteindelijk heeft zijn ervaring geleerd dat staken bij De Post niet kan: je straft er enkel jezelf mee, want de hoeveelheid post stapelt zich de dag erna op.

Extremistische propaganda en de postbode

T. is een kritisch persoon. Hoewel hij met zichtbare heimwee over zijn vorige beroep praat, waren er nog momenten waarop hij in de clinch kwam met het bedrijf. Zijn geweten speelde hem bijvoorbeeld parten toen hij reclame van het Vlaams Belang moest bedelen. Hij tekende bezwaar aan maar vond uiteindelijk een creatieve oplossing: hij vroeg aan de mensen die hij ontmoette of men de folder van het Vlaams Belang wenste of niet.

Er volgden telefoontjes en klachten bij De Post, waarschijnlijk van leden of sympathisanten van de partij. De Post riep T. op het matje. Alle klanten moesten een onberispelijke service krijgen, het Vlaams Belang zou een klant zijn als de anderen. De Post moest zijn postbodes kunnen vertrouwen in het bedelen van álle post, zonder vragen.

Op dat moment dreigde al het ontslag indien hij de folders niet zonder morren zou verdelen. T. heeft toen gehoorzaamd. Hij beschrijft het vandaag als “het negatiefste wat ik ooit gedaan heb”.

Vingerwijzen

T. is teleurgesteld in De Post. Zijn ervaringen leren dat conformisme de norm is en dat een kritische houding met ontslag wordt bestraft. Hoewel het een job met veel zelfstandigheid betreft, is het motto van de postbode 'Ken uw plaats' of ook 'Werken en zwijgen'.

T. is ook teleurgesteld in de actiebereidheid van zijn ex-collega's. Hij wil echter niemand met de vinger wijzen. Laaggeschoolde arbeiders met kinderen kunnen zich niet permitteren om hun stem te verheffen, zeker niet in tijden van economische crisis. “De werknemers bij De Post zijn erg kwetsbaar. Ze hebben geen macht. Wanneer ze staken moeten ze hun werk onmiddellijk inhalen, terwijl de job al veel van hen vraagt. Kritiek wordt niet geapprecieerd.” Zelfs de bazen van De Post wil T. niet direct veroordelen. “Als ik iemand als schuldige zou aanwijzen, dan zijn het de lobbyisten die in Brussel de liberalisering van de markt bepleiten.”

T. was niet aangesloten bij een vakbond. Nadat hij zijn ontslag kreeg 'om dringende redenen' riskeerde hij geen werkloosheidsuitkeringen te krijgen van de RVA. Hij heeft zich ondertussen gesyndiceerd en is op zoek naar nieuw werk.

de postbode die teveel werk kreeg ... en ontslagen werd

Groot schandaal, dat De Post met zulke loyale mensen zo disloyaal omspringt. Ook hier in Nederland schuift men postbodes steeds meer werk toe, rekenend op hun loyale medewerking. Postbezorgers van nieuwe postbedrijven worden per poststuk betaald en verdienen omgerekend naar uren niet eens het minimumloon.
Een groep van werkende armen is hier aan het ontstaan, 'working poor' dus, het gaat om 1,5 miljoen mensen op 16 miljoen inwoners zonder fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden - uiteraard niet alleen postbezorgers. En de vakbonden? Die zeggen het contact met 'de onderkant' te zijn verloren.
Bah.

Postmarkt

Die nieuwe postbezorgers ("postverspreiders" geheten in de concept-CAO) kunnen ook de hoeveelheid werk vaak niet aan. Daar zij nog strenger beoordeeld worden dan postbodes en postbezorgers van TNT Post rest hen als ze het werk niet meer aankunnen (of hun huishouden niet: alle post moet thuis onbetaald gesorteerd worden) ook ontslag. Dat kunnen ze alleen tegengaan door hulp in te schakelen - hun minderjarige kinderen, opa en oma - of door postwijken af te zeggen, kortom: door zichzelf of hun familie/gezin te straffen.

Extra triest is het dat de nieuwe postbedrijven zèlf beweren volgens het wettelijk minimumloon te belonen. Dat betekent dat zij ervan uitgaan dat je 1600 poststukken per uur kunt sorteren èn bezorgen.

Die wetsontduiking - WETTELIJK MINIMUMloon - werd gedoogd door de Nederlandse politiek: SCHANDE! De concept-CAO stelt dat in het eerste halfjaar door de Arbeidsinspectie onderzocht wordt of het minimumloon de facto betaald wordt. Helaas niets over achterafbetaling gelezen indien dat niet zo blijkt te zijn.

Die concept-CAO gaat niet door: de staatssecretaris geeft de postmarkt niet vrij en dat was een ontbindende voorwaarde in de CAO. Hij vindt dat de CAO gelijk moet zijn aan die in één van de drie CAO's bij TNT Post (postbodes, postbestellers, zaterdagbestellers) omdat er anders valse concurrentie op arbeidsvoorwaarden ontstaat en er banen op de tocht staan. Dat ik het ondertussen met een hongerloontje moet stellen en mijn kniëen het werk niet meer trekken, laat staan dat ik voldoende nachtrust krijg, schijnt hem te ontgaan. En zo herhaalt zich dat de politiek en de vakbond van TNT Post vooral oog hebben voor degenen met een CAO terwijl de CAO-lozen ... Ik wil NU een betere beloning, niet pas als de TNT-ers zekerheid krijgen (zij wel ...).

Overigens is TNT-post dochter Netwerk VSP van de nieuwe postbedrijven de allerslechtst betalende ... Huichelachtig om dan te gaan klagen, niet?

Trouwens, valt die VB-smurrie niet onder de spam die je met een NEE/NEE-sticker kunt weigeren te ontvangen? Of is dat die vermaledijde vrije meningsuitingen van Flip en consorten waartoe je gedwongen bent je te onderwerpen?

reacties

Hey Nederland

Elke interviewde mij dus als er extra vragen zijn, ik hou dit in het oog om die te beantwoorden.

Sally, ivm die 'nee-nee'-stickers: VB reclame is inderdaad reclame, dus zo een sticker op de deur weert deze af.

En ja, TNT aast zeker op onze postmarkt, dat de Nederlanders en de Duitsers hun medewerkers onder het minimumloon betalen is reden nummer één waarom bij ons vandaag zoveel postkantoren sluiten enzo: als de Post duurder is dan de buitenlandse concurrentie die komt, gaan ze op de fles. De grote vraag is echter: wié wordt hier nu eigenlijk beter van???

Naar mij heeft in ieder geval niemand willen luisteren. Nu ik dit artikel herlees vanop een iets grotere afstand, is mijn gevoel echter dat ik heb gedaan wat ik toen kon - te weinig...

Bedankt voor het genuanceerde overzicht, Elke!

T

Postbodes en te veel werk

Ik zie in Nederland de postbodes soms van het ene naar het andere huis lopen. Dit is misschien goed voor de conditie, maar een dergelijk hoog arbeidsritme hou je niet lang vol.

Postmarkt

T, ik ben kaderlid van FNV Bondgenoten en je hebt dus in de roos geschoten met dit bericht. Op http://www.wijzijnpostbezorgers.nl en http://fnvpostgenoten.hyves.nl kun je de stand van zaken bij onze nieuwe postbedrijven in Nederland volgen. Die Hyvespagina moet ik nog bijwerken.

Mochten er bij jullie in België acties komen over de liberalisering zullen wij van de FNV zeker ons gezicht laten zien. Zoals het bij ons gegaan is moet bij jullie niet herhaald worden! Bij deze ook onze uitnodiging aan jullie.

Afgelopen april hebben wij in Gronau samen met onze Duitse collega's geprotesteerd. Ik heb een actie-T-shirt meegekregen van mijn TNT Post-collega's aldaar; daar is dat een "nieuw postbedrijf" dat onder het minimumloon betaalde - en Deutsche Post had BTW-vrijstelling gekregen. Ik heb deze lente en zomer vaak met dat anti-TNT-Post-T-shirt aan post van Sandd en Selekt Mail bezorgd, tot grote hilariteit van degenen die Duits kennen: TNT = Tunten Narren Täuschen. Ja een koekje van eigen deeg dus voor heilig boontje Tante Pos.

Wel Sally bedankt daarvoor,

Wel Sally bedankt daarvoor, maar vergeef je me dat ik daarvoor pas? Ik wil graag verder met mijn leven. Ik zie de Post niet als de kern van de zaak, die 15000 lobbyisten in Brussel daarentegen... Je zou zo denken dat de huidige kredietcrisis die toplui even zou doen nadenken over een eindeloze liberaliseringsdrift, maar ik zie er niks van.

En zowel de vakbonden als de mensen aan de basis bij de Post motiveren lijkt me moeilijk. Zo bedeelden we in september nationaal een flyer van onze vakbonden zélf en daar stond nog niet eens één bedenking in over liberalisering, eerder stond er 'denk aan ons na 2011'. Ja daar koop je veel mee... Bij een betoging voor koopkracht een jaar geleden deden we mee met 5 van de 50 mensen op kantoor, deze staking waren we met 3... De postbodes staan individueel te zwak, daarnaast is het ook verdeel en heers: iemand van 55 die aftelt naar diens pensioen, zit op een vaste ronde die die geheel van buiten kent en is dus bliksemsnel, die denkt niet aan de volgende generatie, maar enkel aan het eigen pensioen. Ook gooit men niet zomaar duizenden mensen buiten, nee, het zijn er drie hier, vijf daar, zeven ginder,... Dat wordt volgens mijn voorspelling een sociaal bloedbad, zolang daar niet en masse tegen wordt opgekomen - zowel door de basis zelf, als door de mensen in de straten die er eens een minimum van begrip voor hebben.

sos post

13 december is er een protestactie tegen wat er allemaal bij de post foutloopt in Brussel.

www.post-sos-poste.be

Deze actiegroep verbind het thema van sluitende postkantoren met dat van de problemen van de werknemers. Zeer interessant!

Mocht je nog geen contact hebben genomen, zeker doen!

Liberalisering?

T, het kan toch niet zijn dat je omdat je tegen liberalisering bent vervolgens mensen die in de vrije sector werken geen wettelijk minimumloon gunt? Daarmee geef je die nieuwe postbedrijven, de Scrooge Mails van deze wereld, toch gelijk in hun uitbuitingspraktijken?

Ik ben vooralsnog niet tegen liberalisering. Aan de telefoniesector kun je zien dat vrijmaking van een markt maakt dat er ineens veel meer mogelijk is dan een staatsbedrijf ooit wil beloven.

Wel ben ik ertegen dat liberalisering samengaat met sociale dumping. Daarom heb ik destijds in Brussel ook meegelopen in het protest tegen de Bolkestein-richtlijn. Met behulp van wat jonge Prego-luitjes heb ik de route zelfs tweemaal afgelegd.

Eh? Hoe kom je erbij dat je

Eh? Hoe kom je erbij dat je die twee aan elkaar koppelt? Ik ben tegen het liberaliseren van de openbare dienstensector omdat ik me dan de vraag stel waarom we in hemelsnaam belastingen betalen. Het verhaal dat een dergelijke liberalisering de prijs verlaagt en de dienstverlening verbetert is een fabeltje. Engelse en Nederlandse spoorwegen (bv film The Navigators), en ook de Belgische energiemarkt (Electrabel) bewijzen dat haarfijn. Ik wil vaste regels voor ecologie, sociale dienstverlening en arbeidsvoorwaarden op alle vlakken van onze samenleving. Ik ben geen grote fan van inefficiënte overheidsbedrijven, maar ik zie geen reden waarom een overheidsbedrijf niet efficiënt zou KUNNEN werken, en hou er niet van dat onze dienstverlening buiten onze controle is. Ik wil democratie die ik kan helpen bedwingen op buurt- of gemeentelijk niveau, niet dat het lot van de mensen in Washington wordt beslist adhv de WTO e.a.

Ik gaf een paar nuances extra: 1) ik heb gedaan wat ik kon, zijnde weinig behalve mijn werk binnen de omstandigheden zo goed en zo warm mogelijk doen en pleiten voor actie, 2) dingen zijn ook hier niet zwart-wit: indien de vakbonden scherp zouden staan, indien de mensen aan de basis verder zouden kijken dan hun eigen postje en indien de mensen in de straten sympathie zouden willen opbrengen voor stakende postbodes, ja, dan zou ik een stoppen van deze dynamiek mogelijk achten. Je hebt hier echter mooi gezien waar mijn solo-actie heen leidt: één keer je eigen bovengrens trekken en je mag opdonderen. Dat heeft hoegenaamd niks veranderd. Ben gewoon mijn job, stabiliteit, inkomen en een pak zingeving kwijt... Als ik dan collega's naar me zie kijken alsof ik van Mars kom omdat ik deze keuzes maakte, voel ik me zeer alleen en zeer onbegrepen. Dus ik trek de deur dicht, probeer dit alles een plaats te geven (vergeten doe ik het nooit, ik pas het in in een bredere analyse) en zoek mezelf een nieuwe uitdaging elders.

Ieder op basis van diens eigen positie dient in mijn ogen vandaag een positief, constructief verschil te maken, te bouwen aan een alternatief voor de toekomst, zij dat bij de Post of elders, en lijnen te trekken waar die getrokken moeten worden: no pasaran! Maar de mijne ligt niet langer bij de Post. Er werken daar om en bij 40.000 mensen. Als elk van hen nu eens hun stem zou verheffen, dan hoeft niet steeds dezelfde idioot als onbekende martelaar de prijs te dragen.

Punt blijft echter: de post stopt nooit. Staak een week als facteur en de week erna heb je dubbel zoveel post, clear and simple. Antwoorden? Die had ik in effect gezet indien ik ze had gevonden. Het probleem is breder, en de postbode weet het.

Laat ons het eens zo doen, aan alle lezers: geef je facteur vanaf morgen eens je gemeend respect? Da's pas positief en je maakt er iemand blij mee.

Liberalisering in Europees perspectief

Kijk liberalisering die gepaard gaat met sociale dumping ben ik op tegen. Dus dat De Post nu al de arbeidsvoorwaarden drukt en de werkdruk opvoert (dat loopsysteem ...) vanwege de aanstaande vrijmaking van de postmarkt lijkt mij voorbarig; tenminste: zolang het gebeuren op de Nederlandse en Duitse postmarkt niet de norm gaat worden. Maar om dan tegelijk per sé staatsondernemingen te willen behouden vind ik van de gekke. De Post staat nou niet bepaald bekend als een erg efficiënt werkend postbedrijf dus er worden daar heel wat belastingcentjes verspild. En erg veel drijfveer om daar wat aan te doen lijkt er niet te zijn, behalve dan de vrees voor efficiënter werkende concurrenten die straks de postmarkt mogen betreden. Kortom: een staatsmonopolie lijkt me in het nadeel van de Belgische belastingbetaler. Nou is jullie overheid toch al niet het toonbeeld van effectiviteit (ik matig me nog in m'n taalgebruik) laat staan dat het dan ook nog eens in staat geacht moet worden zich als ondernemer op te stellen. Regeringsgevolmachtigden, politieke vertegenwoordigers en vertegenwoordigers namens gepolitiseerde vakbonden ten spijt: besturen is echt iets anders dan ondernemen.

Slechts een klein deel van de postmarkt bestaat nog uit openbare dienstverlening ("nutsvoorziening"); je kunt die supermarktfolders toch moeilijk daaronder vatten, niet? De rest van de postmarkt, het verspreiden van marktgerichte informatie, kan net zo goed geprivatiseerd gebeuren. Maar dan wel op een fatsoenlijke manier, want ontslag wegens teveel werk overkomt ons in Nederland bij die nieuwe postbedrijven ook. Er gebeurt nog niets op het gebied van werkdrukmeting, opstellen van ergonomische grenzen aan het werk, risico-inventarisatie en - evaluatie, wat elders op de arbeidsmarkt gewoonlijk is. Met als gevolg dat ik nu na een paar uur beenkramp en daarna slapen achter mijn PC eens midden in de nacht jou van repliek dien. Bizar, niet?

Ik vind het maf dat je nu juist een politieke staking aanvatte om je werk neer te leggen. Eentje over je arbeidsvoorwaarden had mij een betere aanleiding geleken.

Bij de Nederlandse krant AD kun je nog tot 10 december vragen stellen aan TNT Post baas Peter Bakker (die op 17 januari a.s. beantwoord zullen worden). De krant schijnt er niet van op de hoogte te zijn dat TNT een Australisch bedrijf is en speelt de pseudo-nationalistische viool mee door te suggereren dat mogelijk TNT in buitenlandse handen kan komen vallen; hetgeen dus al in 1996 gebeurd is. Bij De Post vraag ik me af hoelang het nog duurt voordat La Poste de boel komt overnemen daar bijna alle Belgische bedrijven in Franse handen lijken te komen. 't Zal wel met de bestuurstaal te maken hebben, zullen we maar denken.

Ik heb gestaakt na gans dat

Ik heb gestaakt na gans dat Fortis debacle en miljoenen euro's ontslagpremie voor oude venten die hun werk slecht hadden gedaan, geld dat wordt verdiend door mensen aan de basis die steeds harder en 'efficiënter' moeten werken binnen deze ganse logica. Ik zag en zie dezelfde logica doorheen de jaren ook bij de Post verschijnen. Nu krijgt de CEO 800.000 euro per jaar basisloon. Valt in vergelijking met elders nog mee... Rombouts, ex-CEO van de Post, kreeg jaren geleden 2,5 miljoen euro gouden handdruk. Dan moet je nooit meer werken als je normaal leeft. Het is meer dan wat een postbode in twee carrieres verdient. En doet die postbode zijn of haar werk niet goed, dan krijgt die geen gouden handdruk, wel zoals mij een schop onder de kont, eventueel gepaard aan een boze C4 die hem of haar tijdelijk of voor langere tijd diens werkloosheidsuitkering kost... Ook zoals bij mij.

Ik kan me daarnaast voorstellen dat je aan een overheidsbedrijf zou zeggen: 'volgens onze berekening kan je je werk doen met een budget van X miljard, regel de zaken zodat je daarin blijft', of 'draai met een zo goed en zo sociaal mogelijke dienstverlening zo dicht mogelijk tegen break even en herinvesteer je winst in je bedrijf of in een noodfonds'. Daarbij mag je gerust het commerciële werk, nl de huis-aan-huis reclame, aan de markt geven, opnieuw binnen fixe voorwaarden. Garandeer de basisdienstverlening aan democratische prijzen die de werkelijke kost weerspiegelen, stel een neutrale manager aan de top die kaas heeft gegeten van diens werk, en herorganiseer de bedrijf voor een zo groot mogelijke efficiëntie binnen de marge van de menselijke logica: zo is een goed draaiend overheidsbedrijf mogelijk. Winstbejag zie ik daar echter niet echt een plaats in hebben. Moet een aandeelhoudersploeg wérkelijk jaarlijks een rendement van vele procenten 'groei' binnen rijven? Als de markt op diens toppunt zit, zie ik dat enkel gebeuren door een vorm van kannibalisme: overnames van andere bedrijven, of meer kilometers voor minder postbodes, of minder postkantoortjes,... De ratio is reeds lang uit dit model verdwenen vind ik.

Je vond het prima, de liberalisering van de Telecom sector in Nederland. Maar het gaat niet enkel over gsm's. Ik heb nog in Nederland gewoond voor een jaar, welnu, ik was allesbehalve onder de indruk van jullie Nederlandse Spoorwegen, zo een geforceerde 'vrije markt'. Vaker dan niet werden treinen voor je neus afgelast zonder motivatie. Meermaals gestrand, één keer in Roosendaal, één keer in Den Haag,... In België zijn onze treinen misschien niet zo flashy, en je hebt er vaker geen plaats in dan in Nederlandse, maar ze rijden wél, én meestal op tijd. In België maakte men de energiemarkt open. Sindsdien is Electrabel buiten onze macht, hebben ze nog steeds een semi-monopolie, wordt Suez, die machtige reus, er nog rijker door, kunnen we amper nog beslissen wat we nu met onze kerncentrales willen, en moeten we nu, tot kotsens toe, hun 'greenwashing' slikken, als gaven ze ook maar ene moer om iets anders dan zoveel mogelijk winst... Prijzen naar beneden, dienstverlening beter? Enkel bij volkomen concurrentie misschien, in de praktijk zien we echter eerder dat de grote vissen de kleine eten, tot er een moloch verschijnt waar niemand nog impact op heeft.

Met de ingesteldheid van de

Met de ingesteldheid van de heer T. kun je toch niet beweren dat een ontslag ongepast is!
Als postbode moet je je eigen overtuiging en gevoelens achterwege laten en je werk doen zoals het hoort!
Iedere bus en iedere brief die je besteld zijn, van en voor, klanten. Je overtuiging mag je gerust na de uren beoefenen maar tijdens je werk, moet je doen wat van je verwacht word, daarmee basta!

hehe

he Jan mooi zo hoor, zo heb je meteen de basis van een rechtse redenering geduid: werken en zwijgen op je werk, je mening is voor thuis (maar liever niet).

Ideaal, zo een kudde alles slikkend werkvolk. Ik denk aan een dictator met een dun zwart snorretje die nu enthousiast mee zou knikken met je...

stakingsrecht

En het gaat hier in feite puur om de waarde en de impact van stakingsrecht, Jan. Die is hierboven duidelijk nul. Ik heb toen alles willen bedelen, echt waar. Maar het was gewoonweg allemaal te veel. Ik heb één keer uitgehaald zoals men het zou voelen (vergelijk pakweg met een trein die niet vertrekt wegens staking = 500 mensen naar huis) en ik lag buiten van een job die ik graag deed (en nu niet meer mag doen). Alle beroepen mogen staken, maar de postbode moet zwijgen? Wat heb je dan nog te zeggen over sociale hervormingen vervolgens? Noppes. De onmacht van de vakbond daar blijkt uit mijn verhaal. To be continued...