jan@hertogen.be26 oktober 2008 – 17:25

Naar aanleiding van z’n nieuwe boek “Econoshock” kreeg Geert Noels, hoofdeconoom van Petercam, een bekende en door de VRT, na D’Hoore, veelgevraagde vermogensbeheerder, op 25/10/08 een uitgebreid interview in De Tijd. De financiële crisis was onvermijdelijk weet Noels al lang voor de crisis uitbarste. “De Europese spaaroverschotten zijn het paard van Troje geworden waarmee we de Amerikaanse problemen hebben binnengehaald… De VS consumeren al jaren op krediet terwijl China met 33% en Japan met 15% samen goed zijn voor de helft van het geldaanbod in de wereld… De Verenigde staten zullen hoe dan ook moeten afkicken van hun geldverslaving… Het is de verhouding van junkie tegenover zijn dealer.”

En Geert Noels maakt de historische vergelijking tussen de opportuniteiten die voortkwamen uit de val van de Berlijnse muur in 1989 en de ‘oosterse schok’, de opkomst van China en andere Aziatische landen. Hiermee geeft hij aan dat met twintig jaar tussentijd de opportuniteit nu komt van een socialistische land terwijl het indertijd ging om de ‘val van het communisme’. En dat is misschien wel de zwaarste ommekeer en ‘opportuniteit’ die zich aandient.

”In het hoofdstuk over de demografische schok schrijft u dat het Chinese model van één kind per gezin misschien wel de wereldwijde noodzaak wordt”, zo vraagt Ellen Cleeren verder aan Noels. “Schokkend toch voor een liberaal die ongetwijfeld voorstander is van de individuele vrijheden?” “Ik vind dat we daar inderdaad moeten over durven na te denken. Als je de demografische groei geen haltr toeroept, riskeren nog grote groepen mensen in armoede terecht te komen. … Als China niet de politiek had gevoerd van één kind per gezin, stonden we wellicht nu al voor een ecologische ramp.”

Er zijn uiteraard nog andere interessante uitspraken te noteren in het Tijd-interview. Hier beperken we ons tot de China-uitspraken van Noels. In het zelfde Tijdnummer is evenwel nog een ander opmerkelijk verslag van Erik Ziarczyk te lezen over de Europees-Aziatische top in Peking. De Duitse bondskanselier Angela Merkel riep op tot meer transparantie, strikter toezicht en nauwere internationale samenwerking. “Dit is niet meer of minder dan de creatie van een nieuwe financiële constructie” zei ze. Met zijn snelgroeiende economie kan China zich ontpoppen tot de redder van de wereldeconomie, hopen de Europese leiders. Zij hebben vooral oog voor de valutareserve van zowat 2.000 miljard dollar die het Chinese regime de voorbije jaren heeft opgebouwd.

”Als China er slaagt de eigen economie gezond te houden, is dat op zich al een belangrijke bijdrage tot de wereldwijde financiële stabiliteit en economische ontwikkeling” stelde president Hu Jintao.

Tot slot nog een verhelderende toelichting van Arne Ballière, ‘financieel expert’ van De Dolle Mol over
de Amerikaanse koop-op-kredietconsumptie die in de triljoenen loopt. “De echte kernbom moet nog ontploffen, als de voor 60 triljoen uitstaande Credit Default Swaps zich gaan afwikkelen…. Dit is slechts het begin. Niet vergeten dat het financiële systeem nu de prijs betaalt voor jaren oplichterij en slechte kredietverstrekking ... Ons spaargeld is in de VS uitgeleend, het werd aan ons als financieel beleggingsproduct terug 'verkocht', is verkwanseld en moet nu met ons eigen (belastings)geld terugbetaald worden. Als spaarder, belastingsbetaler, investeerder en belegger: allen zijn gerold. Net nog op de Amerikaanse TV: gemiddeld heeft de Amerikaan 9 (negen) kredietkaarten. Het lijkt erop dat de Amerikaan expert is geworden in het uitbouwen van een persoonlijk pryramidesysteem: lenen, van de ene kredietverstrekker, terugbetalen met het geld van een andere, en ga zo maar door: al wat nodig is, om het jaar een nieuwe kredietmaatschappij te vinden, waarvan de door bonussen opgefokte verkopers eender welke rommel zouden verkopen om hun jaarresultaat te verhogen” ( http://www.dollemol.be/phpBB3/viewtopic.php?f=27&t=19 ).

Wat zijn dan die Credit Default Swaps wel? Op marxisme.com schatten ze hun volume in op 90 triljoen dollar en geven volgende verduidelijking: “De totale hoeveelheid speculatie wereldwijd is onthutsend. Een voorbeeld: ‘credit default swap industry'. Deze markt laat twee partijen toe een bod te doen op de waarschijnlijkheid dat een bedrijf bij schulden in gebreke blijft. Deze markt groeide uit tot zo'n 90 triljoen dollar in verzekerde fictieve bedragen. Waarschijnlijk gaat het om meer dan het dubbel van de uitstaande kredieten in de wereld, maar deze contracten staan nergens anders geregistreerd dan in de boekhouding van partners. Niemand kent de ware omvang van de handel, waardoor de wereldeconomie wordt blootgesteld aan een groot risico. Dit verklaart de paniek in Wall Street en het Witte Huis. Ze vrezen terecht dat elke serieuze schok de hele onstabiele constructie van internationale financiën kan neerhalen, met onvoorziene gevolgen” http://www.marxist.com/wereldkapitalisme-in-crisis-1.htm (tekst van Alan Woods). Voor wie voeling wil krijgen met een ‘marxistische analyse’ interessante stof.

Jan Hertogen