Jan Hertogen01 oktober 2008 – 14:23

Anderhalf jaar geleden werd gesteld dat Amerika en in haar zog Europa voor een enorme financiële crisis zou komen te staan omdat hun schuldpositie ondermeer tav China onhoudbaar zou worden. De boom van de vastgoedmarkt en de gemakkelijke leningen werden in feite ondermeer met Chinees geld gefinancierd. China had in 2006 820 miljoen dollar buitenlandse valutareserve terwijl Amerika toen al 3 biljoen dollar schuld had in het buitenland. De negatieve betalingsbalans van Amerika tav China zou verder op hol slaan en samen met afbetalingsproblemen van leningen door de burger (ondermeer door het ontbreken van een collectief systeem van sociale zekerheid zoals Moore aangeeft, zie http://www.indymedia.be/en/node/29667) zouden de banken in de problemen komen voor hun afbetaling aan het buitenland. In China wordt 45% van het Bruto Binnenlands product gespaard tegenover de VS waar 7% meer uitgegeven wordt dan het BBP opbrengt, dwz er voortdurend geleend om een ‘kunstmatige’ levensstandaard aan te houden. Maar de (lucht)bel blijft zolang zweven tot ze uiteenspat.

In feite gaan de 700 miljoen dollar die nu door de rijken opgeëist worden in Amerika ondermeer naar de afbetaling van een schuld aan een socialistisch land.De voor Derde Wereldlanden nefaste en verstikkendende ‘onwikkelingsafhankelijkheid' wordt voor het eerst door een socialistisch land omgekeerd, zonder hiermee ook politieke of hegemonistische ambities te hebben. Negatieve betalingsbalans betekent dat China meer cash geld binnenkrijgt dan ze uitgeeft aan goederen die ze in Amerika of andere landen aankopen. Met dat geldoverschot en het spaargeld van de Chinezen geeft China leningen aan Amerika en andere landen (ondermeer Fortis waar het de bedoeling was dat de Chinese Bank Ping An de helft van Fortis Investments) die, omwille van betalingsproblemen tot gedeeltelijke nationalisatie van de banksector moet overgaan, al is het maar langs het overnemen van de verliezen. De burger betaalt maar structureel staat de nationalisering/collectivisering terug op de agenda. Het socialistische China dwingt Amerika en Europa dus tot het overnemen van een van de basisprincipes van het socialisme en het Marxisme, nl. het nationaliseren van de banksector en het voorkomen en bestrijden van speculatie en ‘fictieve winsten’ die de burgers toch altijd cash betaalt. China is dus op weg om van de “voortschrijdende revolutie” een olympische discipline te maken, die met veel aandacht door de bevolkingen, overal in de wereld, met aandacht (en eigenbelang) gevolgd zal worden.

Het is een rudimentaire analyse die ons in herinnering kwam en waarvan we volgend uittreksel nog op het net hebben kunnen opsporen in http://www.blikopdewereld.nl/. “In hun boek The Bill from the China Shop herleiden Charles Dumas en Diana Choyleva van Lombard Street Research de oorsprong van de Amerikaans-Chinese onderlinge afhankelijkheid naar de dagen van het uiteenspatten van de technologiezeepbel in 2000. Toen dat gebeurde verlaagde de Amerikaanse centrale bank de rente, waardoor het goedkoper werd om te lenen in China, dat de wisselkoers van zijn munt in 1993 aan die van de dollar had gekoppeld. De daaropvolgende daling van de dollarkoers maakte de Chinese exporten concurrerender. De Chinese autoriteiten deden ook een duit in het zakje door het fiscale en monetaire beleid te versoepelen.
Deze ontwikkelingen hadden dramatische gevolgen voor de Chinese economie. De groei van de geldhoeveelheid en de kredieten explodeerde.

In 2002 steeg de kredietverstrekking met 40 proçent.
De geldvoorraad werd in 2003 met ruim 20 procent verruimd. In 2003 hadden de binnenlandse kredieten een niveau bereikt van 168 procent van het bbp. Bovendien maakte de lage Amerikaanse rente China tot een aantrekkelijke bestemming voor directe buitenlandse investeringen, die vanaf 2002 een hoge vlucht namen.

Toen de investeringsgolf wegebde, werd China geconfronteerd met het vooruitzicht van overtollige capaciteit en een dalende binnenlandse vraag. De autoriteiten kozen ervoor zich via de export aan de problemen te ontworstelen. De afgelopen twee jaar zijn de Chinese exporten ieder jaar gemiddeld met zo'n 30 procent gestegen. In 2005 bedroeg het Chinese overschot op de handelsbalans 150 miljard dollar - zo'n 8 procent van het bbp. Het was Amerika's onverzadigbare vraag naar importen die de Chinese economie behoedde voor een onplezierige inzinking. Maar de relatie was niet eenzijdig.

De Amerikanen werden afhankelijk van de Chinezen voor kredieten om hun importen mee te bekostigen. Terwijl de Aziatische importen de Amerikaanse inflatie in bedwang hielden, droegen de Aziatische leningen bij aan het laag houden van de langetermijnrente. De lage rente stuwde de prijzen van Amerikaanse huizen en andere bezittingen op. De Amerikaanse economie herstelde zich van de inzinking dankzij stijgende winsten in de financiële sector, een krachtige groei van de huishoudelijke leningen en een bloei van de woningbouwmarkt. Al deze ontwikkelingen waren in zekere zin schatplichtig aan de Aziatische kredieten.

Sommige beleggers zijn jarenlang bang geweest dat de buitenlanders het uiteindelijk zat zouden worden om Amerika's spilzucht te financieren. “

Misschien worden zij het niet zat, maar gebruiken zij het nu om de heb- en verspilzucht van het kapitalisme als een hefboom te gebruiken voor het versterken van de socialistische tendens op deze wereld. Ook wat energie- en ecologie betreft kan het beste de volgende decennia misschien nog van het ‘socialistische’ China komen.

Jan Hertogen