De Atomiumheisa doet het imago van Sabam geen deugd. De meeste mensen begrijpen wellicht nog dat een architect/fotograaf/muzikant betaald wil worden voor zijn creaties. Maar dat de erfgenamen van architect Waterkeyn tot 70 jaar na zijn dood genieten van inkomsten uit de rechten op de afbeelding van het Belgische symbool bij uitstek gaat er bij velen niet in. Dat Sabam zich nu ook al bezig houdt met bloggers een pesttaks van 91 euro te sturen per fotootje van de negen bollen, heeft nog weinig te maken met billijkheid.

Toen Hannes Sabam daar twee jaar geleden over aan de tand voelde, bleek de auteursrechtenvereniging karig met commentaar. Daar is ondertussen verandering in gekomen. Sabam heeft sinds kort een speciale website over het publiceren en gebruiken van foto's.

Op copypix.be kan je lezen wat er allemaal niet mag. Blijkbaar is het ook verboden om één bol van het atomium op een website te zetten.

De Stad Mechelen start een guerilla tegen het copyright op het Atomium. Niet nodig zo blijkt nu. “Wanneer je foto's gebruikt voor een evenement in het kader van de 50ste verjaardag van de Expo - bijvoorbeeld een vuurwerk of een tentoonstelling - dan mag je de foto's van het Atomium vrij gebruiken.” Zo bleek uit een recente uitzending van Peeters & Pichal op Radio 1.

Dat gaat dus een stuk minder ver dan de toegeeflijkheid waarvan Bruno De Lille van Atomium vzw blijk gaf aan Tv-Brussel. “Omdat we ervan uit gingen dat het Atomium dit jaar erg veel afgebeeld zal worden, hebben we gezegd dat de amateurs in 2008 niet moeten betalen”, zei hij toen. Alle communicatieoffensieven ten spijt weet de blogger dus nog altijd niet of hij nu wel of niet zijn foto's van het atomium mag publiceren.

Burgemeester van Mechelen Bart Somers noemde de Atomiumregel absurd. Op de persconferentie gaf hij toe dat de auteursrechtenregelgeving achterloopt op de technologische vooruitgang. Hij hoopte op een maatschappelijk debat. Dat debat is er al. Tik maar eens atomium en copyright in in google. Zelfs tot in Spanje wordt gediscussieerd over dit stukje Belgische surrealisme.

Alleen de politiek hinkt achterop. Misschien laat Somers de guerilla beter over aan de bloggers en internetters. De guerilleros moeten het immers nog altijd zonder politieke vleugel stellen.