[Opinie] Gravensteen

Dirk Tuypens28 februari 2008 – 16:04

Op 22 februari publiceerde de Gravensteengroep, een genootschap van Vlaamse intellectuelen, het zogeheten Gravensteenmanifest. De groep, met Etienne Vermeersch als meest in het oog springend lid, levert met dit manifest een pleidooi voor de Vlaams nationalistische verzuchtingen die vandaag hoog op de politieke agenda staan. De tekst stelt ook uitdrukkelijk de Vlaamse onafhankelijkheid als uiteindelijke consequentie voorop.

Ik wil op dit manifest (http://gravensteengroep.be/manifest.php)reageren door stil te staan bij twee intenties die erin naar voor komen. Ten eerste ‘het doorbreken van oude vijandbeelden’ en ten tweede ‘het ontwikkelen van een progressief Vlaams nationalistische bijdrage tot het debat’.

1. Oude vijandbeelden.

Aan het eind van het manifest schrijft het genootschap dat ‘oude vijandbeelden’ plaats moeten maken voor ‘nieuwe samenwerkingsverbanden’. Wie zal dat tegenspreken? Iedereen weet dat conflicten tussen bevolkingsgroepen - die jaren, decennia en zelfs eeuwen lang aanslepen - doorgaans gevoed worden door clichématige en hopeloos vastgeroeste vijandbeelden. Het uit de weg ruimen van dit soort eenduidige struikelblokken is een absolute voorwaarde om effectief tot nieuwe, constructieve verhoudingen te kunnen komen. De Gravensteengroep lijkt hier dus uiting te geven aan een lovenswaardige intentie.
Alleen is de tekst van het Gravensteenmanifest, zowel wat betreft de vorm (de formulering, de terminologie) als wat betreft de ideeën die hij verkondigt, precies een bevestiging van die oude vijandbeelden. Het is een dualiserende tekst, die de absolute tegenstellingen alleen maar verscherpt.

- Het manifest opent zijn eigenlijke betoog met het in herinnering brengen van de maatschappelijke situatie van 1830, waarin een francofone bourgeoisie haar privileges veilig stelde via een dominant, vernederend en onderdrukkend beleid tegenover de Nederlandstaligen. Het wijst vervolgens op de lange en harde strijd die gevoerd is om voor deze laatsten gelijke rechten te verwerven. Met deze kleine geschiedenisles onderstreept het manifest dubbel en dik het oudste vijandbeeld terzake, dat van de geprivilegieerde Franstalige onderdrukker.
Deze historische verwijzing ligt naar mijn gevoel in dezelfde lijn als de volgende uitspraak van Bart De Wever: ‘De Franstaligen spuwen mij uit omdat ik een nationalist ben, maar het is makkelijk om geen nationalist te zijn als je behoort tot de dominante cultuur.’
Zowel de Gravensteengroep als De Wever zoeken voor hun Vlaams nationalistische aspiraties een legitimatie in het verleden. Maar de aangehaalde maatschappelijke omstandigheden mogen dan wel een historische realiteit zijn, vandaag vormen ze een vals argument. De Franstalige dominantie, hoe reëel ook in 1830 en later, is vandaag onbestaand. De taalstrijd is al lang gestreden, én gewonnen. Het Nederlands is vandaag een door de grondwet volledig erkende en beschermde taal. De Franstaligen hebben in dit land geen andere of betere rechten dan de Nederlandstaligen. De Franstalige Belgen vormen geen cultureel front dat het Vlaamse volk overheerst. Wie vandaag komt aandraven met het spookbeeld van een francofone dominante cultuur, leeft in een ver verleden of bezondigt zich aan goedkope demagogie.
Het antwoord van Etienne Vermeersch (die tegenwoordig prat kan gaan op de titel van ‘grootste intellectueel van Vlaanderen’) op de vraag waar zijn Vlaamsgezindheid vandaan komt (in het programma Phara op 26 februari), wijst alvast in de richting van het eerste. Vermeersch verwijst eerst naar zijn grootvader, die als Vlaamse soldaat in de eerste wereldoorlog uitsluitend door Franstalige officieren gecommandeerd werd, en dan naar zijn moeder, die lange tijd dienstmeid was bij de Franstalige bourgeoisie. Het zijn vaak heel persoonlijke en emotioneel beladen geschiedenissen die aan de basis liggen van grote Vlaams nationalistische gevoelens. Ik wil geen afbreuk doen aan deze geschiedenissen, maar ze vormen zelden de basis voor een genuanceerde visie.

- Om na te gaan hoezeer het manifest oude vijandbeelden versterkt, is het interessant om eens te kijken welke terminologie het manifest hanteert met betrekking tot respectievelijk de Walen en de Vlamingen. Ik zet eerst een aantal elementen uit de tekst op een rij die allemaal gerelateerd zijn aan de aard, de handelswijze en de doelstellingen van de Walen. Daarna doe ik hetzelfde voor de Vlamingen.

De Walen: bourgeoisie, prioriteiten veilig stellen, een regime gefundeerd op sociale ongelijkheid en discriminatie van de Vlaamse taal en bevolking, hoogopgeleide Franstalige inwijkelingen die geen Nederlands willen leren, een meerderheid verwerven in een grensgemeente om de grenzen te verplaatsen, het principe van de politieke solidariteit ondergraven, de discussie over sociaal-economische solidariteit onmogelijk maken, geen respect voor grens en ruimte, nood aan een ommekeer in mentaliteit, de Vlamingen moeten respect afkopen, een consensus van basisbeginselen afwijzen, cultuurimperialisme, parasitisme, verborgen politieke agenda’s, een hervorming in democratische zin afwijzen, gegijzeld door politici die zweren bij een status-quo.

De Vlamingen: redelijke en rechtvaardige eisen, het recht op eigen taal en cultuur afdwingen via een kluwen van ondoorzichtige compromissen, Verlichtingsfilosofie, democratisch gelijkheidsbeginsel, moderne visie, noodgedwongen stappen moeten zetten, welvarende regio, interpersoonlijke en interregionale solidariteit in stand houden met het hoofd én het hart, transparante politieke structuren, responsabilisering van de regionale besturen, toepassing van democratische grondrechten, onschendbaarheid van taalgrenzen, evenwicht tussen solidariteit en verantwoordelijkheid, Wallonië als bevriende partnernatie.

Wanneer we deze twee opsommingen naast mekaar zetten, wordt meteen duidelijk dat het manifest een zeer ongenuanceerde en vijandige zwart-wit verhouding tussen Walen en Vlamingen schetst. De Walen zijn elitair, onbetrouwbaar, achterbaks, respectloos, ondemocratisch, imperialistisch. De Vlamingen daarentegen zijn alleen maar redelijk, rechtvaardig, democratisch, modern, verantwoordelijk, vriendschappelijk, welwillend en het slachtoffer van de Waalse arrogantie.
Wat betreft het wegwerken van oude vijandbeelden, wat in de tekst terecht als noodzakelijk wordt aangegeven, scoort het manifest duidelijk bijzonder slecht.

2. Progressief Vlaams nationalistisch.

De Gravensteengroep richt zijn pijlen op het deel van de Vlaamse culturele wereld dat de eenheid van België verdedigt. Ik neem aan dat daarmee in ieder geval de ondertekenaars van de petitie ‘Red de Solidariteit’ bedoeld worden. Ik zelf behoor daar ook toe. De Gravensteengroep distantieert zich in scherpe bewoordingen van deze strekking en creëert een uitgesproken vijandige verhouding tussen de twee. Daarin zijn die van ’Red de Solidariteit’ ’zelfverklaard progressief’ maar eigenlijk conservatief, ze houden vast aan een status-quo en missen de trein van de geschiedenis. Die van het Gravensteen zijn in deze verhouding uiteraard de echte progressieven, die door de anderen onterecht wordt verweten dat ze niet progressief zijn en aanleunen bij een rechts tot zelfs extreem rechts gedachtengoed.
Het is voor Vermeersch en zijn Gravensteenkornuiten blijkbaar van primordiaal belang om als ‘links progressief’ erkend te worden. Maar een aantal elementen in het manifest wijzen jammerlijk op het tegendeel.

- Het bevestigen en onderstrepen van ‘oude vijandbeelden’, zoals ik dat hierboven heb opgemerkt, getuigt al niet echt van een progressieve ingesteldheid.

- De Gravensteengroep stelt doodeenvoudig dat een andere analyse dan de zijne ‘onaanvaardbaar’ is. Ook niet bepaald een progressieve houding.

- Centraal in het manifest staat het ‘territorialiteitsprincipe’. Dat verwijst naar een akkoord uit 1932, waarin werd vastgelegd dat Vlaanderen en Wallonië ééntalige gebieden zijn. Op basis van dat akkoord beschouwt de Gravensteengroep Vlaanderen als een taalgebied waar het openbare leven uitsluitend in het Nederlands mag georganiseerd worden en dat beschermd moet worden tegen imperialistische en taalracistische manoeuvres uit het zuiden. De idee van een taalzuiver territorium klinkt op zich ook al niet bepaald progressief. Bovendien wordt in dit verband een specifiek probleem van de Brusselse randgemeenten misbruikt om te suggereren dat het volledige Vlaamse grondgebied door de Franstaligen gekoloniseerd dreigt te worden. De numeriek sterke aanwezigheid van Franstaligen in de Brusselse rand heeft alles te maken met Brussel zelf, als groeiend centrum van economische bedrijvigheid. De Franstaligen in de rand zijn dan ook in grote mate gefortuneerde zakenlui. Een zekere arrogantie zal hen zeker niet vreemd zijn. Maar het is onjuist om dit probleem voor te stellen als een op springen staande etterbuil die straks het hele Vlaamse grondgebied zal bevuilen. In het programma Phara van 16 februari wees Bart De Wever op de belangen die de aanwezigheid van buitenlandse amabassades en grote bedrijven in Brussel voor Vlaanderen vertegenwoordigen. Het is weinig progressief om enerzijds Brussel te zien als een belangrijk en groeiend economisch centrum, maar anderzijds de demografische consequenties daarvan af te wijzen.
Hierbij aansluitend is er ook de kwestie van de taalgrens. Voor de Gravensteengroep is de taalgrens gelijk aan een landsgrens. Bovendien mag er met geen vinger aan geraakt worden. Ook dat kan moeilijk progressief genoemd worden. Er bestaat wellicht geen enkele grens die vandaag haar oorspronkelijke vorm heeft. Grenzen hebben de eigenschap dat ze doorheen de geschiedenis meermaals gewijzigd worden, vaak als gevolg van demografische verschuivingen. De taalgrens beschouwen als een in beton gegoten scheidslijn, wijst niet op veel openheid voor verschuivende realiteiten.

- Het manifest stelt dat wie de analyse van de Gravensteengroep niet deelt, in feite pleit voor een status-quo. Dat is pertinent onjuist. De Gravensteengroep heeft gelijk als hij zegt dat de Belgische constructie chaotisch is, het resultaat van 177 jaar lapwerk. Die constructie is inderdaad onhoudbaar, grondige veranderingen dringen zich op. We kunnen met zekerheid stellen dat de patiënt ernstig ziek is. De vraag is uiteraard welke behandeling wenselijk is. De aanbeveling van de Gravensteengroep is het consequent doordrijven van de ingeslagen weg van staatshervormingen, met een definitieve scheiding als uiterste lapmiddel. Daarbij moet de vraag gesteld worden wat de verschillende staatshervormingen opgeleverd hebben. Zijn het land en de verschillende regio’s daar inderdaad beter van geworden? Of beter, is het geheel van de bevolking daar beter van geworden? Heeft ‘meer Vlaanderen’ al noemenswaardige oplossingen opgeleverd voor fundamentele problemen als werkloosheid, huisvesting, racisme, onverdraagzaamheid, zinloos geweld, depressie, jongeren zonder perspectieven, milieu, koopkrachtdaling,…? Gaan al deze problemen uit de weg geruimd worden met de stopzetting van de zo gehekelde transfers? Weinig waarschijnlijk.
De Gravensteengroep lijkt een beetje op een dokter die zich over een mismeesterde patiënt buigt en kiest om de nefaste behandeling verder te zetten teneinde de patiënt zo snel mogelijk te laten sterven. Eerder dan progressief lijkt mij dat defaitistisch. Het land als geheel wordt als een verloren zaak beschouwd, het is de moeite niet waard om het nog te willen redden.

- De vraag naar het progressieve karakter van het Vlaams nationalisme van vandaag wordt uiteraard bemoeilijkt door het feit dat nationalisme geen eenduidig begrip is. Het doet zich voor in veel verschillende vormen en gradaties en met verschillende doelstellingen. Ludo Dierickx formuleert de volgende definitie van nationalisme: ‘Het is een politieke, aansporende bedrijvigheid. Alle subjecten van deze bedrijvigheid, de actieve en passieve actoren (zij die aansporingen geven en zij die ze ondergaan), zijn herkenbaar door uiterlijke kenmerken (huidskleur, taal, godsdienst, enz.) en/of minstens geografisch lokaliseerbaar. De objecten ervan (waarden, na te streven doestellingen) hebben door hun aard of hun voorstellingswijze slechts waarde voor de betrokken subjecten en niet voor de andere aardbewoners.’ Dit lijkt mij een goede omschrijving, omdat ze nadruk legt op het exclusieve karakter van het nationalisme. Het gaat altijd om het verwerven van bepaalde voordelen voor één welomschreven groep ten opzichte van de rest. Dat kan volgens mij alleen progressief genoemd worden wanneer het nationalisme in kwestie tot doel heeft een bepaalde groep te bevrijden van een reële onderdrukking, uitbuiting en verknechting. In die zin was de Vlaamse zaak lang geleden een legitiem nationalisme. Vandaag is het dat al lang niet meer. De voordelen die beoogd worden, zijn louter politieke en economische machtsprivileges voor een Vlaamse elite.

- In het programma Phara stelt Vermeersch dat het concept van een onafhankelijk Vlaanderen een ‘wapen’ is, een wapen om de Franstaligen zeg maar te dwingen om de ‘redelijke’ Vlaamse eisen te accepteren. De Gravensteengroep biedt met zijn manifest duidelijk geen opening naar een constructieve dialoog, maar stelt een ultimatum. De Franstaligen moeten buigen, of ze worden afgestoten. Progressief?

Het is duidelijk een grote frustratie van de Gravensteengroep dat zijn betoog al te makkelijk geassocieerd wordt met rechts en extreem rechts. Maar objectief bekeken, kan toch moeilijk anders dan vastgesteld worden dat de doelstellingen wel erg gelijklopend zijn. De splitsing van BHV, een taalzuiver Vlaams grondgebied, een onwrikbaar in beton gegoten taalgrens, het uitdoven van de faciliteiten en uiteindelijk zelfs het onafhankelijk Vlaanderen. Waarom zijn deze eisen bij monde van het genootschap rond Vermeersch progressiever dan in het programma van N-VA of VB? Wellicht moet dat verschil gezocht worden in de wens om het onafhankelijke Wallonië als een ‘bevriende partnerstaat’ te kunnen bejegenen, iets wat de rechterzijde niet zo direct in het vooruitzicht stelt. Een internationale oriëntatie en een grensoverschrijdende solidariteit dus, die pas mogelijk zouden worden nadat de zelfbeschikking optimaal vorm heeft gekregen in de onafhankelijkheid. Een nobele gedachte misschien, maar weinig realistisch. Vlaanderen en Wallonië leven in een conflictverhouding, een definitieve scheiding zal het gevolg zijn van een uitzichtloze conflictsituatie. Het is weinig waarschijnlijk dat twee rivalen zich na het optrekken van een definitieve grens plots welwillend en solidair zullen verhouden.

Een progressieve bijdrage aan het debat is voor mij elk pleidooi dat streeft naar een daadwerkelijk en resoluut doorbreken van elke vijandige verstandhouding, dat uitgaat van de maatschappelijke realiteit van vandaag en solidaire oplossingen beoogt voor sociale problemen waar de bevolking als geheel mee te maken heeft, problemen die niet door de ene groep kunnen opgeëist worden als veroorzaakt door de arrogantie van de andere. Een progressieve bijdrage is niet het adopteren van rechtse ideeën en ze, steunend op een legitieme maar voorbije sociale strijd, voorstellen als ‘links progressief’.

Een paar leestips:

‘Nationalisme -kritische opstellen’ - Raymond Detrez en Jan Blommaert (epo 1994)
‘Racisme: een element in het conflict tussen Vlamingen en Franstaligen?’ - Morelli, Dierickx, Lesage e.a. (epo 1998)

Beste Dirk

karim zahidi, 28/02/2008 – 16:56

Dit is een mooie en gedetailleerde analyse van het gravensteenmanifest. Je doorprikt de retoriek op een zeer genuanceerde manier.

Bedankt.

Karim

vijandbeelden?

reinout, 28/02/2008 – 23:20

Wat u zelf doet tegenover de mensen van het gravensteenmanifest en de intussen meer dan vierduizend ondertekenaars is evenzeer een vijandbeeld ophangen. U mag van mij part gerust ondertekenaar zijn van 'red de solidariteit'. Maar dan is het een evidentie dat u het gravensteenmanifest meteen terug op dezelfde hoop gooit met dat 'rechtse vlaams-nationalisme' (zie 'vlaams-nationalistische verzuchtingen').

knap werk

Jan.Blommaert, 29/02/2008 – 17:50

Knap werk, Dirk. De tekst wordt hier tenminste geanalyseerd.

hangt af van hoe het debat wordt gevoerd...

reinout, 01/03/2008 – 02:22

We spreken hier allemaal over enerzijds pro en anderzijds de contra's. Maar er wordt nog een essentieel gegeven vergeten.
We moeten eens durven de vraag stellen waar al die miserie begonnen is? Maw hoe het komt dat Vlaanderen en Wallonië meer en meer van elkaar zijn weg gegroeid?

De enige en juiste analyse is snel en eenvoudig te maken. Zoals Louis Tobback het ooit verwoorde: "het ontstaan van Belgie is een historische vergissing".

We kunnen misschien even geschiedkundig nagaan hoe België is ontstaan? België ontstond rond 1830, maar al vroeger bekokstoofden de grotere naties in het toenmalige 'Europa' dat er een bufferstaat nodig was tussen enerzijds de Pruisen, Oostenrijk - Hongarije en anderzijds Frankrijk en Engeland zat er ook ergens tussen.
Frankrijk was de grote vijand van de "alliantie" van die andere staten. Wat heeft men toen gedaan men heeft beslist dat de Zuidelijke Nederlanden perfect gelegen waren om als bufferstaat te fungeren, een neutrale plek. Waarom dat dit zoveel meer 'veiligheid' schepte voor de Franken en de Duitsers is mij een raadsel, want tussen deze twee mogendheden loopt er een veel langere grens. Maar dus puur technisch gezien zijn we een kunstmatig samenraapsel geworden, het werk van de toenmalige multinationals en dan is men nog de gebuisde Leopold gaan aantrekken om koning te spelen van dit ministaatje België genaamd. Gebuisd omdat hij naast de troon in Engeland greep.
De ontstane revolutie van 1830-31 met het militair verdrijven van de Nederlanders (van Oranje) met behulp van het Franse leger! is dus eigenlijk niet meer dan een uitloper van het geheel aan multinationale bemoeienis.

De redenen voor die 'opstand' na de stomme van portici waren ook zo doorzichtig als wat, oa de invoering van (jawel) het Nederlands als algemene bestuurstaal door Oranje. Dat kon de haute bourgeoisie toch moeilijk slikken, die opgepoetste versie van het Vlaamse plepstaaltje als bestuurstaal aannemen?!

Later rond 1931 is men onder sterke Waalse druk , de taal per regio gaan erkennen, net nadat men een wetsvoorstel van ene Vlaamse socialist!! (nota bene) hadden verworpen. Het wetsvoorstel hield dan ook de algehele tweetaligheid in. Nederlands en Frans van Oostende tot Aarlen.
Weerom die Franstalige bourgeosie die dit kelderden.
Hieruit vloeide zelfs het principe van de territorialiteit voort. Op voorstel van de Franstaligen! Nu wil men morrelen aan iets waar men zelf mee is komen aandraven. Uiteraard met het komen van de cultuurgemeenschappen en de grotere staatshervormingen zijn al deze zaken verfijnd geweest (in 1963 oa).

Ik vergeet waarschijnlijk nog een aantal pittige details te vernoemen. Maar als u het bekijkt vanuit de geschiedenis dan begrijp je misschien, of misschien niet!, dat het niet moeilijk is dat daaruit problemen uit voortvloeien. Tjechië en Slovakije zijn uiteen gevallen, ex-joegoslavie, de vroeger sovjets,...het is een normaal gegeven. Volkeren willen zich vroeg of laat bevrijden uit een kunstmatig en knellend harnas!

U moet niet ver kijken, de Palestijnen bijvoorbeeld, de Basken,...de Vlamingen.

Zoals het Gravensteenmanifest aanhaalt, het is een staats systeem dat gebasseerd is op sociale ongelijkheid.

Nu hebben we het goed, maar de logica van bepaalde Franstaligen vloeit nog steeds voort uit de achtergrond die ik schetste.
Met zulke mensen valt niet te praten, nog samen te leven.

Wie een democratische samenleving wil opbouwen, zal eerst een grondwet samenstellen waaraan alle wetten en besluiten dienen getoetst te worden. Conform de rechten van de mens, wat eigenlijk een basis-grondwet is en het volkerenrecht.
Wanneer iemand continu de grondwet weigert na te leven stelt deze zich buiten die grondwet en heeft die grondwet ook geen enkele vorm van betekenis meer. Met andere woorden, de mensen die vandaag de vastgelegde taalgrens verankert in de federale grondwet niet erkennen, nochtans is dit de essentiële grond waarop de federatie Belgie is gestoeld, zetten zij zichzelf buiten de federatie. Dus tot nu toe hebben de meerderheid van de Vlamingen verregaande autonomie gevraagd, maar nooit de taalgrenzen in vraag gesteld en hebben de Franstaligen al deccenia lang de aanhechting van een aantal faciliteitengemeenten gevraagd. Wie dit simplistisch af doet als anti - waals racisme is eerst niet goed geïnformeerd, want het gaat om verfranste Nederlandstaligen, over Franstalige Brusselaars en EU- burgers die het Frans verkiezen (vooral om op de stemmen). Anderzijds is hier pure onwil en drang tot imperialiseren en anexeren in het spel.

Wie hier dus continu het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven wil met de grond gelijk maken omdat dit een natuurlijke beweging is om zich los te maken uit een onnatuurlijke omknelling, is eigenlijk iemand die zich akkoord verklaart met een imperialistische constructie en heult mee met taalimperialisten.

De splitsing van BHV is niet meer dan het uitvoeren van het beginsel van de territorialiteit. Want zegt de grondwet, de federatie is ingedeeld in gewesten en gemeenschappen dit volgens de taalgebieden: Nederlands, Frans, Duits en tweetalig. Een tweetalig kies - en gerechtelijk district is dus een discriminatie. Want men kan op Nederlandstalig grondgebied op Frans - Brusselse lijsten stemmen. Terwijl de grondwet duidelijk zegt dat Halle - Vilvoorde (en de bijhorende gemeenten) in Vlaams - Brabant ligt, maw in de Vlaamse gemeenschap en in het Vlaams gewest (kortweg Vlaanderen). Probeer maar een coridor te regelen in Waals- Brabant waar men op Nederlandstalige lijsten zou kunnen stemmen. Dit loopt uit op een gegarandeerd njet!

Wat heeft de hele heisa rond BHV te maken met de verfransing? zeer veel want op deze manier geraken er sterke Franstaligen in de gemeentebesturen, en kunnen de tactiek van de verschroeide aarde toepassen, door een conflictbeleid te voeren tegen de Vlamingen, waardoor deze steeds meer verhuizen. Ook omdat meer rijkere EU - burgers de huizen in de rand komen opkopen. De modale Vlaming wijkt uit naar dieper Vlaams-Brabant in. Begrijpelijk, wanneer je continu in je eigen dorp wordt aangesproken in het Frans, s'morgens bij de bakker, s'avonds bij de slager. Uitgescholden worden als 'sales flamingant' (vuile vlaming) als je Nederlands durft spreken. Zaken die ik effectief heb gehoord. Enkel dat laatste heb ik nooit zelf meegemaakt, andere zaken wel als ik op bezoek was in die regio. Vandaar dat ik me heel verbonden voel met deze mensen (Vlamingen).

Wie kan er iets tegen diversiteit op cultureel en taalgebied hebben? Ik in ieder geval niet, maar het enigste wat ik vraag is respect voor ieders taal en cultuur, ruimte of territorium. Wanneer er constant sprake is van het doorbreken van gemaakte afspraken is er een samenlevingsprobleem, in een liefdesrelatie kan zo'n vertrouwensbreuk leiden tot scheiding. Niet meer dan natuurlijk?
Maar als het over België gaat wil men liever de kunstmatigheid boven het natuurlijke verkiezen.

Kunstmatigheid?

soli, 04/03/2008 – 16:20

Vlaanderen is dan niet kunstmatig zeker? Had je 200 jaar geleden in Brabant en Limburg gezegd dat ze Vlamingen waren hadden ze alleen maar vreemd opgekeken. Bepaalde delen van Belgisch Limburg hebben historisch nauwere banden met Luik dan met het historische Vlaanderen en steden als Rijsel hebben dan weer nauwere banden met Vlaanderen dan bijvoorbeeld een stad als Brussel. Vlaanderen is dus al evenzeer een samenraapsel en toevaligheden dan België. Waarom zouden we de ene artificiële constructie die haar bestaan grotendeels te danken heeft aan België moeten inruilen voor een andere?

kunstmatigheid, een reactie

Reinout , 05/03/2008 – 00:08

Soli, u hebt een aantal punten. Maar dat belet niet da tik het met u oneens ben. U bent het blijkbaar met mij eens dat Belgie een kunstmatige constructie is, maar u wenst niet 'de ene kunstmatige constructie om te vormen in de andere'.
Dus in een deel van de discussie kunt u mij dan ook volgen, namelijk dat deel over de kunstmatigheid van België. U kunt dit dan tegen spreken, maar dan spreekt u bijgevolg u zelf tegen en dat is niet zo een confortabele uitgangspositie om uw 'gelijk' te halen.

Langs de andere kant biedt u ook geen oplossingen om uit die 'artificiële constructie' te geraken. Dat is dan weer een gemakkelijke uitgangspositie, u hebt wel kritiek op, maar levert geen oplossingen aan het 'probleem'. Namelijk het probleem België.

U spreekt over samenraapsels en toevalligheden, wel inderdaad Rijsel (Lille in het Frans), is de stad van 'les Flamands' in Frankrijk, Beauvechain in Waals - Brabant is ook in feite Bevekom, hetzelfde met Mouscron, dat uiteindelijk een West - Vlaamse stad is. In de loop van de geschiedenis is er heen en weer geschoven met grenzen en talen. Vooral met één taal tegenover de andere. U hebt een punt dat die kunstmatigheid deelst te wijten is aan kunstmatige grenzen, bijgevolg is elke grens kunstmatig en daarmee ben ik volmondig akkoord.
Maar een mens moet realistisch blijven denk aan de vrije markt. Indymedia aggeert er fel tegen en al de bewegingen waarover dit medium bericht. Als je geen grenzen stelt aan de neoliberale markt, waar kom je dan uit? In complete economische anarchie, met als gevolg dat de arbeidende 'klasse', de werkende mens er de dupe van is.

Wel, net hetzelfde met lands - of in ons geval taalgrenzen. Beide hebben juridisch zo goed al de dezelfde kracht.
Deze grenzen geven eigenlijk een zekere bescherming aan taalgroepen, maar ook bijvoorbeeld aan die migrant die hier wel asiel krijgt. Die heeft binnen onze grenzen de nodige bescherming. Over modaliteiten hier kan gediscussieerd worden, maar dat is een andere discussie.

Er zijn dus grenzen nodig, want als deze er niet zijn zouden er nog veel meer kleinere taalgroepen overheerst worden. Terug koppelen op de vrije markt - logica, als er geen concurentieregels meer waren waren de meeste kleine bedrijven opgekocht, opgeslokt, failliet,...het gaat die richting uit en daar moeten we attent op blijven. Hier zeggen we de 'grens is bereikt'.

Hetzelfde met taalgrenzen (om even een onderscheidt te maken met staten), als deze er niet waren hadden andere grotere taalgroepen die kleinen al sneller 'monddood' gemaakt.
Voorbeelden zijn legio wat er gebeurd als grote mogendheden geen respect tonen voor lokale soevereiniteit of taal. Kijk naar het bijna volledige Spaanstalige Zuid - Amerika, het verengelste en verfranste Noorden (Amerika)
De houding van die grote mogendheden (inval Irak, ...). Dit toont nogmaals aan waarvoor grenzen een noodzakelijkheid vormen. Als men geen paal en perk stelt aan de bouw van kernkoppen, aan autosnelwegen, aan....

Dat Vlaanderen zich uitstrekt in een stukje Nederland en in een stukje Frankrijk,..dat klopt dus de grenzen van Vlaanderen lopen nog verder, stukjes Wallonië en inderdaad geschiedkundig heeft Limburg misschien meer connecties met Luik en dergelijke meer. Maar denk eens in welke context dat was het Prinsbisdom Luik had Limburg als Pachtgebied of iets in diene trant. dat ging om een volledig imperialisme. Vergeet niet dat er een fameuze strijd was vele jaren later in Voeren. Retour a Liège weet je wel? De Voerenaren (Limburgers) en sympathisanten van buitenaf hebben zich daartegen zwaar verzet. Vergeet de sluiting van de Limburgse mijnen niet, dat waren de eersten (eerst dus het Nederlandstalig deel moest gevonnist worden en dan pas de Waalse..!).

Maar dus wie de discussie inzake kunstmatigheid van belgie wil proberen te ontkrachten, moet beginnen met zichzelf niet tegen te spreken.

Men zou kunnen zeggen dat ik langdradig ben, wat mij al gezegd is, met toevoeging van argumenten die ik ook kan geven (in de trant van: 'ge zijt ni solidair', maar we zijn al zo klein,...). Argumenten moet je met tegenargumenten proberen te ontkrachten niet met verzinsels.

...even op de hoogte: Gravensteenmanifest

Reinout , 05/03/2008 – 00:17

Op dit ogenblik 6991 ondertekenaars!!! (elke dag komen er honderden bij..)

Aan Reinout

Raskolnikov, 05/03/2008 – 10:51

Als je het pad opgaat van België als historische vergissing, dan is er maar een antwoord, België opsplitsen, Vlaanderen laten aansluiten bij Nederland en Wallonië bij Frankrijk. Durf op zijn minst deze realiteit onder ogen zien.

In elk geval, heel erg bedankt Dirk Tuypens voor deze broodnodige analyse. Ik had tot nu toe veel reacties en kritiek gelezen op het Gravensteenmanifest, maar vaak weinig inhoudelijke kritiek.

Wat mij opvalt is dat waar het Vlaams-nationalisme ooit op rebellie tegen de gevestigde orde dreef, nu blijkt dat ze alleen nog op ressentiment teert. Dat is toch heel duidelijk in het verhaal over Vermeersch ouders, of de uitspraak van De Wever die je citeert.

dewever citeren?

Reinout , 05/03/2008 – 12:09

Waar heb ik Dewever geciteerd. Wat ik neergeschreven heb is enkel mijn eigen mening, aangevuld met zaken uit het Gravensteenmanifest. Nergens heb ik Dewever geciteerd.
Hij is de baarlijke duivel misschien, precies als hij in ene keer gevaarlijker is dan het gehele VB. Hij is gewoon een intelectueel politicus. Misscien noemt hij zich conservatief, dat heeft dan niet altijd te maken met het 'conservatief' zijn zoals die term telkens weer misbruikt wordt. Het conservatisme is een ideologie, laat die mens zijn idee hebben. is daar iets mis mee?

Ik ben geen conservatief, ik ben een Vlaamsgezinde alternativo (en die term bedacht ik ook net zelf :-) ).

alternativo

Noël, 05/03/2008 – 15:26

we moeten hier nogal een beetje lachen hoor met onze zelfverklaarde alternativo.Conservatief en progressief zijn woorden die ik liever niet gebruik.Men kan daar alle kanten mee uit.Wat ik wel weet is dat u rechts bent en voorstander van sociale uitsluiting gebaseerd op dat onnozel taalextremisme.En Dewever mag van u natuurlijk zijn ideeën hebben want uw ideeën zijn de zijne.Intussen breek je hier alle records wat bijdragen(nu ja) betreft aan het debat.Eigen aan fanatici.Uw borst zit waarschijnlijk al vol blauwe plekken met al uw borstgeroffel .Met Dirk Tuypens heeft Jan Blommaert hier een uitstekend medestander gevonden.Ik constateer dat met veel plezier.

Aan Reinout

Raskolnikov, 05/03/2008 – 18:32

Enkel mijn eerste alinea was voor jou bedoeld. De twee andere waren aan het adres van Dirk Tuypens. Hij citeert De Wever in zijn stuk. Misschien moet je het eens lezen. ;p

dewever's ideeën zijn de mijn?

Reinout , 06/03/2008 – 00:11

U denkt misschien te weten wat mijn gedachtengoed is, u denkt dat ik hetzelfde denk als meneer Dewever. wat ik denk is dat u de bal compleet mis slaat.

Ik wens gewoon met iedereen te praten en proberen van iedereen te leren, maar waar ik me tegen verzet is gemakshalve kritieken die eerder om afbraak gegeven worden dan om constructief aan een andere samenleving te bouwen. Goed bezig!

Ik ben het niet volmondig eens met Dewever, maar ik kan me in bepaalde van zijn standpunten in leven.

Zijn conservatisme is niet mijn ideologie, verre van, zijn vlaamsvoelendheid komt in de buurt en dan nog bekijk ik het door een andere bril.

Voor mij telt solidariteit tussen volkeren, maar hebben die volkeren evenzeer het recht een bepaalde eigenheid te kunnen bewaren. Voor mij betekent diversiteit juist kansen geven aan die verscheidenheid aan identiteiten, talen en culturen. Je gaat ze dus niet beschermen door ze samen te gooien, je gaat ze niet behouden door grote overkoepelende organen ze te laten inslikken. Je gaat ze enkel behouden door ze zichzelf te laten zijn.

Mijn doel is op zijn minst een Europa's van regio's en volkeren dichterbij te brengen.
Het Vlaams beginsel is 'Nooit meer oorlog", dus in essentie pacifistisch. Ik probeer zo te leven.
Samen met de volgende basisprincipes 'godsvrede' (verdraagzaamheid over politieke grenzen heen) en "zelfbestuur" (een basisrecht van ieder volk).

vervolg...

Reinout , 06/03/2008 – 00:29

Omdat het toch ging over mijn gedachtengoed, waarover menig personen hierover unaniem zijn. Het is dat van Dewever. Welnu, ik heb het proberen in een vorm te gieten.

Hier volgt het:

De Ijzertoren, het monument dat ik rond kerst ben gaan bezoeken (de binnenkant en de top, van de toren) en waaraan ik drie keer aan de voet heb gestaan (tweemaal voor een Ijzerbedevaart en eenmaal met Ivan 'en passant'). Dat monument straalt voor mij een sterke kracht uit, al ga ik al enkele jaren niet meer naar de bedevaart, de kracht dat dit monument uitstraalt is sterker en reikt veel verder dan de IJzerbedevaart zelf. Het heeft zelfs een internationale weerklank. De roep om vrede ('Nooit meer oorlog'), de vraag naar wederzijdsbegrip en verdraagzaamheid over politieke, levensbeschouwelijke en culturele verschillen heen ('Godsvrede') en de terechte eis van volkeren die verdrukt werden of worden, is de drang naar meer vrijheid, vrijheid om zelf, lokaal, te bouwen aan een samenleving, die deel uitmaakt van de internationale gemeenschap ("zelfbestuur"). Een vredevolle internationale gemeenschap, waar verscheidenheid niet raar is maar een begrip is, waar identiteit niet vies is, maar normaal! Dat is mijn streven!

...

Reinout , 06/03/2008 – 00:30

Ivan ne gewone vriend..

debat verleggen

Reinout , 06/03/2008 – 13:34

Een verenigd Europa van regio's. Wat is uw mening hieromtrent?

Vanuit schaalverkleining en subsidiariteit werken aan samenwerking over grenzen heen.

'think global, groove local!".

klassetegenstellingen in de rand van Brussel:mythe of realiteit?

jan, 06/03/2008 – 15:30

Tussendoortje: Dirk Tuypens zegt "De Franstaligen in de rand zijn dan ook in grote mate gefortuneerde zakenlui. Een zekere arrogantie zal hen zeker niet vreemd zijn". In grote mate? Bestaan er cijfers over de inkomenscategorieên in de rand van Brussel? Is de "rand" enkel de 6 faciliteitengemeenten? Denk je dat er in de randgemeenten een meerderheid aan grootverdieners woont ("gefortuneerde zakenlui") en dus een minderheid aan gewone mensen met een gemiddeld inkomen van arbeider en bediende? Wat zijn de cijfers van de nood aan sociale woningen? Laat ons niet in de val trappen van populistische lieden langs flamingante zijde die de "rand" systematisch voorstellen als een oord waar enkel kasten van villa's staan en dus hun "vlaamse zaak" blijven voorstellen als een klasse-strijd van de kleine vlaamse man. Tussen haakjes: sociale strijd verengen tot de leden van dezelfde "ethnie" werd voor WOII solidarisme genoemd....

wie is de extremist?

Gert Verwilt, 06/03/2008 – 22:43

Noël,

van al wat hier haat spuit op het forum ben jij wel de ergste.
De woorden conservatief en progressief gebruik je niet omdat je daar zogezegd alle kanten mee uitkan. Maar je bent er wel als de kippen bij om, heel gratuït overigens, Reinout te brandmerken als 'rechts'.

Als je hier gewaagt van taalextremisme, heb je het dan mischien over de taalracisten in de rand, wiens etnocentrisch geeïnspireerde superioriteitsgevoel aan de oorzaak ligt van hun weigering om Nederlands te leren?

PS: hoe zit het met de blauwe plekken op uw borst?

misschien kunt u het van links links zelf es horen...

Reinout , 07/03/2008 – 00:41

http://www.sap-rood.be/cm/index.php?view=article&id=662%3Apest-in-het-pa...

(geschreven door David Dessers (sap rood), en toevallig een bekende voor me vanuit het folkmilieu...)

Proficiat !

GEERT, 07/03/2008 – 21:42

Jan,

kennelijk erken je impliciet dat je zelf eerder wat kort door de bocht bent gegaan door voorrang te geven aan een ietwat simpel formalisme ipv een inhoudelijke analyse...

Proficiat zowel voor jou (voor die impliciete erkenning, dat is grootmoedig) als voor Dirk, die mijns inziens béter werk heeft afgeleverd dan jouw eerste bijdrage én die van "twaalf academici".

Het debat kan op niveau verder worden gevoerd.
Toch blijf ik er bij dat het "manifest" hier toch wat heeft losgeweekt én bereikt.

Met tevreden en vriendelijke groet,