Linde Jacobs08 december 2007 – 16:24

Omar is 27 en werkt in Oost-Jeruzalem voor the Health Work Committees. Voordien was hij actief in het UAWC (Union of Agricultural Work Committees), een Palestijnse landbouwvereniging.

Landbouw is voor de Palestijnen erg belangrijk. Het is hun broodwinning en een onderdeel van hun cultuur. Sinds de Israëlische bezetting hebben de Palestijnse boeren het erg moeilijk om de touwtjes aan elkaar te knopen. Het grootste deel van de boeren gaf zijn stiel al op om op een andere manier geld te proberen verdienen.

Boer zkt. grond
Een groot probleem voor de Palestijnse boeren is land. Het overgrote deel van de Palestijnse landbouwgrond werd intussen ingepalmd door Israël. Zij bouwen er illegale nederzettingen met als excuus een oude Britse wet die zegt dat ‘verwaarloosde’ grond automatisch staatseigendom wordt.

Andere boeren hebben te kampen met het probleem van ‘de muur’. Israël starte in 2003 met de bouw van een gigantische muur rond de Westelijke Jordaanoever. De officiële bedoeling van de muur is het tegenhouden van aanslagen. Oorspronkelijk zou de muur langs de lijn lopen die in 1967 als grens werd aangeduid. De Likoed-partij besloot echter om de muur rond een aantal Palestijnse dorpen te bouwen, met als resultaat dat de muur nu een grillige lijn vormt die sommige dorpen zelfs doormidden snijdt. Voor vele boeren is dit ‘project’ een ramp. De muur scheidt hun huis van hun landbouwgronden. Als ze hun grond aan de andere kant van de muur willen bewerken hebben ze daar een speciale vergunning voor nodig van Israël. Per gezin heeft maar één persoon recht op zo’n papiertje en dit is een ramp voor de boerenfamilies. Om de oogst rendabel te houden, is immers de hulp van het hele gezin nodig op het veld. Als zo’n boer dan uiteindelijk een vergunning krijgt – wat meestal zelfs niet lukt – heeft hij maar enkele uren per dag de tijd om snel door het electronische hek naar zijn land te gaan en op tijd terug te zijn voor de poort weer sluit voor de rest van de dag.

Moet er nog water zijn?
Om aan landbouw te doen is er water nodig. En dat is er niet in de Palestijnse gebieden. Of beter: dat is er niet meer. Sinds de Israëlische waterwet van 1959 heeft Israël de controle over al het water van de streek. Een kleine vergelijking: een Israëli gebruikt per jaar evenveel water als vier Palestijnen. 90 % van de Palestijnse boeren is aangewezen op regenwater om hun akkers te irrigeren en een eigen waterbron aanboren is voor Palestijnen verboden. Het drinkwater in de Palestijnse gebieden wordt steeds schaarser. Voor Israël is de controle over het water cruciaal om de Palestijnse ontwikkeling te vertragen en te verstoren en om de afhankelijkheid van Palestina te vergroten.

En het is niet alleen voor water dat de Palestijnen afhangen van hun bezetters. Ook de toelevering van gas, electriciteit, petroleum en basisvoedsel gebeurt door Israël. Bovendien wordt het overgrote deel van de Palestijnse landbouwproducten geëxporteerd naar Israël, dat een erg lage prijs biedt voor de goederen.

De ontwikkeling van de Palestijnse samenleving gaat door dit alles niet vooruit, maar achteruit.

‘The right to return’
In elk dorp is er een werking die boeren probeert te mobiliseren. Door het organiseren van korte-termijn-projecten zorgen ze ervoor dat de boerenfamilies op zijn minst kunnen overleven. Er zijn ook vormingsprojecten om de ontwikkeling van de landbouwers te verhogen. Toch is het niet het einddoel om te leren leven onder de bezetting. Het einddoel voor de Palestijnen is uiteindelijk ‘het recht om terug te keren’. Ze willen dat de muur gesloopt wordt, dat ze hun land terug kunnen bewerken, hun huizen terug bewonen en gewoon terug menswaardig kunnen leven.

Wat wij kunnen doen
Om echt iets aan de situatie te veranderen moet de internationale gemeenschap ingrijpen en de illegale praktijken van Israël concreet aan de kaak stellen.

Maar ook als burger en consument kunnen we druk uitoefenen.

• Onze macht als consument

Door bijvoorbeeld Israëlische landbouwproducten te boycotten, kunnen we een signaal geven. Het grootste exportproduct uit Israël blijft diamant, maar het boycotten van landbouwproducten kan een belangrijk signaal zijn naar het Israëlische beleid. Ze zien op die manier dat de rest van de wereld het niet eens is met wat ze doen. Ook de Palestijnse boeren vinden het belangrijk dat Israëlische producten geboycot worden.
Een lijst met Israëlische producten vind je op http://www.boycotisrael.info/html/lijstProducten.htm.

Fairtrade organisaties sluiten contracten af met Palestijnse boerenorganisaties en brengen Palestijnse producten in de handel. Door die te kopen steunen we de landbouwers en hun organisaties. Zo verkopen bijvoorbeeld de Oxfam Wereldwinkels Palestijnse olijfolie, amandelen, dadels, couscous en za’atar kruidenmengeling.
Ook door bier te drinken kan je een Palestijns project steunen: www.taybehbeer.com.

• Media
We kunnen onze eigen binnenlandse media aanschrijven. Israël riep op om niet meer te spreken van ‘bezette gebieden’ maar van ‘betwiste gebieden’. Ze willen dus de publieke opinie beïnvloeden door de wantoestanden te verzachten. Wanneer kranten of journaals foutieve informatie verspreiden over de Palestijnse kwestie kunnen we hen schrijven of mailen. http://amnestymediawatch.blogspot.com/2007/06/amnesty-international-vraa...

• Politiek
Mailacties naar parlementsleden met de vraag om internationale druk uit te oefenen kunnen zeer effectief zijn. Er moet een duidelijk internationaal standpunt ingenomen worden en er moet actie ondernomen worden om de wantoestanden aan te pakken.

• Olijven plukken
Er zijn in Palestina vrijwilligersprojecten. Een internationale groep mensen plukt elk jaar olijven in gebieden waar de Palestijnse boeren niet meer mogen komen of waar ze moeilijk geraken omwille van de muur. De vrijwillers helpen de boerenfamilies concreet bij hun broodwinning. Ze verblijven bij een Palestijns gezin en kunnen thuis hun unieke ervaringen delen met geïnteresseerden. Meer informatie daarover op http://www.jai-pal.org/content.php?page=518 en een blog van een vrijwilligster vind je op http://www.oww.be/weblog.html?prik_ID=59.

• Spread the word
Het belangrijkste is dat zoveel mogelijk mensen op de hoogte zijn van de wantoestanden. Het is dus cruciaal om te praten met mensen. De mensenrechtenorganisatie Amnesty International houdt zich intensief bezig met de Palestijnse kwestie en brengt elke maand een gratis nieuwsbrief uit die de nieuwe ontwikkelingen in de Palestijnse bezette gebieden op de voet volgt. Ook acties, filmpjes en tips worden in de nieuwsbrief gezet. Je kan de nieuwsbrief ontvangen door een mailtje te sturen naar pieter_stockmans@hotmail.com.

‘Time is on our side’
De Palestijnse bevolking gelooft nog steeds dat er uiteindelijk gerechtigheid zal geschieden. Omar: ‘Time is on our side, de Palestijnse bevolking groeit en zal op den duur groter zijn dan de Israëlische. Al duurt het nog tientallen jaren, we geloven dat we uiteindelijk een menswaardig leven zullen hebben. Maar zonder de steun van de internationale gemeenschap zal dit niet lukken. Er is genoeg gediscussieerd, het is nu tijd voor actie, en ook jullie kunnen actie ondernemen.’

Meer info:

http://www.boycotisrael.info/Landbouw%20en%20het%20Israelisch-Palestijns...
http://www.aivl.be/index.cfm?PageID=3090
http://www.uawc-pal.org/index.html
http://www.oww.be/palestina