(Foto's João)

Om de lancering van de campagne wat cachet te geven, hadden vrijwilligers in hartje Brussel een spektakel opgezet (zie foto's, infra). Tania Farkh, coördinatrice van het 'actietheater', geeft een woordje uitleg.

"Het idee om het Muntplein in een landbouwveld te veranderen komt van de vrijwilligers zelf. Je ziet enerzijds kleine familiale boeren die hun lapje grond bewerken, anderzijds grote instellingen zoals de Wereldhandelsorganisatie (WTO), verzinnebeeld door de personnages op stelten, die de vruchten van de akkers van de kleine boeren kapotprikken. De veelkleurigheid van de balonnen staat voor de diversiteit die daardoor verdwijnt," aldus Farkh.

Het straattheater kreeg heel wat bekijks. Maar wat is precies de onderliggende boodschap?

Geen simpele oplossingen
Stéphane Desgain: "De boodschap van onze campagne is duidelijk: er bestaan geen simpele oplossingen voor de problemen van landbouw en ontwikkeling. De politiek die vandaag gevoerd wordt, zowel door de Europese Unie als door internationale instellingen zoals de WTO, bestaat erin om iedereen met elkaar in concurrentie te laten treden, door liberalisering."

"Dat moet de competitiviteit en de specialisatie in de hand werken, maar wat zien we in de praktijk? Dat massa's kleine boeren verdwijnen. Je kan natuurlijk zeggen: 'dat is niet erg, want we kunnen de planeet ook voeden met minder boeren.' Maar dat is geen antwoord op de vraag wat je doet met die vijftig miljoen boeren die elk jaar naar de sloppenwijken gedreven worden," merkt hij op.

"Geen enkele politicus heeft daar een structureel antwoord op, en er is geen enkel privébedrijf dat zegt: 'ik wil die vijftig miljoen boeren wel aanwerven en opleiden tot informatici'. Zo werkt dat gewoon niet. Je moet de mensen in de landbouwsector toelaten om van hun werk te leven, tegen een eerlijk loon, en zo beetje bij beetje een ontwikkelingsdynamiek op gang trekken," aldus Desgain.

Voedselsoevereiniteit
Daarvoor is er iets heel anders nodig dan de liberaliseringsijver van de EU en de WTO, vinden ze bij CNCD-11.11.11.

"Elke regio moet het recht hebben om regels op te leggen. Als men in Mali zin heeft om de rijstlandbouw te subsidiëren, dan is dat hun recht. Als men in een land driehonder kilometer verder de rijstproductie laat vallen omdat men liever rijst invoert, dan is dat ook hun recht. Zolang de keuze maar een democratische beslissing is waar alle actoren bij betrokken zijn: zowel producenten als consumenten als vrouwenorganisaties enzovoort. Dàt is het idee van voedselsoevereiniteit: de bevolking het recht laten beslissingen te nemen over landbouw en voedsel" zegt Desgain.