Wetenschap dwingt Antwerpen tot excuses

Jan Hertogen29 oktober 2007 – 13:42

Het is vooral de wetenschap die de Antwerpse burgemeester er toe gebracht heeft uiteindelijk schuld te bekennen en met een verontschuldiging de stad historisch te verzoenen met de Joodse slachtoffers. Vooral in Antwerpen-Centrum en Borgerhout, deelgemeenten waar later het Vlaams blok zou ontstaan, hadden de Joodse inwoners de laagste overlevingskans van alle gemeenten in België. Hun kans op overleving lag er bijna op een Hollands dieptepunt, zo stelt Lieven Saerens.

Te bestellen bij het Soma-Ceges: http://www.cegesoma.be/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id...

Rudi Van Doorslaer, directeur van het belangwekkende Soma-Ceges, geïnterviewd in het programma van het Israëlitisch consistorie van 17/06/07 op de VRT, noemde de verantwoordelijkheid van de stedelijke administraties en de straffeloosheid van hun medewerking aan de jodenvervolging een van de grootste taboes in Vlaanderen. Hij was ook ten zeerste ontgoocheld over het practisch volledig verzwijgen van hun basiswerk Gewillig België door de VRT radio en TV en de meeste kranten, onderzoek dat nochtans in opdracht van de Belgische Senaat was gemaakt.

Deze verontschuldiging doet evenwel niets af van het feit dat er een groot democratisch deficit is ontstaan door de quasi collectieve seponering van alle medewerkers en medewerking aan de jodenvervolging, tegen het advies in van de openbare aanklager. Deze seponering in Antwerpen heeft daarna, volgens Rudi Van Doorslaer in voormeld interview, model gestaan voor de feitelijke buitenvervolging stelling en de niet-bestraffing van de medewerking aan het nationaal-socialisme en de jodenvervolging.

Deze uitspraak laat ook toe de conclusie te begrijpen van Lieven Saerens in zijn onderzoek Gewone Vlamingen? De jodenjagers van de Vlaamse SS in Antwerpen, 1942: "Algemeen kan trouwens worden gesteld dat na de oorlog het onderzoek naar de jodenvervolging in België niet ten gronde werd gevoerd. Alhoewel uit ons onderzoek duidelijk de band tussen Vlaams-nationalisme en jodenvervolging naar voren komt, verdween dit na de oorlog al vrij snel uit de collectieve herinnering."

Deel 1 van dit artikel is te lezen in nr. 15 van de Bijdragen tot de eigentijdse Geschiedenis (Soma-Ceges): in pdf formaat te downloaden: http://www.cegesoma.be/media/chtp_beg/chtp15/022_saerens_chtp15.pdf
en deel 2 in nr. 16: http://www.cegesoma.be/media/chtp_beg/chtp16/002_saerens_chtp16.pdf

Het artikel De jodenvervolging in België in cijfers is verschenen in nr. 17, maar kan nog niet gedownload worden maar wel besteld: http://www.cegesoma.be/index.php?option=com_content&task=view&id=24&Item...

Enkel cijfers met aantal deportaties per Antwerps district werden afgemeten aan de verkiezingsuitslag van het Vlaams Belang in 2006 in BuG nr. 47: http://www.npdata.be/BuG/47

Joden die in Antwerpen woonden hadden van gans België de grootste kans om gedeporteerd te worden zo besluit Lieven Saerens. Antwerpen had nochtans geen 'Vlaams-nationalistische' oorlogsburgemeester. "Antwerps burgemeester Leon Delwaide en met hem het hele stadsbestuur... besloten te zwijgen. Meer nog, herhaaldelijk werd medewerking verleend aan de bezetter, zelfs wanneer die medewerking tegen de Belgische wetgeving inging. Het resultaat was dat ...in Antwerpen relatief weinig hulp aan Joden werd geboden... Alle cijfergegevens wijzen er op dat de Joden in Antwerpen hoe dan ook meer kans hadden om gearresteerd te worden en zodoende kwetsbaarder waren dan Joden in de rest van het land. Tot de oorzaken daarvan behoren de medewerking van de Antwerpse autoriteiten aan de jodenvervolging en een - in vergelijking met de rest van het land - eerder vrij geringe neiging van de lokale bevolking om hun Joodse buren te helpen, mogelijk gekoppeld aan een hogere neiging om tot verklikking over te gaan."

Jan Hertogen, socioloog

Ook vele politieagenten/ambtenaren in het verzet en gedeporteerd

Jan Hertogen, 29/10/2007 – 23:53

De deelname aan de jodenvervolging en steun aan het nationaal-socialisme in de 2de wereldoorlog in sommige steden vanwege het ambtelijke apparaat en de politie heeft niet verhinderd dat honderden politieagenten, ambtenaren, ook uit Antwerpen en ondermeer de postmannen van Brussel en elders, passief en actief verzet geboden hebben. Velen werden gevangen genomen en gedeporteerd en talrijke zijn overleden in de kampen.

Victor Trido is een politiecommissaris die naar Breendonk werd weggevoerd en onmiddellijk na het einde van de oorlog in 1944 al een beklijvend verslag geschreven heeft: http://www.getuigen.be/Getuigenis/Trido-Victor/Trido-Victor-nl

De heropleving van de

Ivan, 31/10/2007 – 10:48

De heropleving van de nazistische ideologie anno 2007.

Waarom horen we meestal alleen maar van de jodenvervolging vragen sommigen zich af, waarom al die aandacht voor net die genocide en veel minder voor soortgelijke voorvallen uit de geschiedenis?

Er is natuurlijk de grootschaligheid die direct doet duizelen, 6 miljoen onmenselijke levensbeëindigingen zijn niet niets en toch wel uniek te noemen.
Maar het is vooral omdat het in een moderne westerse samenleving plaatsgreep, een fascistisch regime kwam op een min of meer democratische manier aan de macht en heeft dan deze macht op de meest afgrijselijke wijze uitgebuit.
Het is de wetenschap dat zoiets zich dus zou kunnen herhalen, en de geschiedenis dat weet iedereen, heeft de neiging om zich te herhalen.

Als dergelijke gebeurtenissen uit het collectief geheugen vervagen en tenslotte verdwijnen, ligt de weg open voor nieuwe onderdrukkers, machtswellustelingen en fascisten om hun kans te grijpen en opnieuw hun (schrik)bewind te installeren.

Het nazi regime bracht voor het eerst een kentering in deze cyclus.
De tweede wereldoorlog met al zijn verschrikkingen is dank zij de technologische ontwikkelingen en de alom bekende gründlichkeit van het Derde Rijk zo goed gedocumenteerd gebleven voor het nageslacht.

Vroeger verdwenen met de laatste getuigen ook hun getuigenissen mee in het graf, en graven die zwijgen zoals iedereen weet.
Filmpelicule en fotomateriaal, geluidsbanden en archieven echter bleven voor het eerst als een waarschuwing voor volgende generaties achter en toonden de wereld de horror waartoe een ongeremd nationalistisch gedachtegoed met behulp van haatcampagnes en veel vlaggengewapper kon leiden.

Een waarschuwing die we niet zomaar in de wind mogen slaan, we dienen steeds op onze hoede te zijn opdat het nationalisme nooit meer zijn afschuwelijke gezicht zou tonen.

In dat opzicht is het vijf voor twaalf !

Ook nu steekt het gedachtegoed van het nationalistische monster terug zijn lelijke kop op, ook nu zien we terug haatcampagnes/propaganda in het straatbeeld en in onze brievenbussen verschijnen, ook nu moet overdadig vlaggengewapper ervoor zorgen dat eenieder doordrongen wordt van een opgepept en gevaarlijk soort identiteitsbewustzijn.

Een sluipend gevaar voor de democratie en een geleidelijke ontmenselijking zijn niet uit te sluiten en waren in het verleden alvast de volgende stappen in dit progressieve proces van het allengs meer op zichzelf terugplooiende volksnationalisme.