De twintigste verjaardag van 'Tienanmen' gaat niet onopgemerkt voorbij. Reconstructies van de feiten, interviews met nabestaanden, getuigenissen van Westerse journalisten ter plaatse,... Zelfs cultuurprogramma's willen weten hoe de gebeurtenissen op het Plein van de Hemelse Vrede nazinderen in Chinese romans en films (BBC World, 4 juni 2009).

Aan invalshoeken geen gebrek. Mooi! Maar eerder een bewijs van de volgzaamheid dan van de creativiteit van onze Westerse pers, helaas. Want waarom leggen onze media niet dezelfde ijver aan de dag om de herinnering levendig te houden aan enkele andere gebeurtenissen uit datzelfde jaar 1989?

Aan de bloedig onderdrukte volksopstand in Venezuela bijvoorbeeld, die voor een déclic zorgde bij de jonge soldaat Hugo Chavez. De Venezolaanse veiligheidsdiensten van de pro-Westerse president Carlos Andrés Pérez maakten tussen de 275 en 3000 mensen af, al naar gelang de bron. Hebt u op 27 februari de herdenkingsspecial gelezen van De Standaard of Libération? Niet dus.

Panama
Of neem de illegale militaire invasie van Panama door de VS, eind 1989. “December 1989, a large tenement barrio in Panama City wiped out, 15,000 people left homeless. Counting several days of ground fighting against Panamanian forces, 500-something dead was the official body count, what the U.S. and the new U.S.-installed Panamanian government admitted to; other sources, with no less evidence, insisted that thousands had died; 3,000-something wounded. Twenty-three Americans dead, 324 wounded.” (meer)

Hebt U daar onlangs nog iets over gelezen in Libération of De Standaard? Of in the Washington Post? Ik niet... (1)

Hypocrisie
Nochtans verschenen in elk van deze kranten de afgelopen dagen stukken over 'hoe de Chinese overheid de herinnering aan Tienanmen probeert uit te wissen'. “Ze doen alsof er niets is gebeurd,” luidt het in De Standaard (3 juni 2009). 'Stolp van stilte', herhaalt Mia Doornaert vandaag (4 juni 2009).

Zoveel huichelarij is toch hemeltergend? Schrijven ze dat ooit over zichzelf? Over hoe ze zelf alle 'ongepaste' weetjes uit ons historisch bewustzijn proberen weg te gommen? Ter herinnering de definitie van hypocrisie: “Hypocrisy is the act of being less critical of oneself than of others.”

De ene dissident...
Bovenstaand citaat over Panama komt van William Blum. Ooit werkte hij voor het State Department. Daarna schreef hij "Killing Hope: US military and CIA interventions since World War II". 56 hoofdstukken vol bloedige data die we allemaal zouden kunnen herdenken... Het boek wordt allom erkend als een standaardwerk, maar sinds Ossama Bin Laden hem citeerde in een videoboodschap (wat kan Blum daaraan doen?) is hij niet meer welkom op Amerikaanse campussen.

We wachten nog steeds op een interview met deze 'West Bloc dissident' (titel van z'n autobiografie) in De Standaard of Libération... Maar de ene dissident is de andere niet, natuurlijk.

(Libération presteerde het trouwens om op de tiende verjaardag van de illegale NAVO-aanval op Joegoeslavië - waarvan het dagblad destijds in 1999 een fervente voorstander was, moddercampagnes tegen tegenstanders incluis - geen letter over dat 'humanitaire' bloedbad te schrijven. Onder de NAVO-bommen kwamen toen tussen de 1200 en 5700 burgers om het leven.)

Nakba
Tot slot, om dit stukje over "ze doen alsof er niets is gebeurd" (over geschiedenisvervalsing dus, ook wel negationisme genoemd) af te sluiten: de Israëlische regering keurde op 24 mei – onder luid protest van lokale mensenrechtenorganisaties, die uiteindelijk hun slag thuis haalden – een voorstel goed van een member of Knesset van de racistische partij Yisrael Beiteinu om openbare herdenkingen van de Nakba te verbieden. ('An-Nakba' is Arabisch voor 'de catastrofe', de term waarmee Arabieren de oprichting van de staat Israël benoemen. Daarbij werden 250.000 Palestijnen verdreven.)

Overtreders van dit Israëlische herdenkingsverbod zouden tot drie jaar cel riskeren. Hebt U daarover een verontwaardigde reactie gelezen in De Standaard? Ik ook niet.

-----

Noot
(1) Bedenking: hoe kan ik nu weten dat ze in december 2009 niet zullen schrijven over de twintigste verjaardag van de invasie van Panama? Als het verleden onze gids mag zijn: in elk geval heeft De Standaard er niets over geschreven op de negentiende verjaardag van dat bloedbad, terwijl de 19de verjaardag van Tienanmen wél breed werd uitgesmeerd, uiteraard. Daarover wordt zelfs het hele jaar door bericht: 'Tienanmen blijft gevoelig liggen' (DS, 26/7/2008), 'Tienanmen-moeders vragen onderzoek' (DS, 28/2/2009).