thea16 mei 2009 – 11:23

De Anspachlaan in Brussel wordt voor een keer niet gedomineerd door auto’s maar door betogers. Tijdens de betoging zijn de vakbondskleuren baas, groen, rood, blauw, oranje, allemaal nemen ze een belangrijke plaats in. Al voorspellen de opeengepakte grijzen wolken iets anders, de regen zou wel eens de eerste plaat kunnen veroveren.

Belgische werknemers zijn in grote getale op de betoging afgekomen maar er zijn ook veel betogers uit andere landen aanwezig. Zo is er een Deense delegatie van truckers en vissers. “Onlangs zijn er in Denemarken nog 1200 mensen ontslagen. Wij zijn hier om deze mensen te steunen. Zelf ben ik al op pensioen, maar toch vind ik het belangrijk om hier te zijn. In periodes van crisis moet je solidair zijn,” zegt Werner Woer, van de Deense vakbond Fagligt Fælles Forbund (FFF).

Ook het noorden van Frankrijk is goed vertegenwoordigd. Er is een delegatie van zo’n 500 mensen van Force Ouvrière (FO) en er zijn 2500 militanten van Confédération française démocratique du travail (cfdt) uit Lille. “Het noorden van Frankrijk is zwaar getroffen door werkloosheid. Wij willen dat er een Europees plan komt want afzonderlijke plannen per land werken niet. Daarom proberen we zoveel mogelijk leden te mobiliseren om te gaan stemmen, een ander Europa is nodig,” zegt Elisabeth Bagault, vakbondsafgevaardigde van cfdt.

Opel ≠ General Motors
Opel Duitsland heeft problemen. Het doembeeld van een sluitende autofabriek duikt in de hoofden van verschillende werknemers op. Zij willen in Brussel een stem geven aan hun ongerustheid en komen met zo’n 100 mensen uit Kaiserslautern, waar het bedrijf is gevestigd, protesteren. “Wij zijn trots om hier te zijn. We willen dat Europa eindelijk stappen onderneemt. Een Europese Opel moet mogelijk zijn, wij willen niet afhankelijk blijven van General Motors maar op eigen benen staan. Morgen gaan we naar Berlijn en daar zetten we onze strijd verder,” zegt Thorsten Zangerle, werknemer bij Opel.

Help! Je geld is weg!
De betoging kabbelt verder richting Brusselse beurs. En ook de terrasjes krijgen een groene en rode tint, want van al dat betogen krijg je dorst. Vlaggen en slogans kleuren het straatbeeld. Mensen verkleed als bankiers dragen een spandoek waarop staat: “Aidez-moi, j’ai perdu votre argent”, oftewel “help mij, ik ben je geld kwijtgespeeld” Het spandoek verwoord duidelijk wat velen denken. “Waarom moeten wij het slachtoffer zijn van een crisis die rijke bankiers veroorzaakt hebben?”

Traditionele partijen ontgoochelen
Er zijn misschien wel vele buitenlandse delegaties aanwezig, de meerderheid van betogers draagt toch gewoon de Belgische nationaliteit. Uit alle sectoren en vanuit het hele land zijn ze aanwezig. Van metallo’s uit Henegouwen tot bedienden uit Oostende. Allemaal hebben ze hun eigen eisen. Ook de Antwerpse afdeling van de ACOD is aanwezig.

Volgens Wouter Gysen, afgevaardigde van de ACOD-spoor, mag het treinverkeer absoluut niet geliberaliseerd worden. “De sector moet openbaar blijven. Ze maken ons altijd wijs dat liberalisering de oplossing voor alles is maar kijk eens naar De Post. In zes jaar tijd zijn daar 10 000 jobs verloren gegaan. Als we moeten concurreren met privébedrijven, dan moeten we besparen, zowel op personeel als op veiligheid. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?”

Gysen is teleurgesteld in de traditionele politieke partijen. “Ze zeggen altijd dat Europa die verder liberalisering oplegt maar alle traditionele partijen keurden wel het verdrag van Lissabon goed. Nu plots komt sp.a op voor een sociaal Europa maar het is wel Vandenbroucke die de liberalisering van het onderwijs aan het regelen is. Ik voel mij op dit moment politiek dakloos.”

“De vakbonden moeten eindelijk eens hun conclusies trekken. Niet alleen het ABVV, maar ook het ACV. Ze moeten desnoods breken met de partijen die zogezegd hun belangen dienen en zelf een project opbouwen. Ik merk het in mijn eigen omgeving, vele zijn opzoek naar politieke alternatieven, sp.a liet ons in de steek.”

Anders en beter
De betoging loopt op zijn einde aan het Zuidstation. Er lijkt maar geen einde te komen aan de stroom mensen die richting podium loopt. Op dat podium verzamelen alle vakbondsleiders zich. Hun speechen zijn zonneklaar, Europa moet het anders en beter aanpakken. Zonder steun van de werknemers, bestaat de Europese Unie niet. De uitspraken worden op luid gejuich onthaald, een gejuich dat snel verstomd wanneer er plots bakken regen uit de lucht vallen. Erg is dat al lang niet meer, de betoging is voorbij, 50 000 mensen hebben hun boodschap duidelijk gemaakt aan de leiders van Europa. Iedereen kan doorweekt, en tevreden, om zoveel samenhorigheid, naar huis keren.