Op de hoek van het huis waar het gezin Bouazza woont op de Antwerpse Sint-Bernardsesteenweg staat een groepje jongeren druk te discussiëren. De familie El Achouch zijn vrij gekend op het Kiel. De grootouders van Mohamed wonen er al heel lang. De meeste van hun kinderen en kleinkinderen wonen in de omgeving. In het huis is het een komen en gaan van mensen die de familie komen condoleren. De woonkamer zit nokvol met vrouwen van alle leeftijden. Ze komen de moeder een hart onder de riem steken. Radia El Achouch, Mohamed's moeder, zit tussen de vrouwen gekleed in het wit, de islamitische rouwkleur.

Radia El Achouch is 41 jaar. "Ik had 5 kinderen," zegt ze. "Nu heb ik er nog 4. Mijn zoon Mohamed ging op 30 april dansen in een discotheek aan het Schipperskwartier, samen met zijn broer en zijn neef. Er ontstond ruzie in die dancing. Iedereen moest de zaal verlaten. Mohamed belde een taxi om zijn jongere broertje en neefje naar huis te laten gaan. Hij wilde nog gaan stappen met zijn vrienden."

"Hij en zijn vrienden bleven buiten de discotheek nog wat rondhangen. Wat verderop had een klein groepje Marokkanen ruzie met een groepje Belgen. Waarschijnlijk was die ruzie al binnen begonnen. Enkele gasten uit dat groepje Marokkaanse jongeren sloegen toen de ruit in van de auto van een zekere Yannick, een van de Belgische jongens. De jongeren die de ruit insloegen gingen lopen. Mijn zoon en zijn vrienden die er niets mee te maken hadden, bleven gewoon staan. Yannick richtte zich tot hen en zei nadrukkelijk - getuigen hebben dat bevestigd: "Makak, de anderen zijn weg maar gij zijt het vandaag. We gaan u pakken en kapot slagen. "Mijn zoon antwoordde daarop: "Laat me er buiten, ik wil geen ruzie." Hij kreeg schrik en zette het op een lopen. De Belgische jongeren volgden hem, twee te voet en één met de auto richting Schelde, schuin over Brouwersvliet. Daar aan het water is mijn zoon het laatst gezien."

"Hij is op 1 mei niet thuisgekomen. Ik werd echter pas ongerust na de tweede dag, omdat mijn zoon nooit langer dan twee dagen wegbleef. Die woensdagavond 3 mei heb ik mijn zoon als vermist opgegeven bij de politie van Zuid-Wilrijk. Ze namen de zaak niet echt ernstig. Ik heb dezelfde dag nog gebeld om aan te dringen op een zoekactie. Er klopte iets niet. Mijn zoon is altijd een correcte jongen geweest. Hij had geen
strafblad en werkte. Hij is ook nooit afwezig geweest op zijn werk."

"We hebben zelf foto's van onze zoon verspreid en een oproep gedaan naar getuigen. Zowel vrienden van mijn zoon als vrienden van de dader hebben getuigd. Ze vertelden allemaal dat er ruzie was aan de Schelde. Ze hebben dat ook aan de politie verklaard."

"Hij sprong op een boot, waarschijnlijk om zich te redden. Toen is hij in het water gevallen. Dat is hem fataal geworden. Volgens een wandelaar die nadien getuigde, zagen politie-agenten Mohamed springen. Hij heeft enkele keren om hulp geroepen. Ze deden niets. Volgens mijn advocaat heeft die politiepatrouille op dat moment aan de radiokamer doorgegeven dat er iemand in de Schelde was gevallen, maar ze hebben niets ondernomen."

"De politie wist dat ze aan de Schelde moest zoeken en niet in het binnenland. Het dossier is gewoon blijven liggen. Het was geen prioriteit luidde het. Eén van de getuigen werd zelfs door de politie weggestuurd met de boodschap dat ze geen tijd hadden omdat ze gingen lunchen. Ze hebben me meer dan een week in de kou laten staan. Geen telefoontje om te laten weten dat ze bezig zijn met het onderzoek, geen bericht over de voortgang ervan. Ook de media hadden aanvankelijk geen oren naar mijn zaak. Ze vonden het niet ernstig genoeg. Ik vroeg me toen echt af wat er nu belangrijk is: een zeehondje uit de Schelde redden of mijn zoon."

"Dinsdagavond 9 mei heb ik contact gehad met de federale politie van de Oudaan. De hoofdinspecteurs is toen bij me langs geweest. Ik heb hem het verhaal nog eens verteld. Hij heeft dan een vergadering belegd met de politie van Wilrijk en het dossier doorgegeven aan de federale politie. De dag nadien hebben ze Mohamed gevonden in de Schelde."

"Intussen zijn al drie daders gepakt, waaronder die Yannick. Hij was bekend bij de politie. Maar ze twijfelen nog om hem aan te houden. Meer informatie heb ik daar niet over."

"Mijn omgeving is echt razend en woedend. Omdat ik helemaal geen informatie kreeg van de hulpdiensten. Ik probeer de woede nu te
kalmeren, maar of het gaat lukken weet ik niet. Zeker na wat er vandaag gebeurde (de dubbele moord in het centrum van Antwerpen, nvdr)."

"Ik wil een serene en vreedzame mars houden in Antwerpen op 26 mei voor alle slachtoffers van zinloos geweld. Niet enkel voor mijn zoon maar ook voor alle andere ouders wiens kinderen slachtoffer waren van zinloos geweld. Ik wil geen rellen. Mijn zoon verdient dat niet."

"Ik doe echt een warme oproep aan de jeugd: hou het alsjeblieft sereen en vreedzaam. Zoals hij het gewild zou hebben. Hij was geen gewelddadige jongen. Integendeel. Hij was heel sportief. Ik wil dat mijn zoon nu rust vindt bij God. Ik ga hem samen met familie in Marokko begraven."