De feiten gebeurde in de straatjes achter de Grote Markt van Antwerpen. De dader kocht diezelfde dag een geweer in het centrum van Antwerpen. Eerst schoot hij op een 48-jarige Turkse vrouw met hoofddoek die op een bank op een pleintje een boek zat te lezen. Zij is met een klaplong naar het ziekenhuis gebracht. Vervolgens schiet de dader enkele straten verder een Afrikaanse vrouw en het tweejarig meisje waarop ze paste dood. Over de motieven van de dader was het parket eerst vrij voorzichtig. Maar alles wijst op een racistische moord. De dader heeft duidelijke extreemrechtse sympathieën. Dat bewijzen de papieren en stickers van extreemrechtse organisaties die hij bij zich had.

Aangekomen in de Zwartzusterstraat, de straat waar de zwarte vrouw en het 2-jarige meisje zijn doodgeschoten zie ik her en der groepjes buurtbewoners verzameld napraten over de gebeurtenissen. Iedereen is duidelijk aangedaan.

Een vrouw komt bloemen leggen. Ik vraag haar of ze in de buurt woonde. "Ja we heb hier net om de hoek een Italiaans restaurant zegt ze. Ik heb zelf niets gezien maar wel schoten gehoord. Dit is toch niet meer normaal zegt ze. Wat er gebeurd is, is echt verschrikkelijk."

Dirk woont in het huis naast de plaats waar de moord gebeurd is. Hij schudt triest zijn hoofd. "Ik heb hier echt geen woorden voor. Dit kon evengoed met mijn eigen dochter gebeurd zijn. Ik ken de ouders van het kleine meisje heel goed. Ze hebben een restaurant enkele straten verder in de Hofstraat." De dader is volgens Dirk neergeschoten enkele meters van het restaurant van de ouders van het 2-jarig meisje.

"Het gebeurde allemaal zo snel," zei Nancy die aan de overkant van de straat een bakkerij heeft. Ze wijst helmaal aangedaan naar het raam op de tweede verdieping van haar bakkerij waar een kogel is afgeketst. "Ik was in de bakkerij klanten aan het bedienen toen ik rond kwart voor twaalf loeiende sirenes hoorde en de politiewagens zag voorbijvliegen. Opeens hoorde ik schoten. Ik kwam naar buiten en zag Gino een jongen uit de buurt die riep 'pas op pas op er loopt een gek rond met een riotgun.' Ik liep snel naar binnen, deed de deur dicht en bracht mijn klanten naar de achterkant van de zaak. Iemand riep om een dokter. Er was iemand die ervaring had in eerste hulp. Hij probeerde te reanimeren maar het was al te laat. Het eerste wat ik zag is een roze kleedje met witte sokken. Dat beeld zal me altijd bijblijven," zei ze met tranen in de ogen. "In onze bakkerij komen mensen van alle kleuren en origines. Wat hier gebeurd is, is echt verschrikkelijk."

Gale woont twee straten verder. "Dit is echt verschrikkelijk, het is de dochter van een vriend van me. In welke maatschappij leven wij?"

Gilles en Daniel, twee Franse toeristen komen naar me toe, ze vragen me meer uitleg over wat er exact aan de hand is. "Dit is onze tweede dag in België. We waren gisteren in Gent en vandaag zijn we naar Antwerpen gekomen," zei Daniel. "We kwamen aan tegen de middag en wilden onze auto hier in de buurt parkeren. We zagen overal politie en hoorden schoten maar wisten niet juist wat er gebeurd is. Ik leg hen uit wat er gebeurd is. C'est incroyable, ...c'est terrible," zegt Daniel.

Een moeder met haar twee kinderen komt bloemen neerleggen op de plaats van de moord. Ook zij woont in de buurt. "Het is hier een heel rustige en aangename buurt. We hebben hier nooit problemen. En de mensen kennen elkaar en leven hier met respect voor elkaar. Ik snap echt niet wat zo iemand bezielt om een 2-jarige kind van het leven te beroven. Wat kan die hem misdaan hebben?"

Enkele kinderen uit de buurt komen ook bloemen leggen. "We kennen de vermoorde vrouw en het meisje heel goed," zegt Yassine. "De vrouw komt hier elke dag langs met kleine Luna. Haar ouders hebben een restaurant een paar straten verder. We komen er heel vaak over de vloer om met haar twee broers te spelen. Ze zijn van onze leeftijd," zegt Tim. Dit is heel erg knikken ze allemaal. "Die mensen hebben toch niets misdaan?"

(vrnrl Yassine, Gino, Leopold, Tim en Rachid)